Ηλίας Μόσιαλος: “Το στίγμα σε ασθενείς με CoViD-19”

“Η νόσος δεν είναι ούτε βιβλική πληγή, ούτε θεία τιμωρία, αλλά οφείλεται σε έναν πολύ μεταδοτικό ιό, από τον οποίο πρέπει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας όσο καλύτερα μπορούμε…”

Με αφορμή ένα άρθρο στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, ο Ηλίας Μόσιαλος, καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο London School of Economis (LSE), επισημαίνει τον κίνδυνο περιθωριοποίησης ασθενών ή φορέων του νέου κορωνοϊού.

Ο κ. Μόσιαλος αναφέρει σε σχετική ανάρτησή του στο facebook:
“Σε ένα άρθρο του στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, ο Massimo Gramellini έγραφε μερικές μέρες πριν: ‘Ποτέ πριν δεν είχε δει κανείς ασθενή να δικαιολογείται και να ζητά συγγνώμη για την ασθένειά του. Αλλά, η Covid δεν είναι μία νόσος όπως οι άλλες’. Ισχύει αυτό και το βλέπουμε σε πολλές περιπτώσεις ανθρώπων, που το γεγονός ότι κόλλησαν τον ιό έγινε αιτία να νοσηλευτούν άλλοι άνθρωποι στην οικογένεια τους.

Και προσθέτει ο Gramellini: ‘έτσι όποιος κολλάει αισθάνεται υποχρεωμένος να διαμαρτυρηθεί για την αθωότητά του. Ο άρρωστος φοβάται ότι θα τον περάσουν για ‘προδότη’ και ‘φορέα’. Kαι ενώ σε οποιαδήποτε άλλη νόσο, το να νοσεί κάποιος είναι πρόβλημα από μόνο του, στη νόσο αυτή, o ασθενής καταλήγει σχεδόν να ανησυχεί περισσότερο για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι’.

Κλείνει το άρθρο γράφοντας: ‘η νόσος του Covid-19 δεν είναι ούτε βιβλική πληγή ούτε θεία τιμωρία, αλλά οφείλεται σε έναν πολύ μεταδοτικό ιό, από τον οποίο πρέπει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας όσο καλύτερα μπορούμε και όσο μπορούμε. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η θετική διάγνωση στο τεστ δεν ισούται με θανατική ποινή. Δεν είναι καν φταίξιμο’.

Ίσως να διαφωνήσουν μερικοί μαζί του. Θα μπορούσαν ακόμα και να επιχειρηματολογήσουν πως γνωρίζουν οι ίδιοι ανθρώπους που φέρονταν επιπόλαια και απερίσκεπτα, που δεν πρόσεχαν ως όφειλαν και που δεν τηρούσαν τα μέτρα, και κόλλησαν.

Και τι κερδίζουμε με αυτή τη συζήτηση; Ίσως μόνο πόλωση. Με ακούτε να το λέω συχνά: δεν πρέπει να στιγματίσουμε τους φορείς.

Αντίστοιχα, δεν πρέπει να περιθωριοποιούμε τους ασθενείς που επιστρέφουν με νέα συμπτώματα ενώ έχουν ‘αναρρώσει’ από τον κορωνοϊό. Δεν γνωρίζουμε όλα τα συμπτώματα που θα δείχνουν πως ένας ασθενής με κορωνοιό θα βιώσει τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της νόσου.

Οι ευπαθείς ομάδες και οι οικογένειές τους ζουν με την ελπίδα, περιμένοντας το εμβόλιο. Είναι πιο πραγματικό, πιο περιοριστικό το ζήτημα του κορωνοϊού για κάποιες οικογένειες – δεν είναι μόνο νούμερα στην τηλεόραση.

Αλλά o φόβος για το στίγμα, φαίνεται να παίρνει διαστάσεις. Το ‘δεν ξέρω αν – και πως – κόλλησα, είχα κάποια συμπτώματα αλλά δεν πήγα να κάνω τεστ’ ή το ‘έκανα τεστ αλλά δε θέλω να πω με ποιους συναναστράφηκα’ δεν βοηθάει ούτε την αναχαίτηση ούτε την ιχνηλάτηση. Ίσως να πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία και προσοχή σε όλο αυτό”.