Ας ξεκινήσουμε με μία υπόθεση εργασίας. Ας φανταστούμε τη Μαρίν Λεπέν ή τον Ματέο Σαλβίνι, να προβάλλουν στις συγκεντρώσεις τους βίντεο από τις επιθέσεις που πραγματοποίησαν τζιχαντιστές στην Ευρώπη. Σίγουρα θα ακούγαμε για «ισλαμοφοβία» και για «ρητορική μίσους». Η υπόθεση αυτή εργασίας είναι μία υπαρκτή πραγματικότητα στην Τουρκία του Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος πρόβαλλε το σοκαριστικό βίντεο από το μακελειό στην Νέα Ζηλανδία σε συγκέντρωση οπαδών του. Μεγαλύτερη ανατριχίλα προκάλεσε όμως η ρητορική του. Ο Ταγίπ Ερντογάν άνοιξε έναν ιδιότυπο διάλογο με τον ακροδεξιό μακελάρη, απαντώντας στο ακατάληπτο «μανιφέστο» του. Απέδωσε την επίθεση σε μία ευρύτερη «συνωμοσία σταυροφόρων«, οι οποίοι «χαϊδεύουν την πλάτη του δολοφόνου«.
Ήταν μία ξεκάθαρη μομφή κατά χωρών της Δύσης, με τις οποίες η Άγκυρα είναι σε ανοιχτή αντιπαράθεση, γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης στο slpress.gr. Ο Ταγίπ Ερντογάν περίπου ισχυρίστηκε ότι η Δύση θέλει να «αρπάξει» την Κωνσταντινούπολη από την Τουρκία. Προχώρησε σε ιστορικούς παραλληλισμούς με την εισβολή των δυνάμεων της Αντάντ στα Δαρδανέλια, έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1915.
Οι αναφορές του Τούρκου προέδρου δεν είναι μόνο άστοχες. Είναι ξεκάθαρα προσβλητικές, ακόμα και για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στην Νέα Ζηλανδία, τα οποία υποκριτικά υπερασπίζεται. Υποκριτικά, γιατί ουσιαστικά αποσκοπεί να κερδίσει ψήφους για τις επικείμενες δημοτικές εκλογές της Τουρκίας.
«Δεν θα κυκλοφορείτε με ασφάλεια στους δρόμους»
Η ρητορική του Ερντογάν προκάλεσε αντιδράσεις στις κυβερνήσεις της Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας, την χώρα καταγωγής του ακροδεξιού μακελάρη. Δεν είδαμε όμως την παραμικρή αντίδραση από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες μετράνε εκατοντάδες θύματα από τις αιματηρές επιθέσεις ισλαμιστών τρομοκρατών. Μόνη εξαίρεση o Τσέxος πρόεδρος Μίλος Ζέμαν ο οποίος χαρακτήρισε την Τουρκία «de facto» σύμμαχο του Ισλαμικού Κράτους.
Είναι αλήθεια πως ο Τσέχος πρόεδρος φημίζεται για τις ξενοφοβικές και συχνά προκλητικές δηλώσεις του. Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει απόλυτο δίκιο. Δεν είναι τυχαίο που ο Ταγίπ Ερντογάν ουσιαστικά δεν καταδίκασε μία άλλη επίθεση που ακολούθησε στην Ολλανδία, στη οποία ένας Τούρκος ισλαμιστής σκότωσε τρεις ανθρώπους. Η ολλανδική κυβέρνηση προτίμησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους.
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να ισχυριστεί πως ήταν η εμπρηστική ρητορική του Ερντογάν που «όπλισε» το χέρι του δράστη. Αξίζει να θυμηθούμε μία ανατριχιαστική δήλωση του Τούρκου προέδρου, μόλις δύο χρόνια πριν. Απευθυνόμενος στην ΕΕ είχε δηλώσει πως «κανείς Ευρωπαίος δεν θα μπορεί να περπατά με ασφάλεια στους δρόμους«. Ξεκάθαρα πιστεύει πως , εκμεταλλευόμενος την δημοφιλία του στις τάξεις των μουσουλμάνων και ειδικότερα των Τούρκων μεταναστών στην ΕΕ, μπορεί να «εκβιάσει» τους Ευρωπαίους. Μην ξεχνάμε πως αυτό ακριβώς κάνει με το μεταναστευτικό. Μοιάζει να είναι διατεθειμένος ακόμα και να λειτουργήσει ως ένα είδος «Οδηγού» για τους εκατοντάδες «μοναχικούς λύκους» του τζιχαντιστικού Ισλάμ.
Δεν υπάρχει ισλαμική τρομοκρατία
Μπορεί ο Αυστραλός μακελάρης να επικαλείται τον χριστιανισμό, αλλά είναι ανιστόρητο και επικίνδυνο να κάνουμε τον παραμικρό συμψηφισμό με το τζιχαντιστικό φαινόμενο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι εκκλησίες και τα μοναστήρια λειτουργούν ως κέντρα στρατολόγησης της ακροδεξιάς τρομοκρατίας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τα τζαμιά των σαλαφιστών, ενός ακραίου δόγματος του σουνιτικού Ισλάμ, που υπάρχουν κατά εκατοντάδες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Πολλά από αυτά χρηματοδοτούνται από την Τουρκία ή την Σαουδική Αραβία. Εξάλλου για τον Ερντογάν δεν υπάρχει ζήτημα «ισλαμικής τρομοκρατίας». Αυτό είχε θυμίσει, απρεπώς, στην Άνγκελα Μέρκελ κατά την κοινή τους συνέντευξη τύπου, τον Φεβρουάριο του 2017.
