Η δόνηση ολόκληρου του σώματος φαίνεται να βελτιώνει το πόσο καλά χρησιμοποιεί το σώμα τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας και να προσαρμόζει το μικροβίωμα και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού για να αποτρέψει τη φλεγμονή, αναφέρουν οι ερευνητές.
Στο μοντέλο ποντικιού τους, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Augusta έδειξαν ότι η δόνηση ολόκληρου του σώματος μεταβάλλει το μικροβίωμα του εντέρου. Οι αλλαγές που είδαν περιελάμβαναν αύξηση των επιπέδων ενός βακτηρίου που παράγει λιπαρά οξέα μικρής αλυσίδας, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν το σώμα να χρησιμοποιήσει καλύτερα τη γλυκόζη, αναφέρουν στο International Journal of Molecular Sciences.
Ενώ υπήρξαν άλλες αλλαγές, η πιο δραματική που τεκμηρίωσαν ήταν η 17πλάσια αύξηση στο βακτήριο Alistipes, που δεν είναι συνήθως σε υψηλή προσφορά στο έντερο αλλά είναι γνωστό ότι είναι ικανό στην παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας τα οποία, με τη σειρά τους, είναι «πολύ καλά» για τη μείωση της φλεγμονής στο έντερο, λέει ο Δρ. Jack Yu, επικεφαλής της μελέτης.
Όταν το είδαν αυτό, οι ερευνητές, σκέφτηκαν τη δοσολογία όπως θα έκαναν με ένα φάρμακο. Μια μικρότερη δόση δόνησης ολόκληρου του σώματος -σε αυτή την περίπτωση 10 λεπτά έναντι 20 λεπτών πέντε φορές την εβδομάδα- μπορεί να λειτουργήσει εξίσου καλά, όπως αναφέρουν.
Το μικροβίωμα μας είναι σε στρώματα και ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί να λειτουργήσει η δόνηση ολόκληρου του σώματος είναι η αναδιάταξη αυτών των στρωμάτων, αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος πώς λειτουργεί. Φαίνεται όμως να βοηθά στη μείωση της φλεγμονής. Ενώ η οξεία φλεγμονή μας βοηθά να καταπολεμήσουμε τις ασθένειες, η χρόνια φλεγμονή βοηθά στην έναρξη και διατήρηση μιας ποικιλίας ασθενειών από καρδιαγγειακά προβλήματα έως καρκίνο καθώς και διαβήτη.
Τα μακροφάγα που προάγουν τη φλεγμονή, τα Μ1, και αυτά που καταστέλλουν τη φλεγμονή, τα Μ2, παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της φλεγμονώδους απόκρισης. Η φλεγμονώδης κατάσταση των μακροφάγων επηρεάζει επίσης το μικροβίωμα του εντέρου και αντίστροφα. Στο μοντέλο ποντικών της μελέτης όπου τα επίπεδα γλυκόζης στην κυκλοφορία ήταν υψηλά, οι ερευνητές ήθελαν να μάθουν πώς η δόνηση ολόκληρου του σώματος επηρεάζει τη φλεγμονώδη κατάσταση μέσω των μακροφάγων και την ποικιλομορφία του μικροβιώματος.
Βρήκαν σημαντική αύξηση στον αριθμό των M2 και αυξήσεις στα επίπεδα άλλων αντιφλεγμονωδών μορίων όπως η κυτοκίνη IL-10, τόσο σε φυσιολογικά ποντίκια όσο και στο μοντέλο ποντικού με διαβήτη μετά από δόνηση. Στην πραγματικότητα, η δόνηση ολόκληρου του σώματος επανέφερε τα Μ2 σε κανονικά επίπεδα.
