Ηταν το 1963 η Marybeth συνάντησε για πρώτη φορά τον Joseph Tinning, σε ένα ραντεβού στα τυφλά που είχαν οργανώσει κοινοί φίλοι, η κοινή ζωή τους έμοιαζε να αρχίζει με έναν δυνατό έρωτα και τους καλύτερους οιωνούς. Παντρεύτηκαν το 1965. Απέκτησαν το πρώτο τους παιδί, την Barbara, δύο χρόνια αργότερα, για να ακολουθήσει, το 1970, ο Joseph Junior.
Το πρώτο μαύρο σύννεφο εμφανίστηκε όταν ο σύζυγος της Marybeth έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο με σοβαρή δηλητηρίαση από βαρβιτουρικά. Αργότερα θα αποδεικνυόταν ότι καθώς εκείνη την περίοδο ο γάμος τους περνούσε κρίση, η Marybeth είχε αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της εμπλουτίζοντας τον χυμό του με άφθονα χάπια σε δυνητικά θανατηφόρο δόση. Ωστόσο, ο Joseph αρνήθηκε να καταφύγει στη δικαιοσύνη.
Παρά τα προβλήματα η οικογένεια συνέχισε να μεγαλώνει: Το 1971 υποδέχτηκε το τρίτο της παιδί, την Jennifer, η οποία ωστόσο δεν έμελλε να ζήσει πολύ, καθώς διαγνώστηκε με εγκεφαλική μηνιγγίτιδα και κατέληξε μόλις μία εβδομάδα αργότερα. Δύο εβδομάδες μετά το θάνατό της διακομίστηκε στο νοσοκομείο και ο Joseph Junior, με τη μητέρα του να ισχυρίζεται ότι είχε υποστεί εγκεφαλικό. Οι γιατροί τον παρακολούθησαν για αρκετές μέρες στο νοσοκομείο, αλλά δεν εντόπισαν κανένα πρόβλημα υγείας. Λίγες μόλις ώρες μετά το εξιτήριό του, η Marybeth ξαναπήγε το δίχρονο αγόρι στο νοσοκομείο. Ήταν ήδη νεκρό και ο θάνατός του αποδόθηκε σε καρδιακή ανακοπή.
Μερικές μόλις εβδομάδες μετά η Marybeth μετέφερε στο νοσοκομείο και τη μεγαλύτερη κόρη της, Barbara, πέντε ετών τότε, με σπασμούς. Το κοριτσάκι έπεσε σε κωματώδη κατάσταση και την επόμενη μέρα πέθανε. Η διάγνωση ήταν Σύνδρομο Reye.
Το 1973 η Marybeth έφερε στον κόσμο τον Timothy. Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στο νοσοκομείο, με το σχεδόν νεογέννητο βρέφος νεκρό. Ισχυρίστηκε στους γιατρούς ότι τον είχε βρει νεκρό στην κούνια του και το ιατρικό πόρισμα ήταν σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Ενάμιση χρόνο μετά, την άνοιξη του 1975, γεννήθηκε το πέμπτο παιδί της οικογένειας, ο Nathan. Πέθανε το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, μέσα στο αυτοκίνητο.
Οι αρχές όχι μόνο δεν ξεκίνησαν έρευνες μετά το θάνατο του πέμπτου παιδιού αλλά εμπιστεύτηκαν στο ζευγάρι και την υιοθεσία του νεογέννητου Michael, τον Αύγουστο του 1978. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς η Marybeth απέκτησε το έκτο βιολογικό παιδί της, τη Mary Frances. Δύο μήνες αργότερα έσπευσε με τη Mary Frances στα επείγοντα περιστατικά, λέγοντας στους γιατρούς ότι είχε πάθει εγκεφαλικό. Εκείνοι κατάφεραν να επαναφέρουν το μωρό, αλλά ένα μήνα μετά η Marybeth επέστρεψε μαζί του στο νοσοκομείο. Τη δεύτερη φορά η διάγνωση ήταν καρδιακή ανακοπή. Οι γιατροί την επανέφεραν, αλλά οι εγκεφαλικές βλάβες στο κοριτσάκι ήταν μη αναστρέψιμες. Πέθανε δύο μέρες αφού βγήκε από τη μηχανική υποστήριξη.
Τον Φεβρουάριο του 1981 ο θετός γιος της οικογένειας, Michael, έπεσε από τις σκάλες και έπαθε διάσειση. Η Marybeth δεν μπήκε στον κόπο να τον πάει στο γιατρό μέχρι τις 2 Μαρτίου, οπότε και ισχυρίστηκε ότι το μικρό αγόρι είχε πέσει για ύπνο και δεν είχε ξαναξυπνήσει. Το μόνο που κατάφερε να κάνει ο ειδικός ήταν να επιβεβαιώσει το θάνατό του.
