Οι ερωτικές παγίδες πάντα γοήτευαν τον κόσμο στο πέρασμα του χρόνου, αφού συνοδεύονται από ιστορίες με σεξ, κατασκοπεία, μυστικά και σκάνδαλα.
Από την ελληνική μυθολογία μέχρι τον Τζέιμς Μποντ, περιπτώσεις χρήσης του σεξ ως όπλου στην κατασκοπεία έχουν γίνει βασικά στοιχεία σε δημοφιλή βιβλία, τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες.
Οι λεγόμενες επιχειρήσεις ερωτικής παγίδευσης, όπου γυναίκες πράκτορες στέλνονται με αποστολή να αποπλανήσουν έναν στόχο, έχουν ξεκινήσει σχεδόν από κάθε σύγχρονη υπηρεσία πληροφοριών, αν και οι περισσότερες αρνούνται τη χρήση σεξουαλικής παγίδευσης.
«Όπως ο οίκος ανοχής της μικρής πόλης που αποδοκιμάζεται κατηγορηματικά από τους πολίτες, αλλά ωστόσο διατηρεί μια ζωντανή κίνηση το βράδυ του Σαββάτου, το σεξ καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση στον κόσμο της κατασκοπείας», γράφει ο συγγραφέας Henry R. Schlesinger, στο νέο του βιβλίο « Honey Trapped: Sex, Betrayal and Weaponized Love».
Ξεκινώντας με τον Σαμψών και την Δαλιδά, ο Schlesinger αφηγείται διάσημες και λιγότερο γνωστές περιπτώσεις πιθανών και επιβεβαιωμένων επιχειρήσεων με ερωτικές παγίδες, συμπεριλαμβανομένης αυτής της πιο διάσημης femme fatale στην ιστορία: της Μάτα Χάρι.
Παρακάτω ακολουθούν μερικές από τις περιπτώσεις που αποκάλυψε ο συγγραφέας…
Ο Βενετός αξιωματούχος του 15ου αιώνα προδόθηκε από την ερωμένη του
Ο Schlesinger αναφέρεται σε μια απλή αλλά αποτελεσματική επιχείρηση ερωτικής παγίδας που αφορούσε τον Αντόνιο Ντι Λάντο, έναν χαμηλόβαθμο αξιωματούχο στη Βενετία του 15ου αιώνα που εκτελέστηκε αφού προδόθηκε από την ερωμένη του.
Το 1498, ο 70χρονος Ντι Λάντο, ο οποίος είχε επιφορτιστεί με ευαίσθητα θέματα για την κυβέρνηση, μοιράστηκε εμπιστευτικές πληροφορίες με την αγαπημένη του, Λόρα Τρογιόλο, κατά τη διάρκεια μιας παθιασμένης νύχτας στο κρεβάτι.
Δεν ήξερε ότι η Τρογιόλο είχε κρύψει μια άλλη ερωμένη, τη Χιρόνιμο Αμάι, κάτω από το κρεβάτι για να πιάσει τον Ντι Λάντο να μοιράζεται τα μυστικά του.
Η Αμάι άκουσε το ζευγάρι καθώς η Τρογιόλο τον οδηγούσε να μιλήσει για τη δουλειά του κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο κρεβάτι. Στη συνέχεια, η συνεργός ανέφερε όσα είχε ακούσει στο ισχυρό κυβερνητικό όργανο της Βενετίας, το Συμβούλιο των Δέκα.
Το Συμβούλιο των Δέκα, που δημιουργήθηκε το 1310, ήταν ένα ειδικό δικαστήριο επιφορτισμένο με την αποτροπή συνωμοσιών και εγκλημάτων κατά του κράτους.
Τρία μέλη υπηρετούσαν ως ιεροεξεταστές του κράτους και διερευνούσαν, μέσω μυστικής αστυνομίας, όλα τα εγκλήματα, ηθικά, θρησκευτικά και πολιτικά αδικήματα.
Δεν είναι γνωστό τι πληροφορίες μοιράστηκε ο Ντι Λάντο, αλλά ήταν αρκετές για να καταδικαστεί σε θάνατο. Το Συμβούλιο των Δέκα κρέμασε τον Ντι Λάντο και εξέθεσε το σώμα του δημόσια για να δώσει το παράδειγμα σε άλλους αξιωματούχους με χαλαρά χείλη.
