Επιστολή ενός “αιώνιου” φοιτητή: “Εδωσα τα πάντα για να επιστρέψω στα θρανία”

«Έδωσα τα πάντα για να επιστρέψω στα θρανία: ιδρώτα, κόπο, αμέτρητες ώρες δουλειάς και πολλές προσωπικές θυσίες. Ήταν το όνειρό μου να αποκτήσω μόρφωση και πτυχίο, ανεξαρτήτως ηλικίας. Τώρα, όμως, τα όνειρα αυτά απειλούνται… Είμαι ένας από τους “αιώνιους” φοιτητές που κινδυνεύουν με διαγραφή, παρόλο που η παρουσία μου δεν επιβαρύνει κανέναν. Ζητώ δικαιοσύνη και σεβασμό για το δικαίωμα στη μόρφωση που όλοι μας αξίζουμε».

Ο Ανδρέας Μπαρδάκης, ένας «αιώνιος» φοιτητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ. Εκφράζει μέσω του «Φοιτητικά Νέα» εκφράζει τη διαμαρτυρία του απέναντι στα μέτρα που αναμένεται να εφαρμοστούν εντός του 2025 περί διαγραφής των φοιτητών που δεν έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους εντός του προβλεπόμενου χρόνου.

Στην επιστολή του, ο Ανδρέας Μπαρδάκης περιγράφει με λεπτομέρειες τις προσωπικές του θυσίες στην προσπάθειά του να κατακτήσει μια θέση στο δικαίωμα της μόρφωσης σε ανώτερο επίπεδο. «Έχυσα ιδρώτα, κοπίασα, θυσίασα τον ύπνο και την προσωπική μου ζωή, ενώ παράλληλα εργαζόμουν όποτε μπορούσα», σημειώνει χαρακτηριστικά, τονίζοντας την πολυετή του αφοσίωση στο όνειρο της πανεπιστημιακής μόρφωσης, παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν λόγω οικονομικών προβλημάτων και της ανάγκης μετακόμισης στην επαρχία. Επιπλέον, αποδομεί το στερεότυπο του «τεμπέλη αιώνιου φοιτητή», υπογραμμίζοντας πως η «αιώνια» φοίτησή του δεν επιβαρύνει το κράτος, και ζητά σεβασμό στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά του στη μόρφωση, ανεξαρτήτως ηλικίας.

«Περισσότερο έχουν κοστίσει τα σταχτοδοχεία που μπορεί ακόμα, παράνομα, να διατηρούνται στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, με το κάπνισμα εντός των ιδρυμάτων να συνεχίζεται ανεξέλεγκτα, παρά τις συνεχείς καταγγελίες μου», σημειώνει δηκτικά, αναδεικνύοντας τη διαφορά προτεραιοτήτων και τη χαμηλή οικονομική επιβάρυνση των «αιώνιων» φοιτητών σε σχέση με άλλα ζητήματα.

Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή του «Φοιτητικά Νέα»:

Διάβασα σήμερα στα media: «Αιώνιοι φοιτητές: Το 48% των εγγεγραμμένων στα ΑΕΙ κινδυνεύουν με οριστική διαγραφή από το 2025» Οι μισοί φοιτητές δηλαδή… Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, στα ελληνικά πανεπιστήμια υπάρχουν εγγεγραμμένοι 704.047 φοιτητές. Από αυτούς ως ενεργοί υπολογίζονται οι 379.559, ήτοι το 54%. “Ο μύθος των τεμπέληδων «αιώνιων φοιτητών» διαψεύδεται και από σχετικές επιστημονικές έρευνες, που δείχνουν ότι η εγκατάλειψη ή η καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σπουδών είναι ένα σύνθετο φαινόμενο – με πολλαπλά αίτια, ιδίως οικονομικά και κοινωνικά αλλά και προσωπικά”.

