Τα τελευταία λόγια του εκδότη της «Βραδυνής» Τζώρτζη Αθανασιάδη, λίγο πριν πέσει νεκρός, μέσα στο γραφείο του, από τις σφαίρες ενός ανθρώπου που χαρακτηρίστηκε ως «σκιά», ήταν: «Δεν είναι δυνατόν. Δεν γίνονται αυτά»! Και είναι αυτά τα λόγια που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την ιστορία της ανεξιχνίαστης δολοφονίας του εκδότη που ήταν προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ήταν Σάββατο 19 Μαρτίου 1983. Μια εποχή που οι τρομοκρατικές οργανώσεις εμφανίζονταν με ρυθμούς… πολυβόλου και πραγματοποιούσαν τη μια δυναμική ενέργεια μετά την άλλη. Ανάμεσα στις πολλές πραγματικές, υπήρχαν και αυτές που ήταν «μαϊμού». Συνήθως οι ενέργειες ήταν ήσσονος σημασίας. Η δολοφονία του Αθανασιάδη, ωστόσο, συντάραξε το πανελλήνιο που παρακολουθούσε μουδιασμένο τις εξελίξεις που όσο περνούσαν οι μέρες έδειχναν αντί να ξεκαθαρίζουν να «βυθίζονται» ολοένα και περισσότερο στο σκοτάδι…
Οι ημέρες πριν την δολοφονία
Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, όπως λέγανε οι δικοί του άνθρωποι, δεν ήταν από τους ανθρώπους που τρόμαζαν εύκολα. Αυτό, ωστόσο, έδειχνε να έχει αλλάξει τις τελευταίες ημέρες πριν πέσει νεκρός από τα πυρά ενός αγνώστου.
Ήταν ανήσυχος πολλές μέρες πριν την δολοφονία του. Άλλαζε συνέχεια τις διαδρομές που ακολουθούσε με το αυτοκίνητό του ενώ, όπως είχε πει και η κόρη του, Αγγέλα Αθανασιάδη, είχε κόψει και την αγαπημένη του συνήθεια, να πίνει τον πρωινό του καφέ στο παράθυρο του σπιτιού τους.
Παράλληλα, επειδή ήταν η περίοδος της αποκριάς είχαν πληθύνει οι… περίεργες εμφανίσεις διάφορων μασκαράδων που έμοιαζαν σαν να παρακολουθούν τον εκδότη και χάνονταν μέσα στη νύχτα όταν οι κινήσεις τους γινόντουσαν αντιληπτές.
Η στυγερή δολοφονία μέσα στο γραφείο του εκδότη
Παρ’ όλα αυτά ο εκδότης της «Βραδυνής» προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και προσπαθούσε να μην εγκαταλείπει τις περισσότερες από τις συνήθειες του. Μια από αυτές ήταν το… τάβλι που έπαιζε τα σαββατόβραδα, με τον φίλο του, Βαγγέλη Κουρλιμπίνη.
Έτσι έγινε και το σαββατόβραδο της 19ης Μαρτίου του 1983, το τελευταίο της Αποκριάς. Οι δυο άνδρες βρίσκονταν στο γραφείο του εκδότη, ενώ στην είσοδο των γραφείων της εφημερίδας βρισκόταν ο τηλεφωνητής, Τάκης Αναγνωστόπουλος. Το κτίριο της οδού Πειραιώς ήταν άδειο από δημοσιογράφους και άλλους υπαλλήλους.
Λίγο μετά τις 7:30 το απόγευμα, ένας άνδρας χλωμός, με κοντό μαλλί, ύψους περίπου 1.75, ηλικίας 35 χρόνων που φορούσε ένα δερμάτινο σακάκι και είχε αργό και σταθερό βήμα. Σύμφωνα με τον Αναγνωστόπουλο ο άγνωστος άνδρας ζήτησε να δει τον διευθυντή. Είπε πως είχε ένα εξαιρετικά επείγον μήνυμα να παραδώσει, ένα ντοκουμέντο που θα ήταν χρήσιμο στην εφημερίδα. Δεν θέλησε να δώσει όνομα.
Ο Αναγνωστόπουλος, είπε στον άγνωστο άνδρα να περιμένει μέχρι να ενημερώσει τον εκδότη. Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης αν και φάνηκε και να εκπλήσσεται από την Σαββατιάτικη επίσκεψη αλλά και από το γεγονός ότι ο άνδρας ήταν άγνωστος, δέχθηκε να τον δει.
Την ώρα που ο δολοφόνος έμπαινε στο γραφείο του εκδότη, ο Κουρλιμπίνης έβγαινε και έδωσε και αυτός την ίδια περιγραφή σε ότι αφορούσε τον άγνωστο άνδρα. Δεν άκουσε τι είπε στον εκδότη ή αν του ανέφερε κάποιο όνομα. Το μόνο που άκουσε ήταν τον Αθανασιάδη κάποια στιγμή να φωνάζει: «Δεν είναι δυνατόν. Δεν γίνονται αυτά…»!