Τον Φεβρουάριο του 1981 ο θετός γιος της οικογένειας, Michael, έπεσε από τις σκάλες και έπαθε διάσειση. Η Marybeth δεν μπήκε στον κόπο να τον πάει στο γιατρό μέχρι τις 2 Μαρτίου, οπότε και ισχυρίστηκε ότι το μικρό αγόρι είχε πέσει για ύπνο και δεν είχε ξαναξυπνήσει.
Τέσσερα χρόνια μετά γεννήθηκε η υστερότοκη, Tami Lynne. Ήταν μόλις τεσσάρων μηνών όταν βρέθηκε νεκρή – η αρχική υπόθεση ήταν το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Μόνο τότε η οικογένεια δέχτηκε την πρώτη επίσκεψη από αστυνομικούς και κοινωνικούς λειτουργούς και άρχισε η έρευνα για τους εννέα θανάτους. Έξι νεκροψίες δεν έδειξαν σημάδια κακοποίησης και οι υποψίες που άρχισαν να βαραίνουν την οικογένεια παρέμειναν σε επίπεδο φημολογίας.
Τελικά, μετά τις ανακρίσεις των γονιών, η Marybeth ομολόγησε τη δολοφονία των Tami Lynne, Timothy και Nathan. Συνελήφθη, αλλά απελευθερώθηκε μέχρι την ημερομηνία της δίκης της, τον Ιούνιο του 1987, καταβάλλοντας ως εγγύηση 100.000 δολάρια.
Ανάμεσα στους μάρτυρες που κατέθεσαν στη δίκη της Marybeth Tinning ήταν ο παιδίατρος της Tami Lynne, ο οποίος δήλωσε ότι παρόλο που είχε συστήσει στη μητέρα, μετά τους θανάτους των άλλων παιδιών, να τοποθετήσει ένα μηχάνημα παρακολούθησης της καρδιάς και της αναπνοής του μωρού, εκείνη τον αγνόησε. Δύο γιατροί που πραγματοποίησαν την αυτοψία στη βρεφική σορό αποφάνθηκαν ότι η Tami είχε πνιγεί με μαλακό αντικείμενο, απορρίπτοντας την αρχική υπόθεση του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου.
Τελικά η Marybeth Tinning, στα 44 χρόνια της, κρίθηκε ένοχη για ανθρωποκτονία β’ βαθμού για το θάνατο της Tami, και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης, πέντε χρόνια λιγότερα από τη μέγιστη ποινή που προβλέπεται για το συγκεκριμένο έγκλημα. Αργότερα επρόκειτο να ασκήσει έφεση, ισχυριζόμενη ότι είχε εξαναγκαστεί σε ομολογία, η οποία απορρίφθηκε.
Αφού εξέτισε την ποινή της, το Μάρτιο του 2007 είχε την πρώτη της ακρόαση, η οποία απορρίφθηκε. Ακολούθησε μία δεύτερη, το 2009, που είχε την ίδια τύχη. Στην τρίτη ακρόασή της, το 2011, είπε: «Μετά το θάνατο των άλλων παιδιών μου, απλά τρελάθηκα. Έγινα άχρηστη, κατεστραμμένη και όταν η κόρη μου [η Tammy] ήταν μικρή, στο μυαλό μου πίστευα ότι θα πέθαινε κι εκείνη. Έτσι, το έκανα εγώ». Η ακρόασή της απορρίφθηκε ξανά, καθώς οι δικαστές έκριναν έλλειψη μετάνοιας. Διαφορετική ήταν η εικόνα που είχαν για τη Marybeth οι συγκρατούμενοί της στο σωφρονιστικό ίδρυμα όπου κρατείτο, καθώς την περιέγραψαν ως «τον πιο τρυφερό, τον πιο γενναιόδωρο, τον πιο καλό άνθρωπο που έχουμε συναντήσει».
Μετά από μερικές ακόμα ακροάσεις που απορρίφθηκαν, καθώς η Tinning δεν είχε δείξει σημάδια κατανόησης ή μετάνοιας για τις πράξεις της, τελικά απελευθερώθηκε τον Αύγουστο του 2018, σε ηλικία 76 ετών. Την ημέρα της αποφυλάκισής της την υποδέχτηκε ο σύζυγός της, Joseph, που είχε σταθεί στο πλευρό της όλα εκείνα τα χρόνια. Η παιδοκτόνος ζει ακόμα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Πανηλίθιοι οι αμερικανοί. Την κατάλαβαν μετά από εννέα θανάτους. Εδώ την Πισπιρίγκου την κατάλαβαν μετά από τρεις.Τελικά, πώς τα σκότωνε τα παιδιά; Πάντως ο άντρας της για να τη δεχτεί πίσω είναι συνένοχος. Σίγουρα το ίδιο δαιμόνιο έχει καταλάβει την Πισπιρίγκου κι αυτή.