Το δεύτερο κρούσμα της Αρτέμιδας ήταν μια γυναίκα η οποία νόσησε από τον covid-19.
H γυναίκα αυτή θεραπεύτηκε και ένιωσε την ανάγκη να εξομολογηθεί για την περιπέτειά της στον διασώστη του ΕΚΑΒ και δημοτικό σύμβουλο Σπάτων-Αρτέμιδας Παναγιώτη Λάμπρου,ο οποίος είχε σχεδόν καθημερινή επικοινωνία μαζί της,συζητούσανε και μάθαινε πως πηγαίνει η πορεία της υγείας της.Ακολουθεί η εξομολόγησή της στον κ.Λάμπρου,έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον!
Καλησπέρα σας, μπορείτε να με ονομάσετε ας πούμε, Ελπίδα (πάντα μου άρεσε αυτό το όνομα, και τώρα έχει περισσότερη σημασία.)
Είμαι η ”νεαρή γυναίκα” όπως με ονόμασε ο κύριος Λάμπρου και ΕΠΙΒΊΩΣΑ από αυτό το μικρό πραγματάκι που ονομάζεται κορονοϊός . Τα συμπτώματα μου ξεκίνησαν στις 14/3 όταν ένιωσα ένα πονόλαιμο έντονο από ότι συνήθως , παραξενεύτηκα, (έχω και ιστορικό με αμυγδαλές), όμως έκρινα και την φύση του επαγγέλματος μου και έτσι αποφάσισα να κάνω το τεστ. Μέσα σε 8 ώρες ΔΕΝ ΜΠΟΥΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΦΩΝΗ.!! Είχα λαρυγγίτιδα. Στις 16/3 ενημερώθηκα πως είμαι θετική. Λόγω του επαγγέλματος μου , είμαι αρκετά ψύχραιμη και καθόλου αγχώδης. Όμως δεν σας κρύβω πως αγχώθηκα μόνο και μόνο για την οικογένεια μου και τις στενές μου επαφές. Αμέσως ενημερώθηκε ο ΕΟΔΥ και ακολουθήσαν τηλεφωνήματα, ιχνηλάτιση επαφών, καραντίνα σε ιδιωτικό δωμάτιο. Εννοείται πως τήρησα κατά γράμμα τις οδηγίες.
Σε γενικές γραμμές είχα ήπια πορεία νόσου. Το περίεργο ήταν ότι ξυπνούσα την μια μέρα και αισθανόμουν καλά , όμως την επόμενη ξυπνούσα και αισθανόμουν χάλια. Πυρετό δεν έκανα καθόλου, είχα πάρα πολύ έντονη κεφαλαλγία και ξηρό έντονο βήχα. Οι οδηγίες των γιατρών μου ήταν να πίνω πάρα πολλά ζεστά υγρά. Αν μπορούσα ακόμα και πολύ ζεστό νερό. Στην 8η-9η μέρα ένιωθα καλυτερα. Όμως, τα ξημερώματα της 10ης ημέρας ξύπνησα από τον ύπνο μου με έντονη ταχυπαλμία και θωρακαλγία . Προσπάθησα να ηρεμήσω και με πηρε ο ύπνος. Ο πόνος συνεχίστηκε, έκανα και ένα πυρετό 38.3 οπότε έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Έτσι σε επικοινωνία με τους θεράποντες γιατρούς μου μεταφέρθηκα με ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο. Έγινε εισαγωγή και διαγνώστηκα με περικαρδίτιδα. Είναι μια σχετικά σπάνια επιπλοκή της νόσου και ειδικά σε άτομα μικρής ηλικίας , που όμως συμβαίνει. Μου πήραν σε διάστημα δυο ημερών μεταξύ τους δυο ρινοφαρυγγικά δείγματα τα οποία βγήκαν αρνητικά για κορονοϊό. Είχα αναρρώσει, όμως μου άφησε ”δώρο” στο πέρασμα του. Μετά από 6 ημέρες νοσηλείας βγήκα και είμαι σε στενή παρακολούθηση για την περικαρδίτιδα. Το πιο μεγάλο κομμάτι σε αυτό είναι η ψυχολογική κατάσταση πέρα από τα συμπτώματα, Έχεις τηλέφωνο, μπορείς να να στείλεις μηνύματα να κάνεις βιντεοκλήσεις. Αλλά το να μη υπάρχει καμία αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους…Αισθανόμουν πως ήθελαν να πάω να χτυπήσω τον τοίχο. Είναι σαν φυλακή, περπατάς πάνω-κάτω, ανησυχείς, αγχώνεσαι και φαντάζεσαι διάφορα πράγματα. Δεν το ελέγχεις στην αρχή. Όμως με την στήριξη των δικών σου ανθρώπων και των γιατρών δεν το βάζεις κάτω! Συνεχίζεις και δίνεις την μάχη! Θα ήθελα να τονίσω πως ΚΑΝΕΝΑΣ από την οικογένεια μου και τις στενές μου επαφές δεν νόσησε ούτε έβγαλε το παραμικρό σύμπτωμα!
Τέλος, θα ήθελα να σας τονίσω πως δεν χρειάζεται πανικός, να μην τρομοκρατηθούμε με την διάγνωση ότι είμαστε θετικοί και να είμαστε σε εγρήγορση σε περίπτωση που αλλάξουν τα συμπτώματα. Ο φόβος σε βρίσκει κάποια στιγμή σε ένα δωμάτιο απομόνωσης. Πρέπει να κρατάς τις δυνάμεις σου και να αντλείς αισιοδοξία. Όλο αυτό κάποια στιγμή περνάει. Πραγματικά οι γιατροί και οι νοσηλευτές ρισκάρουν τη ζωή τους και θέλω να τους πω ένα ευχαριστώ. Είναι στα όρια τους και ξέρουν ότι η μάχη θα είναι μεγάλης διάρκειας. Ζητώ από όλους σας να τους βοηθήσετε, μένοντας σπίτια σας. Δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Μόνο ελπίδα και πιστή. Θα τελειώσει όλο αυτό.
Με εκτίμηση , ”Ελπίδα”…
πηγή: rpn.gr
ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΚΛΩΤΣΕΣ