Οι επιστήμονες εξέτασαν την επίδραση που έχει ο θάνατος στον ανθρώπινο εγκέφαλο και αυτό που βρήκαν είναι αρκετά τρελό.
Η ιδέα ότι ο εγκέφαλός σας απλά σταματά να λειτουργεί όταν πεθαίνετε δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια, σύμφωνα με μια μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Aging Neuroscience.
Μια ομάδα νευροεπιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Tartu της Εσθονίας κατέληξε να κάνει μια βαθιά βουτιά στον εγκέφαλο ενός ασθενούς που έπασχε από επιληψία.
Ο Δρ Raul Vicente και η ομάδα του χρησιμοποίησαν αρχικά τη συνεχή ηλεκτροεγκεφαλογραφία (ΗΕΓ) για να θεραπεύσουν τον ασθενή και να προσπαθήσουν να ανιχνεύσουν τις κρίσεις πριν αυτές εκδηλωθούν.
Ωστόσο, υπό παρακολούθηση, ο ασθενής δυστυχώς έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε.
Παρά το τραγικό περιστατικό, οι επιστήμονες πήγαν και εξέτασαν έναν ετοιμοθάνατο εγκέφαλο για, υποτίθεται, πρώτη φορά.
«Μετρήσαμε 900 δευτερόλεπτα εγκεφαλικής δραστηριότητας γύρω από τη στιγμή του θανάτου και θέσαμε ως ειδικό στόχο να διερευνήσουμε τι συνέβαινε στα 30 δευτερόλεπτα πριν και μετά τη διακοπή της καρδιάς», δήλωσε ο δρ Ajmal Zemmar, νευροχειρουργός στο Πανεπιστήμιο του Louisville των ΗΠΑ, ο οποίος οργάνωσε τη μελέτη.
«Λίγο πριν και μετά τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς, είδαμε αλλαγές σε μια συγκεκριμένη ζώνη νευρικών ταλαντώσεων, τις λεγόμενες ταλαντώσεις γάμμα, αλλά και σε άλλες, όπως οι δέλτα, θήτα, άλφα και βήτα ταλαντώσεις».
Κατάφεραν να επιβεβαιώσουν ότι τα ρυθμικά μοτίβα των εγκεφαλικών κυμάτων κατά τη στιγμή του θανάτου ήταν παρόμοια με τα μοτίβα των κυμάτων κατά την ονειροπόληση, την ανάκληση της μνήμης και τον διαλογισμό.
Αυτό έδωσε μια πιθανή εξήγηση για το γιατί οι άνθρωποι συχνά έχουν ζωντανή ανάκληση της ζωής σε εμπειρίες κοντά στο θάνατο.
Το πανάρχαιο ρητό «η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια σας» μπορεί να έχει κάποια αλήθεια.
Υπάρχουν λοιπόν διαφορετικοί τύποι εγκεφαλικών ταλαντώσεων (εγκεφαλικά κύματα), που ορίζονται ως πρότυπα ρυθμικής εγκεφαλικής δραστηριότητας που υπάρχουν στους ζωντανούς ανθρώπινους εγκεφάλους.
Οι ταλαντώσεις γάμμα, για παράδειγμα, είναι παρούσες κατά τη συγκέντρωση, τα όνειρα, τη μνήμη και την πληροφόρηση.
«Μέσω της δημιουργίας ταλαντώσεων που εμπλέκονται στην ανάκληση της μνήμης, ο εγκέφαλος μπορεί να παίζει μια τελευταία ανάκληση σημαντικών γεγονότων της ζωής λίγο πριν πεθάνουμε, παρόμοια με αυτά που αναφέρονται σε εμπειρίες κοντά στο θάνατο», πρόσθεσε ο Zemmar.
«Τα ευρήματα αυτά αμφισβητούν την κατανόησή μας για το πότε ακριβώς τελειώνει η ζωή και δημιουργούν σημαντικά επακόλουθα ερωτήματα, όπως αυτά που σχετίζονται με τον χρόνο δωρεάς οργάνων.
«Ως νευροχειρουργός, ασχολούμαι κατά καιρούς με την απώλεια.
«Είναι απερίγραπτα δύσκολο να μεταφέρεις την είδηση του θανάτου σε ταραγμένα μέλη της οικογένειας.
«Κάτι που μπορούμε να μάθουμε από αυτή την έρευνα είναι: παρόλο που τα αγαπημένα μας πρόσωπα έχουν κλείσει τα μάτια τους και είναι έτοιμα να μας αφήσουν να αναπαυθούμε, ο εγκέφαλός τους μπορεί να αναπαράγει μερικές από τις ωραιότερες στιγμές που έζησαν στη ζωή τους».