Αγαπητοί φίλοι, είμαι ένας από αυτούς, τους “αιώνιους” φοιτητές. Θυσίασα χρόνο, έχυσα ιδρώτα, κοπίασα, αγωνίστηκα, θυσίασα τον ύπνο μου, ύψωσα ως σημαιοφόρος τη γαλανόλευκη, παράλληλα εργαζόμουν όποτε τα κατάφερνα κι έβρισκα δουλειά, θυσίασα την προσωπική μου ζωή, όλα αυτά για να επιστρέψω στα θρανία με σκοπό να συμμετέχω στις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις, προκειμένου να καταφέρω να εισαχθώ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για να αποκτήσω μόρφωση και πτυχίο σε ανώτερο επίπεδο, οποτεδήποτε, στα εξήντα μου -άμα λάχει και στα ογδόντα μου, γιατί όχι;

Αν, όμως, ήξερα τότε τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, ότι η Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη θα κατέστρεφε τα όνειρά μου, για ακόμα μια φορά όπως είχε κάνει στο παρελθόν η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αφού με άφησε άνεργο (πρώην εργαζόμενος στην ΠΥΡ-ΚΑΛ), δεν θα επένδυα ποτέ σ’ αυτό το όνειρο αφού αποδείχθηκε απατηλό… Πλέον με εμποδίζουν οι αποστάσεις να συνεχίσω τις σπουδές μου, αφού έπρεπε να μετακομίσω στην επαρχία λόγω προσωπικών αναγκών.

Το πρόβλημα της απόστασης μού το είχε εξαλείψει πλήρως η χρήση της τεχνολογίας (τηλεκπαίδευση) κατά τη διάρκεια της πανδημίας αφού μου πρόσφερε τη δυνατότητα να παρακολουθώ πολλά μαθήματα και να συμμετέχω στις εξεταστικές – ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΜΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, το τονίζω αυτό.

Αδυνατώ να δεχτώ ότι κοστίζω στο κράτος επειδή είμαι “αιώνιος φοιτητής”. Με ποιον τρόπο δηλαδή; Επειδή ανανεώνω την εγγραφή μου κάθε φορά ηλεκτρονικά; Συμπληρώνοντας απλά μια φόρμα στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου; Κάθε φορά το κάνω για να δηλώσω το “παρών”, για να δείξω ότι είμαι κι εγώ εδώ και θέλω να σπουδάσω, αλλά δεν μπορώ. Δεν κοστίζω στο κράτος τίποτα. Δεν κοστίζω μεταφορικά έξοδα αφού δεν φεύγω από εδώ που βρίσκομαι, μα ούτε καν και το φαγητό που θα έτρωγα στη φοιτητική εστία αν ζούσα στην Αθήνα δεν κοστίζω στο κράτος!

Περισσότερο έχουν κοστίσει στο κράτος τα σταχτοδοχεία που μπορεί, ακόμα, παράνομα, να διατηρεί το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στους διαδρόμους του, που το κάπνισμα είμαι σίγουρος ότι ακόμα «θα δίνει και θα παίρνει» ανεξέλεγκτα, παρά τις συνεχείς καταγγελίες μου, από τότε, παρά η “αιώνια” φοίτησή μου… Περισσότερο έχει κοστίσει στο κράτος η συντήρηση της «αστυνομίας πανεπιστημίων» που έχει προσφέρει το απολύτως τίποτα…

Και στο κάτω κάτω της γραφής πληρώνω φόρους για να δικαιούμαι δωρεάν παιδεία, σ’ αυτό το “δημοκρατικό” κράτος, το οποίο αδυνατώ να εμπιστευτώ αφού έχει επιβάλλει σε όλους τους σημαντικούς κλάδους (απασχόληση, υγεία, παιδεία, μεταφορές, κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, προστασία του πολίτη, δικαιοσύνη) την αβεβαιότητα και την αστάθεια. Με εκτίμηση, Ανδρέας Μπαρδάκης, ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ και «Αιώνιος» φοιτητής στο ΠΑΔΑ (Λογιστική και Χρηματοοικονομική)

Πηγή: Foititikanea.gr