Η ομάδα γυναικών της Αικατερίνης των Μεδίκων για να σαγηνεύσει τους ευρωπαίους βασιλείς
Η Αικατερίνη των Μεδίκων, σύζυγος του βασιλιά Ερρίκου Β’ της Γαλλίας και μητέρα των βασιλιάδων Φραγκίσκου Β’, Καρόλου Θ’ και Ερρίκου Γ’, φημολογείται ότι επέβλεπε μια ομάδα γυναικών που ονομάζονταν Flying Squadron, οι οποίες στέλντονα στους ηγέτες ως μυστικοί πράκτορες.
«Η κάθε μία ήταν όμορφη, εκλεπτυσμένη και καλά εκπαιδευμένη στην “τέχνη του έρωτα”, και όλες επιλέχθηκαν με μεγάλη προσοχή για τη συγκεκριμένη αποστολή τους», γράφει ο Schlesinger.
Ο συγγραφέας σημειώνει ότι παρόλο που είναι απίθανο να υπήρχε ποτέ η Flying Squadron, η χρήση ερωτικών παγίδων στην αυλή της Αικατερίνης δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για τέτοιες παγίδες που αφορούν την Αικατερίνη και τις κυρίες επί των τιμών της. Ανάμεσά τους είναι η ιστορία της Louise de la Béraudière, κουμπάρας της Αικατερίνης και μιας από τις πιο κομψές γυναίκες στη βασιλική αυλή.
Σύμφωνα με πληροφορίες, την έστειλε η Αικατερίνη για να αποπλανήσει τον βασιλιά Αντουάν της Ναβάρρας. «Η αποστολή ήταν να χειραγωγηθεί η επιστροφή του βασιλιά στην Καθολική Εκκλησία και να τον δούμε να παραιτείται από τη νόμιμη αξίωσή του στην αντιβασιλεία», εξηγεί ο Schlesinger
«Αυτό θα άνοιγε τον δρόμο για τον γιο της Αικατερίνης, τον Κάρολο (τον μελλοντικό Κάρολο Θ΄) να ανέβει στον θρόνο της Ναβάρρας μετά το θάνατο του πατέρα του. Η Αικατερίνη, φυσικά, θα επέβλεπε την κυριαρχία του».
Η Béraudière είχε πράγματι σχέση με τον βασιλιά και το ζευγάρι απέκτησε μαζί ένα παιδί, τον Charles III de Bourbon.
Ωστόσο, οι ιστορικοί δεν είναι σίγουροι εάν η Αικατερίνη συμμετείχε στο σχέδιο. Υπάρχουν επίσης ερωτήματα σχετικά με το πόση επιρροή είχε η Béraudière στον βασιλιά.
Σε μια άλλη περίπτωση, η Αικατερίνη αναφέρεται ότι κάλεσε τη Charlotte de Beaune Semblançay, βαρόνη του Sauve, η οποία φέρεται να διδάχτηκε σεξουαλική τεχνική από ιερόδουλες και ήταν γνωστή για την ικανότητά της στην κρεβατοκάμαρα.
Θέλοντας να αποτρέψει μια συμμαχία μεταξύ του μικρότερου γιου της, Φραγκίσκου, Δούκα του Αλενσόν, και του γαμπρού της, Βασιλιά Ερρίκου της Ναβάρρας, ο οποίος αργότερα κυβέρνησε ως βασιλιάς Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας, η Αικατερίνη έστειλε τη Charlotte να τους αποπλανήσει και τους δύο.
Η Νεοϋορκέζα οικοδέσποινα που μάγεψε τους Βρετανούς
Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για χρήση ερωτικών παγίδων κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν.
«Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον ήταν ένας σχολαστικός και επιθετικός αρχηγός κατασκόπων που χρησιμοποιούσε ελεύθερα, πράκτορες και παραπληροφόρηση κατά των βρετανικών δυνάμεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό», γράφει ο συγγραφέας.
«Δεν ήταν επίσης αντίθετος στη χρήση γυναικών σε επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών. […] Η κατασκοπεία που διεξήχθη από αφοσιωμένους πολίτες κατασκόπους έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη στρατηγική του».
Ωστόσο, τα αρχεία σχετικά με τις κατασκοπευτικές του επιχειρήσεις είναι ελλιπή, έτσι πολλά έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου. Τα αρχεία που σώζονται δείχνουν τη χρήση της «απλής γυναικείας γοητείας», αντί της πλήρους αποπλάνησης για την εκμαίευση μυστικών του εχθρού.
