Η είδηση του βιασμού και της δολοφονίας μιας 19χρονης Φιλιππινέζας στα περίχωρα του Παρισιού, στην οποία εμπλέκεται ένας Μαροκινός παράνομος μετανάστης που είχε ήδη καταδικαστεί από τα δικαστήρια και αντιμετώπιζε την απέλαση, εντείνει την οργή των Γάλλων πολιτών που βλέπουν τις επανειλημμένες αποτυχίες του συστήματος δικαιοσύνης να οδηγούν σε αιματηρές, αλλά και αποφευκτές, τραγωδίες.
Η αλυσίδα των γεγονότων που οδήγησαν στον θάνατο της Φιλιπίν, μίας 19χρονης καθολικής φοιτήτριας, αναδεικνύει μια δραματική αλυσίδα ευθυνών που έχει ήδη παρατηρηθεί σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Η ιστοσελίδα Fdesouche παραθέτει τα κύρια στάδια της ζωής του Ταχά Ο., του 22χρονου Μαροκινού που συνελήφθη στην Ελβετία ως ύποπτος για τη δολοφονία της Φιλιπίν.
Το 2019, έχοντας εισέλθει νόμιμα στη Γαλλία ενώ ήταν ακόμη ανήλικος, βίασε μια 23χρονη γυναίκα. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση επτά ετών, αλλά δεν εξέτισε ολόκληρη την ποινή και αποφυλακίστηκε μετά από πέντε χρόνια. Τον Ιούνιο του 2024, εκδόθηκε εναντίον του απόφαση για την υποχρέωση να εγκαταλείψει τη γαλλική επικράτεια (OQTF) και οδηγήθηκε σε κέντρο κράτησης εν αναμονή της απέλασής του. Έπρεπε να περιμένει τη συγκατάθεση της χώρας καταγωγής του, του Μαρόκου, και την έκδοση προξενικού διαβατηρίου. Στις 3 Σεπτεμβρίου, ένας δικαστής αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο. Λίγες ημέρες αργότερα, το Μαρόκο έδωσε το πράσινο φως για την απέλαση, αλλά ήταν πολύ αργά. Είχε εξαφανιστεί, αθετώντας τις υποχρεώσεις της αναστολής του, όπως να παρουσιάζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στο τμήμα και να βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό σε ένα ξενοδοχείο. Στις 19 Σεπτεμβρίου, μια μέρα πριν από τη δολοφονία της Φιλιππινέζας, βρισκόταν στον εθνικό φάκελο των καταζητούμενων.
Οι μαρτυρίες πολλαπλασιάζονται από ανθρώπους που είχαν συναλλαγές με τον Τάχα Ο. και που γνώριζαν πόσο επικίνδυνος ήταν – παρ’ όλα αυτά, τον άφησαν στην άγρια φύση με ένοχη αμέλεια.
Ο αστυνομικός που είχε να αντιμετωπίσει τον πρώτο βιασμό, ο οποίος επέφερε στον Ταχά Ο. ποινή φυλάκισης επτά ετών το 2019, μίλησε στον Τύπο. Σύμφωνα με τον ίδιο, τότε, η νεαρή γυναίκα, που δέχτηκε επίθεση ενώ περπατούσε στο δάσος, οφείλει την επιβίωσή της μόνο στην εξαιρετική της ικανότητα να μιλάει και να εξαπατά τον αντίπαλό της με ασυνήθιστη ψυχραιμία: προσποιήθηκε ότι είναι έτοιμη να αρχίσει να βλέπει τον άνδρα που μόλις της είχε επιτεθεί. Για τον αστυνομικό δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο Ταχά ήταν έτοιμος να σκοτώσει τη νεαρή γυναίκα, η οποία στάθηκε αρκετά τυχερή ώστε να γλιτώσει χάρη σε αυτό το τέχνασμα.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο άνδρας ανακρίθηκε από τη γαλλική δικαιοσύνη για τέταρτη και τελευταία φορά, ενώ κρατείται σε κέντρο κράτησης. «Δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκομαι ακόμα στο κέντρο. Θέλω να φύγω από τη Γαλλία», δήλωσε τότε. Ο δικαστής που ήταν υπεύθυνος για την εξέταση της υπόθεσής του το αναγνώρισε αυτό, παρά την καταδίκη του για βιασμό, και υπονόμευσε έτσι την ασφάλεια των ατόμων και ότι, λαμβανομένης υπόψη αυτής της ποινικής καταδίκης και της προσωπικής κατάστασης του ενδιαφερομένου, ο οποίος δεν διαθέτει στέγη, κοινωνική ή επαγγελματική ένταξη και εισόδημα, δεν μπορεί να αποκλειστεί ο κίνδυνος επανάληψης εγκληματικών πράξεων και, ως εκ τούτου, η απειλή για τη δημόσια τάξη.
Σαφώς, ήταν προφανές για τις δικαστικές αρχές ότι ο νεαρός άνδρας βρισκόταν στο δρόμο για να το ξανακάνει, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να τον αφήσουν ελεύθερο. Ο Πιερ-Μαρί Σεβ, Διευθυντής του Ινστιτούτου Δικαιοσύνης, επισημαίνει ότι δεν επρόκειτο απλώς για μια μεμονωμένη απόφαση, αλλά ότι όλα τα ισχύοντα στη γαλλική νομοθεσία αποσκοπούν στο να «οργανώσουν συνειδητά την ατιμωρησία» και να ενθαρρύνουν την απελευθέρωση των παραβατών. Εξ ου και το αφύσικα υψηλό ποσοστό υποτροπής των αδικημάτων, όπως επισημαίνει ο αναλυτής Μαρκ Βανγκάρ, ειδικός στα στατιστικά στοιχεία ασφάλειας και μετανάστευσης στο X.
Ένα άλλο αμφιλεγόμενο ζήτημα είναι οι όροι υπό τους οποίους ένας μετανάστης που προορίζεται για απέλαση επιστρέφει στη χώρα καταγωγής του. Στην προκειμένη περίπτωση, ένα διοικητικό λάθος προκάλεσε την καθυστέρηση της υπόθεσης, καθυστερώντας την αντίδραση των μαροκινών αρχών. Όμως πολύ συχνά, οι OQTF δεν εφαρμόζονται λόγω της αμέλειας του γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο δεν είναι σε θέση να κερδίσει τον σεβασμό των χωρών καταγωγής των παραβατών για να αποκτήσει τις προξενικές άδειες που απαιτούνται για την απέλασή τους.
Μια συσσώρευση επιλογών και λανθασμένων πρακτικών με τις οποίες δεν πρέπει να παραιτηθούμε.
Με μια των 0.22 και όλα θα ήταν οκ