Η γνωστή ηθοποιός Ελένη Ράντου παραχώρησε δηλώσεις στην εκπομπή «Πρωινό», όπου αναφέρθηκε με ειλικρίνεια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει λόγω της άνοιας από την οποία πάσχει η μητέρα της. Με λόγια γεμάτα συναίσθημα, περιέγραψε τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι οικογένειες των ασθενών, τονίζοντας την ανάγκη για κρατική υποστήριξη.
Η Ελένη Ράντου εξήγησε ότι η άνοια είναι μια ασθένεια που επηρεάζει όχι μόνο τον ίδιο τον ασθενή αλλά και όλα τα μέλη της οικογένειας. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «η άνοια είναι μια μάστιγα που καθηλώνει πολλά μέλη της οικογένειας». Η ίδια περιέγραψε την εμπειρία ως «απάνθρωπη», καθώς οι φροντιστές καλούνται να διαχειριστούν τη σταδιακή απώλεια του ανθρώπου τους, ενώ αυτός εξακολουθεί να ζει.
«Έχεις χάσει τον άνθρωπό σου ενώ ζει»
Με συγκινητικά λόγια, η ηθοποιός τόνισε το παράδοξο και ψυχοφθόρο στοιχείο αυτής της ασθένειας: «Το σχιζοφρενικό είναι ότι έχεις “χάσει” τον άνθρωπό σου ενώ ζει». Αυτή η συναισθηματική σύγκρουση δημιουργεί τεράστια ψυχολογική πίεση στους φροντιστές, οι οποίοι συχνά νιώθουν αβοήθητοι μπροστά στη συνεχή επιδείνωση της κατάστασης του αγαπημένου τους προσώπου.
Ανάγκη για κρατική βοήθεια στους φροντιστές
Η Ελένη Ράντου υπογράμμισε την έλλειψη πολιτειακής μέριμνας για τις οικογένειες που φροντίζουν ανθρώπους με άνοια. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, «πρέπει να δοθεί πολιτειακή βοήθεια στα άτομα που στηρίζουν ανθρώπους που έχουν άνοια». Η ίδια επισήμανε ότι η ζωή των φροντιστών διαλύεται υπό το βάρος αυτής της ευθύνης και κάλεσε για περισσότερη υποστήριξη από το κράτος.
«Το πρώτο σύμπτωμα της άνοιας είναι η έλλειψη συναισθημάτων. Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι πολύ επιθετικά. Η μητέρα μου είναι σε φάση που δεν μιλάει. Χρειάζεται τη φροντίδα ενός μωρού. Από όλη την οικογένεια, φροντιστής θα γίνει ο ένας. Είσαι τόσο εξαρτημένος από τον άρρωστο άνθρωπο, όσο είναι και εκείνος από εσένα. Υπήρξαν πολλές στιγμές που πήρα προσωπικά και πληγώθηκα με το γεγονός ότι φρόντιζα την μητέρα μου, αλλά δεν έπαιρνα αγάπη λόγω του ότι με την ασθένεια δεν μπορεί να νιώσει τίποτα από όλα αυτά. Πάω κάθε μέρα στην μητέρα μου γιατί έχω έναν τρόμο ότι αν αφήσω μέρες, δεν θα με γνωρίζουν καθόλου. Παλεύεις με τα δικά σου φαντάσματα όταν έχεις έναν άνθρωπο με άνοια. Μαθαίνεις να δίνεις εντελώς ανιδιοτελώς, που το κάνεις μια φορά για το παιδί σου και μετά για τον γονιό σου.
Πολλές φορές μπαίνω μέσα και βλέπω το βλέμμα της να είναι εχθρικό και φεύγω κομμάτια. Δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ όλο αυτό. Έχει τύχει να της πω “μην με ξανακοιτάξεις έτσι γιατί θα σε πετάξω από το μπαλκόνι”. Συνεχώς μιλάω στον εαυτό μου και του τονίζω τι πρέπει να κάνω. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι είναι ένας άνθρωπος άρρωστος και όχι η μητέρα σου. Οι ενοχές που είχα για να πάει η μητέρα μου σε ειδικό χώρο που θα έχει παρακολούθησε, ήταν εξοντωτικές, γιατί στο σπίτι μου ένιωθα ότι έχω τον έλεγχο. Υπέστη εγκεφαλικό και χρειαζόταν νοσοκομειακή υποστήριξη», είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή της η Ελένη Ράντου.
