Η δολοφονία του Πατροκοσμά!

Παραμονές της 25^ης Μαρτίου του 2016, κάποιος μου διαβίβασε την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας προς τα σχολεία. Ήταν ένα πολύ αλλόκοτο κατασκεύασμα. Αφού, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, δεν έλεγε ούτε λέξη για τους αγωνιστές του ’21: Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Κανάρης, Ανδρούτσος, Μπότσαρης, κλπ, στον κάλαθο των αχρήστων! Και δικαίως! Γιατί πώς να συγκριθούν εκείνοι, που αγωνίστηκαν «με χιόνια μ’ αγριοκαίρια, για να μη ζούμε στο ζυγό», με τους τωρινούς «μεγαλοφυείς» ηγέτες της πατρίδας μας, που διαπρέπουν στο σπορ της κατά συρροή προδοσίας της πατρίδας μας: Μακεδονία, Ιόνιο, Αιγαίο και ο, τι άλλο βούλονται οι διαχρονικά βάρβαροι μισέλληνες Ανατολής και Δύσης!!!

Αλλά θα μας αντείπουν κάποιοι, η εγκύκλιος αναφερόταν στην παιδεία και όχι σε πολεμικά γεγονότα. Όμως και πάλι πολύ παραδόξως δεν έκανε ούτε την παραμικρή αναφορά στον μεγάλο αναγεννητή της παιδείας του γένους στα χρόνια της τουρκικής βαρβαρότητας, τον ασύγκριτο Πατροκοσμά!

Και γιατί όλα αυτά; Επειδή ακριβώς περνάμε κάτω απ’ τα «καυδιανά δίκρανα» της παγκόσμιας δικτατορίας του σιωνισμού και του ναζισμού!

Αλλά, για να γίνει αντιληπτή η διαμετρική με το όραμα και το έργο του Πατροκοσμά αντίθεση, ας κάμουμε κάποιες συγκρίσεις με τη σύγχρονη πραγματικότητα:

Βασική επιδίωξη του Πατροκοσμά ήταν να κάμει τους Έλληνες να ξαναβρούν την αληθινή τους ταυτότητα, που η πλημμυρίδα των εξισλαμισμών απειλούσε να εξαφανίσει. Και διέβλεψε ότι μοναδικός ανασχετικός παράγοντας για την αναχαίτιση της εκβαρβάρωσης των Ελλήνων ήταν το πανίσχυρο Ευαγγέλιο. Ενώ  μοναδικός δρόμος, για την προσπέλασή του απ’ τις ευρύτερες λαϊκές μάζες ήταν η παιδεία.

Που πρώτα-πρώτα φρόντισε να την εξασφαλίσει ο Πατροκοσμάς για τον εαυτό του. Έτσι ώστε ν’ αποκτήσει τα εφόδια, με τα οποία θα υλοποιούσε το δύσκολο έργο, που οραματιζόταν. Για να τον καταστήσει ο Θεός πάνοπλο, προικίζοντάς τον με υπερφυσικά χαρίσματα: την προφητεία και τη θαυματουργία  Με αποτέλεσμα να γίνει θρύλος και τραγούδι, που φλόγιζε τις καρδιές και αναπτέρωνε τις αποσταμένες ελπίδες των ραγιάδων.

Μιλάει και ο λόγος του παίρνει σάρκα. Ιδρύει παντού σχολεία, σχολαρχεία, ιερατικές σχολές. Έτσι ώστε το έργο του να έχει συνέχεια και συνεχιστές. Αλλά σάρκα της διδασκαλίας του αποτελεί και η κοινωνική δικαιοσύνη. Με βάση το πνεύμα της ευαγγελικής δικαιοσύνης, κεραυνοβολεί τις καταχρήσεις και την εκμετάλλευση των αρχόντων σε βάρος του λαού. Με αποτέλεσμα να προκαλέσει την αντίδραση των κοτζαμπάσηδων, των προυχόντων και των Εβραίων. Αλλά και να κεντρίσει επιπλέον το φθόνο κάποιων δεσποτάδων και άλλων βολεμένων κληρικών. Οι οποίοι όλοι μαζί συναποτελούσαν το αρχοντολόι του μαμωνά, που συνασπίστηκε εναντίον του. Με αποτέλεσμα να μην του επιτρέπουν να κηρύττει μέσα στις πόλεις. Φτάνοντας μάλιστα ο δεσπότης της Ζακύνθου Κουτούβαλης στο σημείο να τον κηρύξει «αιρετικό» και να του επιβάλει  και εκκλησιαστικό επιτίμιο.

