Η απόλυτη καταστροφή για τους υλοτόμους του Ασπροποτάμου

Αν η πλημμύρα δεν είχε χτυπήσει την περιοχή και δεν είχαν καταρρεύσει τα πάντα, αυτή τη στιγμή οι εργασίες της υλοτομίας θα συνεχιζόταν και οι δεκάδες οικογένειες που ασχολούνται με αυτή την επαγγελματική παράδοση, θα βρισκόταν στην τελική ευθεία για τον χειμώνα.

Να σημειωθεί ότι μιλάμε για δεκάδες οικογένειες που στηρίζουν το εισόδημά τους και συνεχίζουν όλα αυτά τα χρόνια ένα επάγγελμα ζωτικό για όλη τη χώρα.

Η κατάσταση όχι απλά δεν εξελίχθηκε όπως αναμενόταν, αλλά έχει μετατραπεί στον απόλυτο εφιάλτη.

Οι υλοτόμοι του Ασπροποτάμου στο κέντρο της καταστροφής

Τα πλημμυρικά φαινόμενα, έπληξαν ολοκληρωτικά την περιοχή του Ασπροποτάμου με το νερό να μην αφήνει τίποτα όρθιο στην περιοχή. Αποτέλεσμα, τα λεγόμενα φερτά υλικά να είναι οι κόποι των υλοτόμων ολόκληρου του καλοκαιριού. Τόνοι ξυλείας που δεν καταστράφηκαν απλά αλλά εξαφανίστηκαν με τους χείμαρρους να παρασέρνουν τους κορμούς προς πάσα κατεύθυνση.

Από το Trikalanews.grεπικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο του Δασικού Συνεταιρισμού Ανθούσας Ιωάννη Ντούσιο. Όπως και πολλοί άλλοι δασικοί συνεταιρισμοί έμελλε φέτος να δουλέψουν στο δάσος της Κρανιάς. «Δεν έμεινε τίποτα» όπως μας είπε. Μάλιστα, το τηλεφώνημά μας τον βρήκε στην Ανθούσα που μόλις σήμερα-13 μέρες μετά την καταστροφή- κατάφερε να έχει ρεύμα και όπως μας εξομολογήθηκε ήταν το πρώτο τηλεφώνημα που δέχθηκε!

Απόγνωση για τις οικογένειες των υλοτόμων

Τα προβλήματα αγγίζουν την επιβίωση 30 οικογενειών μόνο στον εν λόγω δασικό συνεταιρισμών. Αν προσθέσουμε και τους υπόλοιπους μιλάμε για πάνω από 100 οικογένειες που αναζητούν ένα μήνυμα ελπίδας και στήριξης.

Άνθρωποι που κόπιασαν για την ξυλεία μιας ολόκληρης χρονιάς και που τα έχασαν στα ορμητικά νερά. Ταυτόχρονα, δρόμοι και μονοπάτια διαλύθηκαν και ίσα που έχει διασφαλιστεί η πρόσβαση υπό πολύ ιδιαίτερες συνθήκες και αυστηρές προϋποθέσεις. Έμποροι συνεπώς δεν μπορούν να πάνε για να παραλάβουν ότι και αν απέμεινε.

Μέσα σε όλα, κατεστραμμένοι είναι και οι δασικοί δρόμοι. Τα Δασαρχεία δεν έχουν ακόμη λάβει ούτε εντολή ούτε κονδύλια για να τους ανοίξουν ξανά ενώ από την πλευρά των δασικών συνεταιρισμών απευθύνουν έκκληση στις υπηρεσίες να φτάσουν με όποιον τρόπο μπορούν για να μπορέσουν να καταγράψουν ό,τι έμεινε.

Η αγανάκτηση ξεχειλίζει όπως και η απόγνωση. Άνθρωποι που μέχρι τώρα κρατούσαν τα χωριά μας ζωντανά, παράγοντας στον τόπο τους, πέρασαν το χείλος της καταστροφής και στέκονται πια μετέωροι περιμένοντας στήριξη.