Συνηθίζουμε να λέμε πως νεκρός «πεθαίνει» πραγματικά, μονάχα όταν σβήσει η μνήμη του. Το αυτό ισχύουν και για τα έργα του. Όσο η ιστορική-συλλογική μνήμη επιμένει να κάνει αναφορά σε αυτά, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να ξεχαστεί ο ίδιος ο νεκρός.
Και ο Σολωμός Σολωμού, το Παλικάρι από την Κύπρο που έπεσε από τουρκικά πυρά στην προσπάθεια να κατεβάσει τη σημαία της κατοχικής δύναμης, δεν είναι ένας απλός νεκρός. Το αποδεικνύει η επαναλαμβανόμενη μνημόνευσή του στο θυμικό των Ελλήνων όπου γης, τα 23 χρόνια που ακολούθησαν το μαρτυρικό του φευγιό.
Στην Κρήτη των ηρώων και των εθνομαρτύρων, στη γη όπου οι πεσόντες για την ελευθερία της Πατρίδας απαριθμούνται σε χιλιάδες, έχει στηθεί ένα άγαλμα προς τιμήν του Σολωμού Σολωμού, ένα άγαλμα που στις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας ακόμα… στήνεται.
Συγκεκριμένα, στο χωριό Αξός στον Μυλοπόταμο, προκαλεί δέος και αιώνια ευγνωμοσύνη το άγαλμα που αναπαριστά τη σκηνή της δολοφονίας του 26χρονου τότε Ελληνοκυπρίου.
Στην φωτογραφία που ακολουθεί, ένας φίλος της κυπριακής ποδοσφαιρικής ομάδας Ανόρθωση, κατά την επίσκεψή του στο νησί μας και την Αξό:
Συγχαρητήρια αρμόζουν σε όσους ανέλαβαν τη θαυμαστή αυτή πρωτοβουλία
Κρήτη, ώς τόπος όπου δεν θα τολμούσε τούρκος να πατήσει το πόδι του, πώς βγάζει άνθρωπους ψευτόμαγκες σαν τον Πολάκη? Νέους που λένε ότι δεν γνωρίζουν για την προδοτική συμφωνία? Μπούληδες, ψευτόμαγκες και τσαμπουκάδες ψυχάκιδες? Πάντα θα μένω με απορία. Εκτός και άν ο τόπος διχάζετε σε βρωμιάριδες και πατριώτες. Δεν μπορώ να καταλάβω.