Η απόφαση της Ελισάβετ να αποβιώσει ως εν ενεργεία βασίλισσα, να φτάσει ως το έσχατο τέρμα της βιολογικής ύπαρξής της παραμένοντας στον θρόνο της δεν θα μπορούσε παρά να είναι πολιτική. Οπως πολιτική σημασία -και δη μείζονα- είχε η διά βίου προσπάθειά της να διατηρήσει το γόητρο της μοναρχίας ως θεσμού, ενώ ταυτόχρονα η ίδια, ως κληρονομική κάτοχος του Στέμματος της πάλαι ποτέ Βρετανικής Αυτοκρατορίας, συμμορφωνόταν πλήρως με την ουσιαστική, ολοένα και μεγαλύτερη αποδυνάμωση της εξουσίας της.
Ιδιαίτερου πολιτικού βάρους είναι επίσης το μεγαλύτερο από τα επιτεύγματά της: το να μετατρέψει τη γυναίκα Ελισάβετ σε σύμβολο ταυτόσημο του θρόνου, όχι μόνο για την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου και, κυρίως, όχι μόνο ως διακοσμητικό υπόλειμμα ενός κάποιου παρελθόντος που συντηρείται αποκλειστικά για εθιμοτυπικούς λόγους. Με άλλα λόγια, κάθε ενέργειά της ήταν, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, πολιτική. Κάτι που φαντάζει οξύμωρο, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η πάγια και ευλαβικά τηρούμενη θέση της βασίλισσας ήταν ανέκαθεν η πολιτική ουδετερότητα.
Με έξι πρωθυπουργούς. H Eλισάβετ με έξι από τους 15 πρωθυπουργούς με τους οποίους συνεργάστηκε στις επτά δεκαετίες της βασιλείας της
Η κεφαλή του κράτους στο Ηνωμένο Βασίλειο «δεν εξηγεί και δεν παραπονιέται» (βάσει του δόγματος «do not explain, do not complain»), αλλά η Ελισάβετ είχε καθιερώσει έναν εντελώς ιδιότυπο τρόπο να δηλώνει παρούσα σε κάθε εξέλιξη η οποία αφορούσε τον λαό της. Εντέλει, πέρα ως πέρα πολιτικό ήταν το κατόρθωμά της να νοηματοδοτεί τη βασιλεία με την προσωπικότητα και το ιδιαίτερο modus operandi της, παρά να υφίσταται παθητικά το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, είναι αδύνατον να κατανοήσει κανείς τον μηχανισμό και την εσώτερη λογική που διέπει τη βρετανική πολιτική αν δεν εντρυφήσει στο είδος της εξουσίας την οποία άσκησε η πιο διάσημη Ευρωπαία βασίλισσα, η Ελισάβετ Β’.
Παγκόσμια αίσθηση
Προς επίρρωσιν αυτού, εάν π.χ. σήμερα ζούσε ακόμη η Μάργκαρετ Θάτσερ, θα θεωρούνταν βέβαιο ότι θα φρόντιζε να παραστεί στην κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ. Το αντίστροφο όμως ουδέποτε θεωρήθηκε ως δεδομένο, γι’ αυτό και τον Απρίλιο του 2013, η απόφαση της βασίλισσας να παρακολουθήσει διά ζώσης τον ενταφιασμό της Θάτσερ είχε συζητηθεί έντονα, καθώς είχε προκαλέσει παγκόσμια εντύπωση. Ευλόγως, εφόσον η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πιο ισχυρές γυναίκες του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν η πιο σφοδρή που είχε ποτέ η βασίλισσα σε ολόκληρη την 70χρονη θητεία της.
Δείτε το βίντεο: Η βασίλισσα Ελισάβετ και οι 15 πρωθυπουργοί της