Η ώρα ήταν δέκα λεπτά πριν τις 8.
Ακολούθησαν οι πυροβολισμοί και όταν, ο φίλος του εκδότη, επιχείρησε να μπει στο γραφείο «έπεσε» πάνω στον δολοφόνο ο οποίος άρχισε να πυροβολεί και εναντίον του αλλά περισσότερο με σκοπό να τον τρομάξει παρά να τον δολοφονήσει. Στη συνέχεια, ο δράστης, με αργό και σταθερό βήμα βγήκε από το κτίριο και χάθηκε για πάντα.
Ο Κουρλιμπίνης μπήκε στο γραφείο και είδε τον εκδότη νεκρό, πεσμένο μπρούμυτα στο πάτωμα, χτυπημένος πισώπλατα.
Το πολιτικό κλίμα πολώθηκε επικίνδυνα και η κηδεία του εκδότη, στις 23 Μαρτίου του 1983, μετατράπηκε σε μια μεγάλη διαδήλωση κατά του ΠΑΣΟΚ για το οποίο οι οπαδοί αλλά και κάποιοι παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας πίστευαν πως «κρύβεται» πίσω από την δράση της εγχώριας τρομοκρατίας.
Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ είχε κατηγορήσει τη Νέα Δημοκρατία πως πάτησε πάνω στο πτώμα του Αθανασιάδη για να «αναστηθεί».
Η οργάνωση φάντασμα και η ΚΥΠ
Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του εκδότη, ο εισαγγελέας Γιώργος Θεοφανόπουλος, που είχε φτάσει στο κτίριο της οδού Πειραιώς, δήλωσε ότι η δολοφονία ήταν καλά οργανωμένη και είχε πολιτικό χαρακτήρα. Σύμπτωση ή όχι ο Θεοφανόπουλος εκτελέστηκε την 1η Απριλίου του 1985 από την «Αντικρατική Πάλη» του Χρήστου Τσουτσουβή.
Τα πρώτα 24ωρα οι έρευνες της αστυνομίας για την δολοφονία Αθανασιάδη κινούνταν στο απόλυτο σκοτάδι. Κανείς δεν ήξερε αν όντως ήταν ένα πολιτικό έγκλημα ή τα αίτια ήταν διαφορετικά.
Το τηλεφώνημα μιας γυναίκας, ωστόσο, που ανέφερε πως μια προκήρυξη για τη δολοφονία του Αθανασιάδη βρίσκεται σε έναν κάδο απορριμμάτων στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Αιόλου, έδειξε έτοιμο να δώσει μια νέα πνοή στις έρευνες.
Σύμφωνα με εκείνη την προκήρυξη η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη» αναλάμβανε την ευθύνη. Την επόμενη μέρα, όμως τα πράγματα μπερδεύτηκαν και πάλι. Με προκηρύξεις της στην «Αυγή» και στην «Ελευθεροτυπία» η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη» κατήγγειλε ως «προβοκάτσια» την «ανάληψη ευθύνης» και διαχώρισε πλήρως τη θέση της από τη δολοφονία. Άλλωστε, ποτέ στο παρελθόν η συγκεκριμένη οργάνωση δεν είχε στο ενεργητικό της κάποια βομβιστική ή άλλη επίθεση. Η δράση της περιοριζόταν στην κυκλοφορία ενός «αντικαθεστωτικού» περιοδικού μέσα στον στρατό. Πράγματι η συγκεκριμένη οργάνωση δεν έκανε κάποια αιματηρή επίθεση ούτε πριν, ούτε μετά την δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη.
Τότε όλοι άρχισαν να κοιτάνε προς την «17 Νοέμβρη». Η οργάνωση «φάντασμα», ωστόσο, δεν άφησε τον χρόνο να πάει χαμένο και απάντησε αμέσως πως όχι απλά δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη δολοφονία αυτή αλλά η ενέργεια αυτή ήταν «δουλειά» της CIA ή της ελληνικής Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Της ΚΥΠ!
Ο ρόλος του πράκτορα Ντάνου Κρυστάλλη
Κατά τη διάρκεια των ερευνών της αστυνομίας για την εξιχνίαση τόσο της δολοφονίας του Τζώρτζη Αθανασιάδη όσο και εκείνης του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου (αλλά και για τις περίφημες «ορφανές βόμβες» που τοποθετούνταν συχνά- πυκνά εκείνη την εποχή) φτάνουν, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1985, πλέον, στο σπίτι του Ντάνου Κρυστάλλη.