Μία από τις πιο διάσημες από αυτές τις ιστορίες είναι αυτή του Βρετανού στρατηγού Γουίλιαμ Χάου και της Μαίρη Λίντλεϊ Μάρεϊ, συζύγου ενός Νεοϋορκέζου επιχειρηματία.
Λέγεται ότι όταν ο Χάου και τα στρατεύματά του αποβιβάστηκαν στον κόλπο του Κιπς, τους σταμάτησε η Μάρεϊ προσφέροντας τους κρασί και κέικ, κάνοντας τους παρέα η ίδια και οι κόρες της.
Η καθυστέρηση έδωσε στον στρατηγό Ίσραελ Πάτναμ και στα αντάρτικα στρατεύματά του αρκετό χρόνο για να υποχωρήσουν από την πόλη.
Ωστόσο, ο συγγραφέας θέτει ότι αυτό δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κοινωνικό κάλεσμα, και οποιοδήποτε όφελος για τον στρατηγό Πάτναμ ήταν μια σύμπτωση.
Ο Γερμανός δάσκαλος κατασκόπων και η Αγγλίδα σύζυγός του που έβαλαν στο κρεβάτι έναν αξιωματικό του Ναυτικού
Το 1909, ο γερμανικής καταγωγής Καρλ Χέντσελ, πρώην ναυτικός και κατάσκοπος, στρατολογήθηκε από την υπηρεσία πληροφοριών του Γερμανικού Επιτελείου Αυτοκρατορικού Ναυαρχείου και τοποθετήθηκε ως καθηγητής γλώσσας στο Τσάταμ του Κεντ.
Παντρεύτηκε μια Αγγλίδα ιδιοκτήτρια μαγαζιού, την Πατρίσια Ράιλι, η οποία, μαζί με τη μητέρα και τις αδερφές της, έγινε επίσης μέρος των κατασκοπευτικών του επιχειρήσεων. Οι αδερφές έβγαιναν τακτικά με ναυτικούς και επέστρεφαν με πληροφορίες που θα ήταν χρήσιμες για το Nachrichten-Abteilung, γνωστό ως N (το ναυτικό τμήμα πληροφοριών του γερμανικού αυτοκρατορικού ναυαρχείου).
Ο κύριος και η κυρία Χέντσελ στρατολόγησαν επίσης έναν επικεφαλής πυροβολητή, τον αξιωματικό του Βασιλικού Ναυτικού, Τζορτζ Πάροτ, ο οποίος συνέχισε να προμηθεύει στον Γερμανό πράκτορα «υλικό που θα περιλάμβανε τελικά τέσσερις τόμους μιας διαβαθμισμένης έκθεσης του Βασιλικού Ναυτικού για την τεχνολογία πυροβολαρχίας και είκοσι τρεις τόμους μυστικών εγχειριδίων, για τα οποία πληρωνόταν μεταξύ 8 και 10 λιρών το ένα», γράφει ο Schlesinger.
«Σε μια εποχή που το Βασιλικό Ναυτικό έκανε σημαντικές προόδους στην τεχνολογία βεληνεκούς, οι πληροφορίες που παρείχε ο Πάροτ ήταν εξαιρετικά πολύτιμες».
Είναι πολύ πιθανό η κυρία Χέντσελ να στρατολόγησε τον αρχηγό των όπλων στο κύκλωμα κατασκόπων χρησιμοποιώντας σεξ, αν και το αν ήταν ιδέα της ή του συζύγου της παραμένει άγνωστο.
Μάτα Χάρι: Η πιο διάσημη femme fatale στην ιστορία
Η Margaretha Geertruida MacLeod, με το ψευδώνυμο Μάτα Χάρι, είναι μια από τις πιο γνωστές μοιραίες γυναίκες μοιραίες στην ιστορία.
Γεννημένη στην Ολλανδία το 1876, στη μικρή ολλανδική πόλη όπου μεγάλωσε, ο μαγαζάτορας πατέρας της έδειχνε υπερβολική στοργή στη «μικρή του πριγκίπισσα». Την έκανε ματαιόδοξη, εγωκεντρική και κακομαθημένη και με μια ακόρεστη λαχτάρα για ανδρική προσοχή.
Στα 16 της, αφού την έδιωξαν από το σχολείο όταν την αποπλάνησε ο διευθυντής, παντρεύτηκε τον λοχαγό Ρούντοφ ΜακΛίοντ, έναν σκληροτράχηλο, 22 χρόνια μεγαλύτερό της αξιωματικό που βρισκόταν στο σπίτι με άδεια από τους φαύλους αποικιακούς πολέμους της Ολλανδίας. στις Ανατολικές Ινδίες.
