Την αγανάκτησή τους εκφράζουν οι αστυνομικοί, τόσο για τις επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας, όσο και για τα μέτρα που είχαν ληφθεί για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, στο ΟΑΚΑ.
«Βαρέλι δίχως πάτο. Ζήσαμε ακόμη ένα σαββατοκύριακο παράνοιας», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ενωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών. Κάνοντας αναφορά στην επίθεση στη διμοιρία των ΜΑΤ έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, αλλά και στην επίθεση εναντίον ανδρών της ομάδας ΔΙΑΣ στα Εξάρχεια, το απόγευμα της Κυριακής, τονίζουν ότι: «χωρίς ενίσχυση των μάχιμων Υπηρεσιών, χωρίς θεσμική θωράκιση του αστυνομικού, πραγματική καταδίκη αυτών των στοιχείων που με καταδρομικού τύπου επιθέσεις επιζητούν αίμα, αλλά κυρίως χωρίς πολιτική βούληση, θα αισθανόμαστε πάντα ότι ζούμε σε μία εμπόλεμη χώρα».
Αστυνομικοί για επιθέσεις: Ηθελαν θύματα
Οι αστυνομικοί τονίζουν ακόμη, αναφορικά με τις επιθέσεις, ότι «το γνωστό παρακράτος επιτέθηκε σε συναδέλφους μας, επιζητώντας προφανώς θύματα, ενώ καταλήγουν: «Ενισχύστε μας λοιπόν ουσιαστικά, θωρακίστε τον αστυνομικό και καταδικάστε τους. Αν δεν μπορείτε, βγείτε και πείτε την αλήθεια στους πολίτες. Άλλωστε εσείς έχετε την ευθύνη».
Σε ό,τι αφορά τα μέτρα ασφαλείας στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, τονίζουν ότι χιλιάδες αστυνομικοί εκτέλεσαν υπηρεσία σε ματς κεκλεισμένων των θυρών» και σχολιάζουν «Αφού η οργανωμένη κατά τα άλλα πολιτεία για να διασφαλίσει τη διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα αντιδρά έτσι, τους δίνουμε τα συγχαρητήριά μας. Ας αφήσουν όλο το κράτος έρμαιο στους VIP στρατούς».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών:
«Βαρέλι δίχως πάτο. Ζήσαμε ακόμα ένα Σαββατοκύριακο παράνοιας, χωρίς υπερβολές ή κριτική για συντεχνιακούς λόγους.
Από τη μία χιλιάδες από εμάς εκτέλεσαν υπηρεσία σε ένα ματς κεκλεισμένων των θυρών(!!!), στο οποίο οι «φωστήρες» διέταξαν τα ίδια μέτρα με τον περσινό τελικό που είχε 40.000 θεατές. Από την άλλη, παράλληλα, το γνωστό παρακράτος επιτέθηκε σε συναδέλφους μας επιζητώντας προφανώς θύματα.
Για το πρώτο σκέλος, θα τους αφήσουμε στην κριτική των φορολογουμένων συμπολιτών μας, οι οποίοι μας ρωτούσαν με απορία τι κάνουμε τόσοι αστυνομικοί γύρω από το γήπεδο χωρίς θεατές.
Αφού η οργανωμένη κατά τα άλλα πολιτεία για να διασφαλίσει τη διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα αντιδρά έτσι, τους δίνουμε τα συγχαρητήριά μας. Ας αφήσουν όλο το κράτος έρμαιο στους VIP στρατούς. Ας απολογηθούν αυτοί όμως γιατί οι πολίτες για όλα αυτά ζητούν το λόγο από τον απλό αστυνομικό που βλέπουν μπροστά τους.
Στο δεύτερο σκέλος, σας ξαναλέμε ότι χωρίς ενίσχυση των μάχιμων Υπηρεσιών, χωρίς θεσμική θωράκιση του αστυνομικού, πραγματική καταδίκη αυτών των στοιχείων που με καταδρομικού τύπου επιθέσεις επιζητούν αίμα, αλλά κυρίως χωρίς πολιτική βούληση, θα αισθανόμαστε πάντα ότι ζούμε σε μία εμπόλεμη χώρα.
Η επίθεση εναντίον της διμοιρίας που εκτελούσε υπηρεσία έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και η επίθεση στους συναδέλφους της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. στα Εξάρχεια, απλά προστίθενται στο μακρύ κατάλογο της βίας που υφίστανται αστυνομικοί και πολίτες από τους «γνωστούς». «Γνωστοί» οι οποίοι βρίσκουν προστασία σε «γνωστά άβατα» σημεία ανομίας.
Οι έξι αστυνομικοί της διμοιρίας και της ΔΙ.ΑΣ. δεν είναι υπεράνθρωποι για να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα.
Ενισχύστε μας λοιπόν ουσιαστικά, θωρακίστε τον αστυνομικό και καταδικάστε τους. Αν δεν μπορείτε, βγείτε και πείτε την αλήθεια στους πολίτες. Άλλωστε εσείς έχετε την ευθύνη».
Καλά οι ΜΑΤαζτήδες να πάτε να γαμηθείτε γενικώς, δε θα το αναλύσω διότι όλοι γνωρίζουν και ας μη μιλάνε
Φυσικό επακόλουθο αγαπητοί. Όταν βαράς Έλληνες που διαμαρτύρονται για την προδοσία των Πρεσπών, όταν λιώνεις στο ξύλο συνταξιούχους και αυτά με τη δικαιολογία ότι εκτελείς εντολές και δε μπορείς να κάνεις αλλιώς γιατί για ένα μεροκάματο δουλεύεις, ε και οι αναρχικοί, εντολές εκτελούν και για το μεροκάματο το κάνουν. Δε μπορούμε να είμαστε με τους μπολσεβίκους αγαπητοί ένστολοι και να ζητάμε να μη μας παίρνει η μπάλα. Όποιος μπλέκει με σκ@τα, θα τον πιάσει η μπόχα. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα άλλωστε. Και ας ήταν η επανάσταση του 1967 η καλύτερη περίοδος της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας.