Μία μετα-ανάλυση δεκάδων δημοσιευμένων ερευνών τα τελευταία 20 χρόνια, αποκαλύπτει πως ο συνδυασμός των αγροχημικών, των παρασιτοκτόνων και του υποσιτισμού, έχει συγκεντρωτικά αρνητικά αποτελέσματα στις μέλισσες αυξάνοντας τη θνησιμότητά τους πολύ περισσότερο από ότι είχαμε υπολογίσει μέχρι σήμερα.
Οι ερευνητές βρήκαν επίσης πως ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων έχει συνεργατικά αποτελέσματα, δηλαδή οι συνολικές επιπτώσεις είναι μεγαλύτερες από το άθροισμα του κάθε παράγοντα ξεχωριστά. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα πως “έχουμε υποτιμήσει τις επιπτώσεις του ανθρώπινου παράγοντα στη θνητότητα των μελισσών”, ενώ αποδεικνύεται πως οι νόμοι στην τωρινή τους μορφή δεν προστατεύουν τις μέλισσες από τις ανεπιθύμητες επιπτώσεις τη έκθεσης σε περίπλοκα αγροχημικά.
Οι μέλισσες και άλλοι επικονιαστές είναι κρίσιμοι για τις σοδιές και την άγρια φύση. Τα στοιχεία δείχνουν απότομες πτώσεις στους πληθυσμούς αυτών των εντόμων παγκοσμίως δημιουργώντας φόβο για σοβαρές επιπτώσεις στην επισιτιστική ασφάλεια και τα φυσικά οικοσυστήματα. Το 75% των παγκόσμιων σοδιών που παράγουν φρούτα και σπόρους για ανθρώπινη κατανάλωση (κακάο, καφές, αμύγδαλα, κεράσια), βασίζονται στους επικονιαστές σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Το 2019, ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως περίπου ο μισός πληθυσμός όλων των ειδών εντόμων παγκοσμίως βρίσκεται σε πτώση και το 1/3 μπορεί να εξαφανιστεί μέχρι τα τέλη του αιώνα. Ένα στα έξι είδη μελισσών έχουν ήδη εξαφανιστή σε κάποια σημεία του κόσμου. Ο κύριος λόγος της εξαφάνισης θεωρείται πως είναι η απώλεια του φυσικού περιβάλλοντος και η χρήση παρασιτοκτόνων.
