Μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να διαμηνύει σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι οδεύουμε σε πλήρη άρση των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, με ορίζοντα την Πρωτομαγιά, όμως στο μέτωπο των υγειονομικών που τελούν ακόμα σε αναστολή δεν προβλέπεται κάποια αλλαγή. Με τον τρόπο αυτόν, φανερώνεται ο ξεκάθαρα τιμωρητικός χαρακτήρας του μέτρου απέναντι στους «απείθαρχους» υγειονομικούς, αλλά και η σκοπιμότητα του για την αποδυνάμωση του ΕΣΥ, καθώς πλέον -ακόμα και σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα- δεν συντρέχει κανένας λόγος για την συνέχιση της αναστολής εργασίας τους.
Ουσιαστικά, δεν υπάρχει κάποιος έγκριτος φορέας που να αναφέρεται ακόμη στην εμβολιαστική ανοσία, ειδικά έπειτα από την παραλλαγή Όμικρον, ενώ ο εμβολιασμός θεωρείται πλέον χρήσιμος μόνο για την αποφυγή της βαριάς νόσησης (κι αυτό όχι απολύτως σίγουρο…), καθώς πια είναι αποδεδειγμένο πως ούτε 2, ούτε 3 δόσεις του εμβολίου επαρκούν για την αποφυγή της διασποράς και της νόσησης από τον Covid-19. Επιπλέον, το νέο πρωτόκολλο που εφαρμόστηκε από την αρχή της χρονιάς επιτρέπει στους εργαζόμενους να επιστρέφουν στις δουλειές τους ακόμη κι αν είναι θετικοί, αρκεί να μην έχουν συμπτώματα… Οπότε, έχουμε φθάσει στο σημείο, ενώ η νόσηση από τον ιό είναι δεδομένη τόσο για εμβολιασμένους όσο και για ανεμβολίαστους, και ενώ κάποιος μπορεί να βρίσκεται στο πόστο του όντας θετικός στον κορωνοϊό, οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί να τελούν σε καθεστώς αναστολής – απόλυσης, με την δικαιολογία ότι είναι πιθανόν να μεταδώσουν τη νόσο στα νοσοκομεία! Μάλιστα, όχι απλώς η αναστολή δεν προβλέπεται να αρθεί, αλλά παρατάθηκε μέχρι το τέλος του 2022.
Οι λόγοι για την επιμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην άδικη και σαδιστική τιμωρία των υγειονομικών θα πρέπει να αναζητηθούν σε δύο επίπεδα: α) στα κυβερνητικά σχέδια για την αποδυνάμωση και μετέπειτα ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ ή υπηρεσιών του, πράγμα που προχώρησε σημαντικά μέσα στο καθεστώς της πανδημίας και αναμένεται να συνεχιστεί, οπότε και μέτρα που εναρμονίζονται με αυτό το σχέδιο δεν παίρνονται πίσω. β) στην στάση των υγειονομικών, καθώς οι ίδιοι, παρότι τελούν σε καθεστώς απόλυτης εγκατάλειψης και συκοφάντησης, δεν έπαψαν ούτε στιγμή, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, να αγωνίζονται, με ορισμένους από αυτούς να φθάνουν στο έσχατο σημείο με την διεξαγωγή απεργίας πείνας.
Από την δική μας πλευρά, είναι επιβεβλημένη η Αλληλεγγύη στον Δίκαιο και Έντιμο Αγώνα τους, που ακόμη και τώρα οφείλει να λάβει την όσο δυνατόν μεγαλύτερη στήριξη και προβολή.
Γιώργος Μάστορας