Μετά από δύο παιδιά, ο γάμος επιδεινώθηκε. Το ζευγάρι είχε έντονους καυγάδες, πολύ ποτό, και κατηγορίες για απιστία. Τελείωσε μετά τον θάνατο του γιου τους, σε ηλικία δύο ετών. Ο ΜακΛίοντ την άφησε πάμπτωχη.
Συνηθισμένη στα καλύτερα πράγματα στη ζωή, η Μάτα Χάρι χρειαζόταν χρήματα. Το 1903, με λίγα χρήματα και χωρίς επαφές, πήγε στο Παρίσι. Εκεί, αναδημιουργούσε τον εαυτό της ως χορεύτρια και πήρε το θρυλικό καλλιτεχνικό όνομα Μάτα Χάρι.
Όταν στρατολογήθηκε από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες το 1915, το σκηνικό της σόου είχε ξεφύγει από τη μόδα και αντιμετώπιζε μια άβολη μέση ηλικία, στην οποία δεν μπορούσε πλέον να βασίζεται στα σαγηνευτικά βλέμματα που την είχαν οδηγήσει τόσο μακριά στη ζωή της.
Είχε περάσει από μεγάλες, sell-out παραστάσεις σε περιορισμένες εκδηλώσεις σε ιδιωτικά πάρτι. Απελπισμένη για χρήματα, συμφώνησε να γίνει κατάσκοπος των Γερμανών αφού την προσέγγισαν στη Χάγη. Υπάρχει διαφωνία για το αν πήρε τα χρήματα σε αντάλλαγμα για πληροφορίες ή αν νόμιζε ότι προορίζονταν για άλλο σκοπό.
Στη συνέχεια, πλησιάζοντας τα 40, επέστρεψε στο Παρίσι και ζήτησε άδεια από τη γαλλική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών για να ταξιδέψει στο Βίτελ για να επισκεφτεί έναν 23χρονο Ρώσο στρατιώτη με τον οποίο ισχυρίστηκε ότι ήταν παθιασμένα ερωτευμένη.
Ωστόσο, το Βίτελ ήταν επίσης η τοποθεσία μιας νέας αεροπορικής βάσης, η οποία θα ήταν προφανής στόχος πληροφοριών για τη Γερμανία.
Στη χορεύτρια, που είχε ήδη χαρακτηριστεί ως πιθανή Γερμανίδα κατάσκοπος, προσφέρθηκε ένα «τεράστιο» χρηματικό ποσό και άδεια να επισκεφτεί τον εραστή της, εάν δεχόταν να κατασκοπεύσει υπέρ των Γάλλων.
Δέχτηκε την πρόταση και πέρασε μια εβδομάδα στο Βίτελ πριν επιστρέψει στο Παρίσι. Αρκετές εβδομάδες αργότερα επρόκειτο να πλεύσει στη Χάγη, αλλά συνελήφθη στο Φάλμουθ αφού την μπέρδεψαν με μία άλλη κατάσκοπο, μια χορεύτρια φλαμένκο από το Αμβούργο.
Η Μάτα Χάρι ανακρίθηκε από την MI5 και εστάλη στο Λονδίνο με τρένο όπου αποκάλυψε στον επικεφαλής του Ειδικού Υποκαταστήματος της Σκότλαντ Γιαρντ ότι ήταν πράγματι κατάσκοπος, αλλά για τους Γάλλους. Η Σκότλαντ Γιαρντ της έκανε κράτηση σε ένα πλοίο για την Ισπανία. Κατά την άφιξή της στη Μαδρίτη συνάντησε τον Γερμανό Ταγματάρχη, Άρνολντ Κάλε.
Τελικά το 1917 συνελήφθη από τους Γάλλους με την κατηγορία του διπλού κατασκόπου κατά συρροή, προσάπτοντας της ευθύνες για το θάνατο 50.000 Γάλλων στρατιωτών. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 15 Οκτωβρίου 1917, στην περιοχή του Βενσέν. Σύμφωνα, ωστόσο, με το συγγραφέα Russel Warren Howe, υπήρξε, πιθανότατα, θύμα σκευωρίας, καθώς πολλά από τα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στη δίκη της ήταν χαλκευμένα, ενώ αγνοήθηκαν άλλα, που ενδεχομένως θα οδηγούσαν στην αθώωσή της.
