Η Ρωσία δικαιούται να υπαγορεύσει τους όρους των πιθανών «ειρηνευτικών» διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία πριν από την ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Trump.
Ο τρόπος με τον οποίο το Κρεμλίνο προσπαθεί να θέσει τους όρους του για διαπραγματεύσεις σηματοδοτεί έντονα ότι οι στόχοι της Ρωσίας παραμένουν αμετάβλητοι και εξακολουθούν να ισοδυναμούν με πλήρη συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.
H Ρωσία δεν είναι πρόθυμη να κάνει παραχωρήσεις στην επερχόμενη κυβέρνηση Trump.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών (MFA) Maria Zakharova ισχυρίστηκε στις 13 Νοεμβρίου ότι οι δυτικοί αξιωματούχοι λένε ψέματα για το ενδιαφέρον τους για ειρήνη στην Ουκρανία και ότι η «ειρήνη» μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν η Δύση σταματήσει να παρέχει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Lavrov ισχυρίστηκε επίσης στις 13 Νοεμβρίου ότι η έναρξη της προεδρίας Trump δεν θα άλλαζε θεμελιωδώς τη θέση των ΗΠΑ για την Ουκρανία και ότι οποιεσδήποτε προτάσεις για πάγωμα της πρώτης γραμμής είναι «ακόμα χειρότερες» από τις ευνοϊκές για τη Ρωσία Συμφωνίες του Minsk στο παρελθόν.
Η προληπτική απόρριψη από τον Lavrov της πιθανής πρότασης για πάγωμα του μετώπου δείχνει περαιτέρω ότι η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει την προσέγγιση ή τις απαιτήσεις της στις διαπραγματεύσεις και διατηρεί τον στόχο της για πλήρη συνθηκολόγηση της Ουκρανίας, τον οποίο ο Ρώσος Πρόεδρος Putin περιέγραψε ρητά τον Ιούνιο του 2024.
Η “απαίτησις Συνθηκολογήσεως” αφορά την σημερινή κατάσταση και “πρόοδο των Επιχειρήσεων”, χωρίς κατάληψη όλων των υπολοίπων υπ’ όψιν εξασφαλίσεως εδαφών. Η εξασφάλισις θα αφορά Συμφωνία με πιθανή απαίτηση συμπράξεως όσων “προάγουν την συνέχιση” των εχθροπραξιών. Εάν αναβληθεί δεν θα πρόκειται πλέον περί “εξασφαλίσεως”, αλλά περί ήδη “καταλήψεως” και πιθανής ενσωματώσεως” μέρους η και του συνόλου των υπολοιπόμενων “υπ’ όψιν” εδαφών, Στρατηγικής σημασίας μακροπρόθεσμης οριοθετήσεως Δύσεως – Ανατολής. Τους προσφέρει το “μαχαίρι” για να κόψουν μόνοι τους την “πίττα” που δεν θέλουν να μοιρασθούν. Όσο καθυστερούν την “δαγκώνει και την καταπίνει” μέχρι να φθάσει εκεί που εξασφαλίζεται. Στα καθ’ ημάς: Μήπως είναι ώρα, μεγάλη ευκαιρία να “ανακρούσωμεν πρύμναν”, όπως στην υπόθεση Τραμπ και “ελθόντες εις εαυτόν” να περιορισθούμε σε προσφορά Ανθρωπιστικής βοηθείας προς ΟΛΕΣ τις πληγείσες και πλητόμενες ομάδες η περιοχές; Μήπως να προτείνει Η Πατριωτική Αντιπολίτευσις πιο συγκεκριμμένα, επίμονα;