Μάταια η Γερμανίδα καγκελάριος είχε διευκρινίσει πως η αναφορά της αφορούσε ορισμένες ακραίες ομάδες, όχι το σύνολο του ισλαμικής θρησκείας. Ο Τούρκος πρόεδρος ήταν έτοιμος να προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο μπροστά στις κάμερες. Όμως μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που λίγο πριν στήριζε απροκάλυπτα το Ισλαμικό Κράτος στην Συρία.
Είναι γνωστές οι «μπίζνες» του υιού του Μπιλάλ, η εταιρεία του οποίου αγόραζε λαθραία πετρέλαιο από το ISIS. Ο επικεφαλής της MIT Χακάν Φιντάν, άτομο του στενού περιβάλλοντος του Ερντογάν, υποστήριζε πως η Δύση όφειλε να αναγνωρίσει ως συνομιλητή της το Ισλαμικό Κράτος! Δηλαδή να διαπραγματευτεί με μία αιμοσταγή οργάνωση που έσφαζε μέχρι και γυναικόπαιδα.
Κοινοί κώδικες επικοινωνίας Ερντογάν-ISIS
Δυστυχώς για τον Ερντογάν οι μεγάλοι νικητές αναδείχτηκαν το καθεστώς Άσαντ και οι Κούρδοι μαχητές του YPG , τους οποίους εξόπλιζε η Δύση. Κοινό μυστικό είναι πως η Άγκυρα ουσιαστικά στράφηκε κατά του Ισλαμικού Κράτους, μόλις συνειδητοποίησε ότι ήταν θέμα χρόνου να ηττηθεί στο πεδίο της μάχης. Μπορεί οι τζιχαντιστές να είναι υπεύθυνοι για πολλές αιματηρές στην Τουρκία, αλλά απέφευγαν να προκαλέσουν θύματα στις τάξεις των Τούρκων μουσουλμάνων., δηλαδή στην «εκλογική πελατεία» του Τούρκου προέδρου.
Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως υπήρχαν κοινοί κώδικες επικοινωνίας του Ερντογάν με το ISIS. Ας θυμηθούμε την στάση του στην πολύνεκρη επίθεση που σημειώθηκε σε συγκέντρωση Κούρδων του κόμματος HDP, στην πόλη Σουρούκ τον Οκτώβρη του 2015. Αν και το ISIS είχε αναλάβει την ευθύνη της επίθεσης, ο Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς ίχνος ντροπής, απέδωσε την επίθεση και στους τζιχαντιστές και στο PKK.
Και όμως ήταν η ίδια η τουρκική κυβέρνηση που προηγουμένως διαπραγματεύονταν εκεχειρία με τους «τρομοκράτες» του PKK. Τι άλλαξε τότε? Απλά στην ιστορική εκλογική αναμέτρηση που προηγήθηκε, το ΑΚΡ είχε χάσει την αυτοδυναμία, λόγω της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του κουρδικού κόμματος HDP. Ήταν τότε που ο Ερντογάν έκανε την μεγάλη στροφή.
Ξεκίνησε έναν ολομέτωπο πόλεμο κατά των Κούρδων, συμμαχώντας με το κεμαλικό κατεστημένο, που προηγουμένως πολεμούσε. Όλοι οι Τούρκοι αξιωματούχοι μονίμως εξίσωναν το ISIS με το PKK και το YPG στην Συρία. Και αν δεχτούμε πως το PKK είναι υπεύθυνο για τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει το ίδιο για το YPG.
Mόνο τους εχθρούς του
Αυτός είναι ακριβώς ο Τούρκος πρόεδρος. Ένας ηγέτης που υποστήριζε την πιο ακραία τρομοκρατική οργάνωση στην ιστορία, θα είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να κάνει πολιτική «σπέκουλα» πάνω στο αίμα των αθώων μουσουλμάνων που χύθηκε στην Νέα Ζηλανδία; Ο Ταγίπ Ερντογάν ισχυρίζεται πως πολεμάει τους «εχθρούς» της Τουρκίας.
Βλέπει ως «εχθρούς» τη Δύση, τους Κούρδους, τα μέσα ενημέρωσης και μονίμως βρίσκεται σε «εμπόλεμη κατάσταση». Πρώην σύμμαχοι, μετατρέπονται σε «εχθρούς» και «προδότες» εν μία νυκτί. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα έναντι όποιου απειλεί την εξουσία του, ακόμα και την συμμαχία του με την τρομοκρατία. Με την στάση του περισσότερο μοιάζει με αρχηγό της μαφίας, παρά με ηγέτη ευνομούμενο κράτους. Θυμίζει τον Αλ Πατσίνο που έλεγε στην πρώτη συνέχεια του Νονού «δεν θέλω να σκοτώσω κανέναν, μόνο τους εχθρούς μου».
Πηγή:slpress.gr