Όπως αποδείχθηκε ο Κρυστάλλης ήταν πράκτορας της ΚΥΠ. Στο σπίτι του βρέθηκαν αδημοσίευτες προκηρύξεις της «Αντιστρατιωτικής Πάλης»! Η σύνδεση, πλέον, με τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη ήταν ευδιάκριτη. Ο Κρυστάλλης, ωστόσο, κατέθεσε στις ανακριτικές αρχές πως ως «πράκτορας διείσδυσης», είχε έρθει σε επαφή με την τρομοκρατική οργάνωση και έτσι έπεσαν στα χέρια του οι προκηρύξεις.
Όταν έγινε το δικαστήριο η απόφαση έλεγε πως ο Κρυστάλλης ήταν αθώος και δεν είχε πάρει μέρος στη δολοφονία του Αθανασιάδη αλλά δεν είχε και την παραμικρή σχέση με τις «ορφανές» βομβιστικές επιθέσεις. Η υπόθεση της δολοφονίας του εκδότη της «Βραδυνής», ουδέποτε εξιχνιάστηκε. Ο δολοφόνος αλλά και τα κίνητρα παρέμειναν για πάντα στο σκοτάδι…
Οι δολοφονιες Αθανασιαδη και Μομφερατου εφεραν το εξης αποτελεσμα.
Να μην υπαρχει απο τοτε μεχρι και σημερα ουτε μια πραγματικα δεξια εφημεριδα (μετην πιθανη εξαιρεση του ΕΛ.Τυπου επι Δ.Ριζου).απο τις λεγομενες ιστορικες παραδοσιακες εφημεριδες της χωρας.
Η κομμουνιστοκρατια πετυχε λοιπον τον σκοπο της..
Σαφη προσπαθεια εξαφανισης οσων αντιστεκονται στην μαφιοζικη πληρη καταληψη της ανθρωποτητας. Μαλλον ηταν απο αυτους που θα πιστευαν στο κρατος δικαιου και αληθινης δημοκρατιας ή στο τριπτυχο θρησκεια, οικογενεια, πατρις. Περα απο τον Κενεντυ και αμετρητους αλλους παγκοσμιως, υπαρχει η μυστηριωδη θανατωση υγιειων 5-6 επιστημονων που συνεργαζονταν ΕΝΑΝΤΙΑ στα φαρμακοκαρτελ που εξουσιαζουν την ιατρικη επιστημη, στην Φλοριδα το 2015 μεσα σε ενα Μηνα. Και επισης υπαρχει η προφανη δολοφονια δυο σχετικά νεων, σουπερ εξειδικευμενων μοριακων βιολογων, τωρα επι κορονας, προφανως επειδη ειχαν ετοιμασει επιστημονικη τεκμηριωση της απατης..Οι “ευγενεις” καμπαλιστες και οι υποτακτικοι ιπποτες τους, σε τελικα επεισοδια που εμπεριεχουν το πληρες ξεδιπλωμα της αμετρης κακιας τους, πλανεμένοι και πλανώντας οτι θα την γλυτωσουν για παντα.. Επενδυση στον “φυλακα” διαβολο..
Φρικτοι αιρετικοι “αγαπολογοι” του Θεου, πρωτοι θα δοκιμασετε τον ειδικα ετοιμασμενο τοπο, ως ειδικοι ηθικοι αυτουργοι..
Εν τάξει ο Τζώρτζης Αθανασιάδης όχι και το καλύτερο. Είχε αγοράσει το 1962 την ΒΡΑΔΥΝΗ από κάποιον Αραβαντινό για να παίξει πολιτικά παιχνίδια από το παρασκήνιο.
Αυτός, Ούτος ζητούσε την έλευση κάποιου λοχία για να σώσει την Ελλάδα και προέκυψαν …συνταγματάρχες.
Μέχρι το 1969 συμπορεύτηκε με το εθνικό επαναστατικό καθεστώς.
εδώ Είχαν εμπλοκή και οι 2
Ο αθανασιαδης θα έβγαζε άρθρο για την υπογραφή των βάσεων από το πασοκ.
ο Ανδρέας εκβίαζε τον δήθεν εθνάρχη με τα γεγονότα της Κύπρου, και τον έβαλε να
κλείσει την δουλειά.
Μήπως ο άγνωστος άντρας ήταν αστυνομικός ??
Πασοκ Νδ μαζί τα κάναν μαζί μας κατέστρεψαν από 1974 μέχρι σήμερα!
…..δεκαδες χρονια τωρα ο ασιατισμος των ασιατων εγκληματει σαν σκουπιδι κρατικο η” πολιτικο η” επαγγελματικο σε στυλ μαφιοζικο αλβανοιταλικοισπανικο και αλγερινομαροκινολιβυκοαιγυπτιακοισραηλινο.ΔΗΛΑΔΗ ο ΚΥΚΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΦΑΝΕΡΟΣ -ΑΝΑΓΛΥΦΟΣ…..