 Αλλά οι κακούργοι μες στην ανοησία τους και οι ανόητοι μες στην κακουργία τους, όταν δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν κάποιον με επιχειρήματα, φροντίζουν να τον φιμώσουν. Κι όταν δεν μπορούν να τον φιμώσουν, τον δολοφονούν. Και στην περίπτωση του Πατροκοσμά τους έβγαλαν όλους απ’ τη δύσκολη θέση οι Εβραίοι. Αφού πλήρωσαν τον Κουρτ Πασά  και τον απαγχόνισε (24 Αυγούστου 17779).

Τι γίνεται όμως σήμερα;

Σήμερα, στα σχολικά βιβλία έχουν αντικαταστήσει τα αριστουργήματα της υπέροχης ελληνικής λογοτεχνίας με κουρελογραφήματα εγκάθετων μισελλήνων. Με τα οποία μεθοδεύουν την πνευματική δολοφονία των ελληνοπαίδων. Αφαιρώντας τους κάθε ηθικό και πνευματικό προσανατολισμό. Με αποτέλεσμα να παραδέρνουν μέσα σε σκοτάδια αδιέξοδης σύγχυσης. Έτσι που, αν ζούσε σήμερα ο Πατροκοσμάς, όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο Μόρφου Νεόφυτος, θα έκλεινε και δεν θ’ άνοιγε σχολεία!

Αλλά και πέρα απ’ το χώρο της παιδείας προσπαθούν να αλλοιώσουν και αμαυρώσουν σε όλα τα επίπεδα την ελληνική ταυτότητα. Με αποτέλεσμα να κουβαλάμε πάνω μας τις ταυτότητες, που μας επέβαλαν, μέσω των εφιαλτών οι σιωνιστές επικυρίαρχοι. Η άκρατη κοινωνική αδικία και η τοκογλυφία, που ο Πατροκοσμάς πολέμησε, είναι πλέον δόγμα και παντιέρα. Και αποτελούν καθεστώς, του οποίου είμαστε θύματα.

Δεν συνιστούν μήπως όλα αυτά και πάμπολλα άλλα, καθαίρεση του έργου του Πατροκοσμά;

Μπορεί βέβαια αύριο στη γιορτή του να ακουστούν πολλά και διάφορα  φανφαρόνικα και ηχηρά. Όμως η πραγματικότητα φωνάζει ότι το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, με την ανοχή και συνενοχή του εκκλησιαστικού, γκρεμίζει συστηματικά το έργο του Πατροκοσμά.

Και μπαίνει το ερώτημα: Αν ο ίδιος, «εν ετέρα μορφή», ξαναρχόταν  στην και πάλι ουσιαστικά σκλαβωμένη πατρίδα μας, που ολοένα και περισσότερο «εξισλαμίζεται» πώς θα τον αντιμετώπιζαν οι σύγχρονες αρχές και εξουσίες; Και όχι μόνο οι κοσμικές αλλά και οι εκκλησιαστικές. Ιδιαίτερα όταν θα καυτηρίαζε τον δόλιο και ύπουλο ρόλο  της παγκόσμιας δικτατορίας του σιωνισμού! Τα κομματόσκυλα του μνημονιακού κατεστημένου και οι ιεροεξεταστές του 4^ου ράιχ δεν θα του είχαν απαγορεύσει το κήρυγμα; Και δεν θα τον κήρυσσαν «αιρετικό» και δεν θα του επέβαλαν επιτίμια, όπως τότε ο δεσπότης της Ζακύνθου; Και μπορεί να έφταναν ακόμη και στην καθαίρεσή του, αν δεν γονάτιζε να προσκυνήσει τη δεσποτική τους παντούφλα! Ενώ την ίδια ώρα θα εκθείαζαν το έργο του, φλυαρώντας σχοινοτενώς εκείνα τα πομπώδη, ανούσια και ανόητα. Την ίδια στιγμή, που τα ντόπερμαν των τηλεοπτικών καναλιών και οι λουκουμομπεμπέδες υπουργοί με τα νομοθετικά τους ανοσιουργήματα καθαιρούν πανηγυρικά το έργο του και στήνουν αγχόνες για χιλιάδες Ελλήνων!…

Πειθόμενοι πάντα τοις ρήμασι και τοις χρήμασι των διαχρονικών δολοφόνων του Πατροκοσμά και της πατρίδας μας…

Παπα-Ηλίας Υφαντής