Μία Βρετανίδα, η Κάθριν Μέγιερ, έχει αναλάβει την πρωτοβουλία να ζητήσει την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στη Ζιζέλ Πελικό, μια γυναίκα από τη Γαλλία που υπήρξε θύμα σεξουαλικής βίας από τον σύζυγό της και άλλους άνδρες. Η Μέγιερ υποστηρίζει ότι κανείς δεν αξίζει περισσότερο αυτήν την τιμή από τη Ζιζέλ, η οποία έχει γίνει σύμβολο αντίστασης κατά της βίας.
Η διαδικτυακή συλλογή υπογραφών που διοργανώνει η Κάθριν Μέγιερ εμφανίστηκε στον ιστότοπο Change.org στις 20 Δεκεμβρίου. Το αίτημα αυτό προήλθε μετά την ολοκλήρωση της δίκης του πρώην συζύγου της Πελικό και των 50 συγκατηγορουμένων του, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε πολυετείς καθείρξεις. Η δίκη αυτή είχε μεγάλη απήχηση στη γαλλική κοινωνία και ανέδειξε το σοβαρό ζήτημα της σεξουαλικής βίας.
Η Κάθριν Μέγιερ τόνισε ότι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποια μορφή βίας που να αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση για την ειρήνη από τη σεξουαλική βία. Η δήλωσή της αντικατοπτρίζει την ανάγκη για ευαισθητοποίηση σχετικά με τα ζητήματα αυτά και την επιτακτική ανάγκη για δράση κατά της βίας που υφίστανται πολλές γυναίκες παγκοσμίως.
Η μετάφραση του κειμένου στα γαλλικά αναρτήθηκε χθες Τετάρτη στον ιστότοπο και μέσα σε λίγες ώρες συγκέντρωσε περισσότερες από 32.000 υπογραφές.
«Κανείς δεν το αξίζει περισσότερο από τη Ζιζέλ Πελικό. Να φροντίσουμε ώστε η Επιτροπή Νόμπελ και τα λίγα πρόσωπα που έχουν δικαίωμα να προτείνουν υποψηφίους, να αναλάβουν δράση», πρόσθεσε η Μέγιερ.
Η Κάθριν Μέγιερ ήταν συνιδρύτρια του Κόμματος Ισότητας Γυναικών, το οποίο όμως διαλύθηκε πέρυσι. Έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων και τη βιογραφία του βασιλιά Καρόλου, όταν ακόμη ήταν διάδοχος του θρόνου, το 2015.
Η Ζιζέλ Πελικό «κατάφερε να διασπάσει την ομίχλη της παραπληροφόρησης, απαρνούμενη την ανωνυμία της για να παραβρεθεί στη δίκη των δραστών και να καταθέσει», σημείωσε η Μέγιερ. Η Πελικό έγινε έτσι ένα σύμβολο, λόγω του θάρρους που επέδειξε απέναντι στους βιαστές της.
Όπως κατατέθηκε στη δίκη, ο πρώην σύζυγός της την νάρκωνε και καλούσε δεκάδες άνδρες να την βιάσουν, επί μία δεκαετία. Η 72χρονη Πελικό αρνήθηκε να διεξαχθεί η δίκη κεκλεισμένων των θυρών «ώστε η ντροπή να αλλάξει πλευρά», όπως είπε.
Η υπόθεση των «βιασμών του Μαζάν» εντάσσεται πλέον στη λίστα των μεγάλων δικών της ιστορίας του φεμινισμού.
