Η δασκάλα Ουρανία Νικολάου Παναγιωτοπούλου – Ηλιοπούλου γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1901.
Έλαβε το πτυχίο της δασκάλας από το Διδασκαλείο του Κεντρικού Παρθεναγωγείου της Ορθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης το Μάϊο το 1917.
Υπηρέτησε σαν δασκάλα στις Φώκιες και τη Σμύρνη κατά την επόμενη πενταετία.
Ήταν εθελόντρια νοσοκόμος στα αναρρωτήρια του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη από το 1919 κι ως τον Αύγουστο του 1922.
Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή έχασε στη Σμύρνη πατέρα και αδερφό.
Κατέφυγε πρόσφυγας στην Ελλάδα, με τη μητέρα της και δύο ακόμα αδέρφια.
Από το 1925 βρίσκεται παντρεμένη στο Ζωριάνο Δωρίδας και από το 1930 υπηρετεί ως δασκάλα στο διτάξιο σχολείο του Κροκυλείου Δωρίδας, μέχρι το Σεπτέμβριο του 1947.
Στο Αλβανικό Έπος συμμετέχει στη συμπαράσταση του λαού προς τους μαχόμενους, και στην περίοδο της Κατοχής παίρνει μέρος στην αντιστασιακή οργάνωση της ΕΚΚΑ.
Ακολουθεί ο πρώτος γύρος του Κ.Κ.Ε. και προγράφεται.
Κατά τον τρίτο γύρο του 1946 – 1949 αντιδρά στο παιδομάζωμα.
Συλλαμβάνεται από το σλαβικό ένοπλο τσίρκουλο που ονομαζόταν Δημοκρατικός Στρατός, και συγκεκριμένα από τη τμήματα Γιώτη (Χαρίλαου Φλωράκη) και Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) και μεταφέρεται δέσμια μαζί με τη δεκαπεντάχρονη κόρη της Όλγα στο ξωκλήσι της Θεοτόκου, όπου κατασφάζονται και οι δύο, ύστερα από ατιμωτικά μαρτύρια.
– Καπετάν Γιώτη, η δασκάλα του Κροκυλείου μιλάει λεύτερα.
– Σκοτώστε την!
– Έχει λέει και κάτι ιδανικά: “Πατρίδα, οικογένεια και πίστη”
– Τότε σφάξτε την!
Η δολοφονία της Δασκάλας Ουρανίας Παναγιωτοπούλου-Ηλιοπούλου και της κόρης της Ουρανίας, όπως εξιστορούνται από τον επιζώντα γιο της δάσκαλο Γιάννη Ηλιόπουλο.
Συνελήφθησαν την 6η Σεπτεμβρίου 1947, από τους «άντρες του ΔΣΕ» με εντολή και παρουσία του Καπετάν Γιώτη.
“…Η μητέρα υπεχρεώθη να παρακολουθήση τον ομαδικό βιασμό και ξυλοδαρμό εν συνεχεία με βούρδουλα, μέχρι θανάτου της κόρης της ενώ η ιδία εσφάγη, κυριολεκτικώς, δίπλα στην ξεψυχισμένη κόρη της, πάντοτε παρουσία του «γενναίου» αυτού Καπετάνιου του Δ.Σ.Ε Όπως ο διασωθείς γιός της Δασκάλας Ουρανίας, Γιάννης Ηλιόπουλος δάσκαλος και αυτός (αλλά και μέλη του εκτελεστικού αποσπάσματος που επιζούν, μαρτύρησαν και μαρτυρούν) περιέγραψε το μαρτυρικό τέλος της Μητέρας του και της Αδελφής του, στο φύλλο της ΕΣΤΙΑΣ της 20/01/2006…”
Τω 2007, η ζωή και η συγκλονιστική τραγική θυσία – δολοφονία της δασκάλας Ουρανίας Παναγιωτοπούλου-Ηλιοπούλου και της κόρης της Όλγας, εξιστορήθη από τον μικρο γιο της τότε, σήμερα δάσκαλο συνταξιούχο, Γιάννη Ηλιόπουλο στο βιβλίο με τίτλο «Η Δασκάλα Ουρανία» που εξέδωσε ο ίδιος, αφού το αριστερό κατεστημένο των εκδοτικών οίκων δεν δέχθηκε να εκδώση το βιβλίο–μαρτυρία.
Στο ίδιο αυτό βιβλίο, που αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία των εγκλημάτων του Χαρίλαου Φλωράκη και των «γενναίων» ανδρών του, καταγράφονται και τα θύματα από το διπλανό χωριό – όμηροι των Ελασιτών που εν αγνοία της δολοφονίας της δασκάλας είχαν σπεύσει στο αρχηγείο του ΕΛΑΣ στη Γρανίτσα, για να ζητήσουν την απελευθέρωση της.
Ήσαν οι Παζαχαρίου, ο Αυγερόπουλος και ο Κατσίμπας.
Κρατήθησαν αρχικώς ως όμηροι, εν συνεχεία δε μετά από σκληρά βασανιστήρια εκτελέστηκαν φρικτά δια τεμαχισμού των μελών τους”
– Τα παιδικά της χρόνια στη Σμύρνη Μικρασίας
– Δασκάλα στις Φώκιες
– Τα χρόνια της Μικρασιατικής εκστρατείας και η καταστροφή
– Η προσφυγιά στη λαβωμένη πατρίδα
– Η Ουρανία στο Ζωριάνο Δωρίδας
– Δασκάλα στο Κροκύλειο Δωρίδας
– Αλβανικό έπος – κατοχή – αντίσταση
– Οι αντιστασιακές οργανώσεις σπαράσσονται
– Ο πρώτος γύρος, αφορμές θανάτου, προγραφές
– Αποκαθίσταται ο νόμος, δεν εξαλείφεται η παρανομία
– Ο τρίτος γύρος, απαγωγές, παιδομαζώματα
– Πρώτη απόπειρα απαγωγής της δασκάλας
– Απαγωγή και εκτέλεση της δασκάλας και της κόρης της
– Η γιαγιά Σοφία
– Η νέα προσφυγιά
– Η ειρήνη. Επιστροφή στα ματωμένα χώματα
– Οι προτάσεις αντεκδίκησης σκοντάφτουν στη μεγαλοψυχία της γιαγιάς
– Μεταφορά στο κοιμητήριο του Ζωριάνου
– Η γιαγιά Σοφία κηδεύει νύφη κι εγγονή
– Της γιαγιάς Σοφίας τα ηλιοβασιλέματα
– Έρευνες, αποκαλύψεις, λεπτομέρειες της τραγωδίας
– Το παλτό της δασκάλας
– “Εις χείρας σου, Κύριε, παραδίδω το πνεύμα μου…”
– Τι λένε στο Κροκύλειο
– Η θλίψη, το χρυσάφι, τα αργύρια…
– Πνευματικό μνημόσυνο της δασκάλας
– Τι είχε γράψει ο τύπος της εποχής
– Επίλογος
– Κοινή προσευχή
– Τα θύματα Κροκυλείων της επιτροπής σωτηρίας
Και υστερα ηρθε ο κουφος και τους νομιμοποιησε!