Ο βουλευτής του Κουρδικού «Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών» και μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο τουρκικό κοινοβούλιο, Ούμαρ Φαρούκ Γκεργκελί Ογλού, αποκάλυψε τα σχέδια των κινήσεων του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην περιοχή, την επιθυμία του να επεκταθεί περιφερειακά επιβάλλοντας την ισχύ του στο Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη και για το λόγο της σύγκρουσής του με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο.
Σε αποκλειστικές δηλώσεις του στο Al-Arabiya.net είπε ότι ο Ερντογάν επιδιώκει μεγάλα όνειρα παρά την πτώση της δημοτικότητάς του στη χώρα και παρά το γεγονός ότι έχασε τη θέση του στο εξωτερικό για πολλά χρόνια, προσπαθεί να συνεχίσει την πολιτική του ατζέντα με κάνοντας νέα βήματα με τα οποία προσπαθεί να αποκτήσει νέα επιρροή και κυριαρχία στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, τη Λιβύη και την αποκατάσταση του οθωμανικού ονείρου.
Πρόσθεσε ότι η σημερινή τουρκική κυβέρνηση είναι αδύναμη και ο Ερντογάν το γνωρίζει και πιστεύει ότι η σημερινή κατάσταση αδυναμίας στην Τουρκία θα είναι προσωρινή και μόλις εφαρμοστεί η ατζέντα του, η μεγάλη και ιμπεριαλιστική δύναμη θα επιστρέψει.
Έχει μια επιθυμία για εκδίκηση και θέλει να επαναφέρει την κατάσταση όπως ήταν πριν από 100 χρόνια, και ως εκ τούτου πάντα επαναλαμβάνει: «Θα πάρουμε εκδίκηση για το παρελθόν».
Εργαλείο ο Ισλαμισμός
Για να το πετύχει αυτό, λέει ο Τούρκος βουλευτής, ο Ερντογάν προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον «ισλαμισμό» και ζητά υποστήριξη για ισλαμικά κινήματα και δεν διστάζει να εργαστεί και να συντονιστεί με το «ISIS», τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλες εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις όταν το θεωρεί απαραίτητο. Ως εκ τούτου, αυτές οι κινήσεις τον οδήγησαν σε συγκρούσεις στην περιοχή και τον έχουν ρίξει σε περισσότερες εντάσεις με τις περιφερειακές και γειτονικές χώρες, αλλά δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά.
Λέει ότι η σύγκρουση και η πόλωση είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν για να ενισχύσει τις πολιτικές του θέσεις, καθώς το εφαρμόζει στη διαχείριση της σύγκρουσής του με την Αίγυπτο και οι εντάσεις με την Αίγυπτο μπορεί να επιδεινωθούν λόγω των θέσεων και των φιλοδοξιών του, αφού έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της Αιγύπτου, αλλά το αγνοεί, επιδιώκοντας έναν στόχο, ο οποίος είναι η εφαρμογή ενός μεγάλου 100χρονου σχεδίου στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, και η εχθρότητα προς όλους όσους βρίσκονται εμπόδιο στο δρόμο του.
Η Εθνική Χάρτα από το 1920
Ο Γκεργκερλί αποκαλύπτει αυτό το σχέδιο και λέει ότι είναι το σχέδιο «Ulusal Harita» που ο Τούρκος Πρόεδρος κυματίζει με κάθε ευκαιρία, τελευταία το ανέφερε στο σχέδιο για τη μάχη της απελευθέρωση της Μοσούλης το 2016, όταν είπε ότι η Τουρκία αποκλείστηκε από την απελευθέρωση της πόλης, «Οι Ιρακινοί πρέπει να διαβάσουν την Χάρτα για να καταλάβουν τη σημασία της Μοσούλης για εμάς».
Ο λεγόμενη Εθνική Χάρτα είναι ένα σχέδιο που εκδόθηκε το έτος 1920 στην Τουρκία και ο Ερντογάν το εκλαμβάνει ως μέσο για να νομιμοποιήσει τις κινήσεις του στην περιοχή. Θεωρείται νέο έγγραφο οριοθέτησης των συνόρων του τουρκικού κράτους μετά την πτώση της ιδέας του οθωμανικού χαλιφάτου.
Αποτελείται από 6 αρχές, συμπεριλαμβανομένων των μελλοντικών περιοχών με αραβική πλειονότητα, τη διασφάλιση της Κωνσταντινούπολης και της Θάλασσας του Μαρμαρά, την επίβλεψη της κίνησης του εμπορίου στα Στενά από την πλευρά της Τουρκίας και επιπλέον λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρη την περιοχή του Κουρδιστάν. στη βόρεια Συρία και την πρωτεύουσά της, το Χαλέπι, το βόρειο Ιράκ και την πρωτεύουσά του, τη Μοσούλη, και τα νησιά του Αιγαίου, καθώς και τη νήσο Κύπρο που τη θεωρεί εξ ολοκλήρου μέρος του τουρκικού κράτους.
Παρά την εξαφάνιση αυτού του σχεδίου μετά τις διαδοχικές ήττες της Τουρκίας στις αρχές του εικοστού αιώνα και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, παρέμεινε μέρος ενός τουρκικού ονείρου που προσπαθεί να αναβιώσει σήμερα ο Ερντογάν για να νομιμοποιήσει τις επεμβάσεις του στη Συρία, το Ιράκ, την Κύπρο, Λιβύη, Μεσόγειος και Μαύρη Θάλασσα ταυτόχρονα, και ο Τούρκος βουλευτής Γκεργκελί (Umar Faruk Gergerli Oğlu) καταλήγει λέγοντας:
«Ο Ερντογάν επιδιώκει μεγάλα και παλιά όνειρα και θα συνεχίσει τις κινήσεις για την υλοποίησή τους χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το παρελθόν δεν μπορεί να αναβιώσει».
