Το άγνωστο «Νησί των Νεκρών» της Νέας Υόρκης, το μυστηριώδες Hart Island, όπου 25 άνθρωποι, θύματα του κορονοϊού, θάβονται εκεί σχεδόν καθημερινά πια, κουβαλάει μια ανατριχιαστική ιστορία 150 ετών.
Είναι, ίσως, το πιο φρικιαστικό νησί του κόσμου.
Ωστόσο, τις πιο φρικιαστικές μέρες του έμελλε να τις ζήσει τώρα. Μετά από σχεδόν 150 χρόνια «λειτουργίας».
Το άγνωστο «Νησί των Νεκρών» της Νέας Υόρκης, το μυστηριώδες Hart Island, όπου 25 άνθρωποι, θύματα του κορονοϊού, θάβονται εκεί σχεδόν καθημερινά πια, κουβαλάει μια ανατριχιαστική ιστορία, η οποία ξεκινάει το πολύ μακρινό 1868.
Τότε, η Νέα Υόρκη αγόρασε αυτό το μικρό, μακρόστενο νησί, στα ανοιχτά του Μπρονξ, έκτασης μόλις 130 στρεμμάτων, μήκους 1,6 χλμ. και πλάτους (στο μεγαλύτερο σημείο του) 400 μ.
Ο λόγος;
Για να ενταφιάζονται εκεί άνθρωποι χωρίς οικογένεια, μωρά, που γεννήθηκαν νεκρά ή έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, άποροι και άγνωστοι, που δεν τους αναζήτησε κανείς. Εν ολίγοις, πρόκειται για έναν ομαδικό τάφο.
Μόνο την πρώτη χρονιά ενταφιάστηκαν 1.875 άτομα, ενώ υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν ταφεί στο νησί! Από βετεράνους του αμερικανικού εμφυλίου και θύματα των ναρκωτικών τη δεκαετία του 1960, μέχρι τα πιο πρόσφατα θύματα της κρίσης του AIDS, που θάφτηκαν, μάλιστα, τέσσερα μέτρα κάτω από τη γη, λόγω του φόβου και της άγνοιας για τον θανατηφόρο ιό.
Η διαδικασία που ακολουθείται όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει αλλάξει και πολύ.
Οι σοροί συγκεντρώνονται -από όλα τα νεκροτομεία της πολιτείας- και μεταφέρονται σε μια αποβάθρα με φορτηγό, με τον οδηγό να περιμένει τους κρατουμένους από το νησί Rikers, για να πάρουν όλοι μαζί το φέρι και να βρεθούν στο νησί. Τα λιτά ξύλινα φέρετρα βγαίνουν, ένα προς ένα, από την καρότσα του φορτηγού και οι κρατούμενοι (που πληρώνονται με 50 σεντς για αυτήν τη μακάβρια δουλειά) τα εναποθέτουν σε μία τάφρο βάθους τριών μέτρων. Μία από τις πολλές.
Οι τάφροι παραμένουν ανοιχτές μέχρι να «γεμίσουν» από 150 φέρετρα ενηλίκων, σε τριάδες, το ένα πάνω στο άλλο ή από 1.000 φέρετρα με σορούς βρεφών. Όταν γεμίσουν καλύπτονται με χώμα και μαρκάρονται με έναν λευκό πάσσαλο.
Drone video shows workers wearing personal protective equipment burying bodies in a trench on New York City’s Hart Island https://t.co/gGI60nv6zH pic.twitter.com/6G1W8q8XTz
— CBS News (@CBSNews) April 10, 2020
Αλλά το Hart Island δεν ήταν πάντα μόνο ένας ομαδικός τάφος. Κατά περιόδους χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο για φτωχές γυναίκες, για πάσχοντες από φυματίωση, για άτομα με κίτρινο πυρετό, ως άσυλο, ακόμα και ως σημείο εγκατάστασης πυραύλων την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μάλιστα, υπήρχε ένα σπίτι στο νησί, στο οποίο ζούσαν ηλικιωμένοι, αλλά και μια φυλακή για νεαρούς εγκληματίες. Τη δεκαετία του 1970, δε, ένα κέντρο αποκατάστασης ναρκωτικών χτίστηκε εκεί.
Το νησί, όπως κάθε τέτοιος τόπος, είχε γίνει στο παρελθόν στόχος βανδάλων, που ξέθαβαν οστά. Η πρόσβαση στο νησί, βέβαια, απαγορεύεται αυστηρά. Όσοι συγγενείς των νεκρών υπάρχουν, επιτρέπεται να επισκέπτονται το Hart Island μόνο μία φορά τον μήνα, αφού υπογράψουν αίτηση και δεν πάρουν μαζί τους τα κινητά τους ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές.
Σήμερα, και ενώ η νόσος Covid-19 «θερίζει» την πολιτεία της Νέας Υόρκης, με περισσότερους από 7.000 νεκρούς, το Hart Island ζει τις πιο φρικιαστικές στιγμές της φρικιαστικής ιστορίας του.
.
