Επιτέλους και λίγη αυτογνωσία δεν θα βλάψει
Τις μέρες αυτές γιορτάζουμε ή τιμούμε επετείους στην Ελλάδα, όπως τα πενήντα χρόνια από την πτώση της χούντας και την επανεκκίνηση της ρεπουμπλικανικού συστήματος διακυβέρνησης, το οποίο λανσάρεται και ως δημοκρατία, καθώς και την τραγωδία της διχοτόμησης της Κύπρου που βρίσκεται υπό την κατοχή τουρκικών στρατευμάτων ως αποτέλεσμα της τότε τουρκικής εισβολής. Τις μέρες αυτές βιώνουμε και τις συγκλονιστικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, ως αποτέλεσμα της αποχώρησης του προέδρου Μπάιντεν από την εκλογική κούρσα για το αξίωμα του Προέδρου. Τις αναφέρω και αυτές γιατί η μοίρα του Ελληνισμού, ιδίως αμέσως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την αμερικανική πολιτική που εφάρμοσε στην περιοχή.
Οταν επιβλήθηκε η δικτατορία συνταγματαρχών, στις 21 Απριλίου του 1967, βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη, εργαζόμενος ως αναπληρωτής ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ως καθηγητής στο Κολέγιο Μανχάταν. Την ίδια μέρα ξέσπασε, αυθορμήτως, και η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα της περιοχής με συγκέντρωση διαμαρτυρίας εναντίον της χούντας έξω από το Γενικό Προξενείο. Από αυτή τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας απουσίασε η οργανωμένη Ελληνοαμερικανική Κοινότητα -Εκκλησία και Ομοσπονδία-, που στη συνέχεια αποδείχτηκε, με τις ενέργειές της, ότι συνέπλεε με τη χούντα.
Εκείνο το ίδιο απόγευμα η συγκέντρωση διαμαρτυρίας ανέδειξε, διά βοής, και επιτροπή για τη συνέχιση του αγώνα με την ονομασία Επιτροπή για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία στην Ελλάδα και στην οποία συμμετείχα ως ο Γραμματέας της. Ημουν ήδη γνωστός στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, γιατί από το 1963 ήμουν ο Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου, που είχε σχηματιστεί με αφορμή τους τουρκικούς βομβαρδισμούς της Κύπρου με αμερικανικές βόμβες Ναπάλμ. Μάλιστα το καλοκαίρι του 1964 επισκέφτηκε την Αμερική και ο Γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου, που είχε συνάντηση στην Ουάσιγκτον, παρουσία και του Τούρκου πρωθυπουργού Ινονού, με τον πρόεδρο Τζόνσον για το Κυπριακό. Στην επιστροφή του για την Ελλάδα έκανε σταθμό στη Νέα Υόρκη και έζησε τον αγωνιστικό παλμό της δημοκρατικής Ομογένειας σε συγκέντρωση των πέντε χιλιάδων στο Μανχάταν Σέντερ, στην οποία η Επιτροπή για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου ανέθεσε σε μένα την παρουσία του. Μια μεγάλη τιμή για μένα που ποτέ δεν ξεχνώ.
Η δικτατορία των συνταγματαρχών στην Ελλάδα ήταν έργο της CIA και άρα έργο της αμερικανικής πολιτικής. Η αμερικανοκίνητη δικτατορία έφερε τη δικτατορία του Σαμψών στην Κύπρο που είχε και ως εντολή τη δολοφονία του Μακαρίου. Ήταν μια δικτατορία εμπνευσμένη από τον Κίσινγκερ που άνοιξε και την πόρτα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Οταν την ίδια στιγμή η οργανωμένη Ομογένεια -Εκκλησία και Ομοσπονδία- βρίσκονταν στο πλευρό της αμερικανικής πολιτικής, και όχι με τον ελληνοαμερικανικό ξεσηκωμό που είχε δώσει την αγωνιστική παρουσία του από όλα τα μέρη της Αμερικής στη μεγάλη -περίπου των εξήντα χιλιάδων- συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Ουάσιγκτον το καλοκαίρι του 1974, που συντόνιζε το Cyprus Committee, μέλη του οποίου ήταν μεταξύ άλλων ο Παναγής Μπενετάτος και ο νυν πρόεδρος της Ακαδημίας των Αθηνών Σταμάτιος Κριμιζής, στην οποία ο υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ επί Νίξον Ζήνων Ρωσσίδης έκανε το παν, χωρίς αποτέλεσμα, να μου στερήσει την ομιλία μου ως εκπροσώπου του ΠΑΚ.
Τα αναφέρω όλα αυτά για να διαπιστώσει η Ομογένεια πως πολλοί Ελληνοαμερικανοί, από άγνοια οι περισσότεροι, έπαιξαν το ρόλο των νεογενίτσαρων, ταυτιζόμενοι με την απαράδεκτη αμερικανική πολιτική που εκ των υστέρων αποδεικνύεται και πολιτική εναντίον των συμφερόντων των ΗΠΑ, γιατί σήμερα η Τουρκία ταυτίζεται με τους τρομοκράτες Ισλαμιστές και επιδιώκει την κατοχή της Ελλάδος με τον ίδιο τρόπο που επιδιώκει το Ιράν να εξαφανίσει το Ισραήλ και αποτελούν οι δυο αυτές χώρες τις δυνάμεις του κακού στην περιοχή. Για το λόγο αυτό οι εκλογές των ΗΠΑ αποκτούν μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, γιατί από τα αποτελέσματα αυτά θα σηματοδοτηθούν και πολλές ελληνικές εξελίξεις.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα, θεωρείται από πολλούς, με βάση τις εμπειρίες τους από πρακτικές του παρελθόντος, ως ένας απρόβλεπτος χαρακτήρας και κάποιες προσωπικές πολιτικές θα πρέπει να ανησυχούν την Ομογένεια και γενικότερα τους Αμερικανούς πολίτες. Για παράδειγμα, αυτό το: Πρώτα η Αμερική, καθώς και αυτές τις απειλές προς τους συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, που κάθε λίγο ξεστομίζει, πρέπει να θεωρούνται απαράδεκτες και επικίνδυνες για την ασφάλεια του πλανήτη, παρακάμπτω το υβρεολογικό λεξιλόγιό του για τον Πρόεδρο και την Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ που το εντάσσω σε αυτό που ορίζει την αλήτικη πολιτική. Δεν μπορεί η Αμερική να έχει το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Αναφέρομαι στο 2% των δαπανών για την άμυνα που ζητά ο κ. Τραμπ από τους Ευρωπαίους, όταν αυτό που συμβαίνει είναι πως οι περισσότερες από αυτές γίνονται για αγορές αμερικανικών αεροπλάνων, πλοίων, πυραύλους Πάτριοτ, Κρουζ και τόσων άλλων οπλικών συστημάτων. Επιτέλους και λίγη αυτογνωσία δεν θα βλάψει. Ελπίζω οι Ευρωπαίοι να ξυπνήσουν, ύστερα από αυτές τις απαράδεκτες απειλές, και να φροντίσουν την ασφάλεια τους, που κινδυνεύει από τους τραμπούκους και νταήδες της περιοχής.
