Για τους πιστούς, το Άγιο Όρος είναι ιερό τόπος λατρείας και απομόνωσης από τις ενοχλήσεις της κοσμικής ζωής. Για τους επιτήδειους είναι ένα μεγάλο, και μέχρι πριν λίγα χρόνια, ένα αφύλακτο θησαυροφυλάκιο. Ο Α.Χ. φαινομενικά ανήκε στην πρώτη κατηγορία.
Τέλη της δεκαετίας του 1980, είχε αποσυρθεί στο Άγιον Όρος για τουλάχιστον δύο χρόνια και είχε γνωρίσει από κοντά τη μοναστική ζωή. Επιστρέφοντας στα εγκόσμια ωστόσο, το μυαλό του δεν έδειχνε να έχει γαληνέψει. Κατά την παραμονή του στο μοναστήρι, εκτός από τη φύση, την ήρεμη καθημερινότητα και την προσευχή, ο 40χρονος ήρθε σε επαφή και με τους υλικούς θησαυρούς που φυλάσσονταν στα ιερά των ναών.
Κειμήλια χιλιάδων χρόνων, πολύτιμες εικόνες, χρυσοί σταυροί και αλυσίδες, γενναιόδωρα ποσά από δωρεές στο ταμείο, μέχρι και κομμάτια του Τιμίου Ξύλου, κίνησαν την προσοχή του Α.Χ. καθώς, όπως διαπίστωσε, ήταν ορατά και σχετικά εύκολα προσβάσιμα. Ο ίδιος, έχοντας εξοικειωθεί με την καθημερινότητα στην αποκομμένη χερσόνησο, είχε μάθει εκ των έσω τα ωράρια των μοναχών, τα μέτρα φύλαξης των μονών και όλους τους τρόπους πρόσβασης.
Έτσι, μετά την τελευταία του επίσκεψη, τον Σεπτέμβριο του 1989, κατέστρωσε ένα παράτολμο σχέδιο για να αρπάξει τους ιερούς αλλά και ανεκτίμητους θησαυρούς….
Το σχέδιο δράσης
Ο Α.Χ. γνώριζε καλά πρόσωπα και πράγματα. Όμως, ήξερε επίσης πως δεν μπορούσε να φέρει εις πέρας το σχέδιό του μόνος. Έτσι, επιστράτευσε τέσσερις φίλους και συντοπίτες από την Χαλκίδα. Ανάμεσά τους και μία 38χρονη γυναίκα. Το σχέδιο ήταν απλό.
Τρεις από τους άντρες θα μετέβαιναν στο Άγιον Όρος, ενώ τα άλλα δύο μέλη της σπείρας θα τους περίμεναν στην Ουρανούπολη. Στόχος της ληστρικής επιχείρησης ήταν το μοναστήρι της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας. Θα παραβίαζαν το αφύλακτο παράθυρο, θα άρπαζαν τα κειμήλια, χρήματα και θα προλάβαιναν να διαφύγουν πριν τον πρωινό όρθρο.
Έτσι κι έγινε. Στις 5 Δεκεμβρίου του 1989, ο 40χρονος Α.Χ., ο 34χρονος Π.Χ. και ο 26χρονος Α.Κ. επισκέφθηκαν το Άγιο Όρος και ζήτησαν να μείνουν εκεί τη νύχτα. Για να μην κινήσουν τις υποψίες, όταν οι υπόλοιποι μοναχοί αποσύρθηκαν στα κελιά τους, ακολούθησαν κι εκείνοι. Ο Α.Χ. που γνώριζε το πρόγραμμα των βαρδιών και της φύλαξης της Μονής, είχε ενημερώσει τους συνεργούς του για την ώρα που θα αναλάμβαναν δράση.
Πράγματι, αργά τη νύχτα, συναντήθηκαν στο χώρο που φυλάσσονταν τα κειμήλια. Σήκωσαν τον 26χρονο, που ήταν ο πιο μικρόσωμος, στα χέρια τους και εκείνος κατάφερε να μπει από το παράθυρο και να τους ανοίξει την πόρτα. Με γρήγορες κινήσεις, άρπαξαν μεταξύ άλλων, μία κασετίνα διακοσμημένη με 65 πολύτιμους λίθους (ζαφείρια και διαμάντια), την οποία είχε δωρίσει στη μονή το 936 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς, έναν διπλό επίχρυσο σταυρό από κομμάτι Τίμιου Ξύλου και μετρητά από το ταμείο. Έπειτα, σύμφωνα με το σχέδιο, έφυγαν μέσα στην νύχτα….
«Η πιο ανιστόρητη πράξη ιεροσυλίας στα χρονικά»
Όταν λίγο μετά τις 3 οι μοναχοί συγκεντρώθηκαν για τον όρθρο, αντιλήφθηκαν τη διάρρηξη και ειδοποίησαν τις αρχές. Εξετάζοντας τα πρακτικά άφιξης και αναχώρησης στη μονή, τα ονόματα των τριών αντρών ξεχώρισαν κατευθείαν. Η ημερομηνία άφιξης συνέπεφτε με την κλοπή, καταχωρημένη αναχώρηση δεν υπήρχε, ενώ ήταν όλοι άφαντοι….
Εν τω μεταξύ, οι ληστές είχαν προλάβει να επιστρέψουν στην Χαλκίδα και να συναντηθούν με τους συνεργούς τους. Τεμάχισαν τον επίχρυσο σταυρό από το Τίμιο Ξύλο για να τον μοιραστούν μεταξύ τους και ξεκίνησαν να αποσυναρμολογούν την κασετίνα, προκειμένου να πουλήσουν τους πολύτιμους λίθους, στο εξωτερικό. Χρυσοί σταυροί και αλυσίδες, αρχιερατικά εγκόλπια και διάφορα κειμήλια ακόμα, προορίζονταν να έχουν την ίδια μοίρα.
Τους πρόλαβαν όμως οι αρχές. Οι τέσσερις συνεργοί του Α.Χ. συνελήφθησαν στην Χαλκίδα, ενώ ο 40χρονος έπεσε στην παγίδα της αστυνομίας στην προσπάθειά του να διαφύγει στην Ιταλία. Αυτό που ακολούθησε κατά την ανάκριση ήταν ένας άτυπος συνασπισμός τεσσάρων έναντι ενός. Οι πρώην φίλοι του Α.Χ. ισχυρίζονταν ότι ήταν ο «εγκέφαλος» και ότι τους είχε παρασύρει με ψέματα. Εκείνοι πήγαν στο Άγιο Όρος πεπεισμένοι ότι θα ξέθαβαν χρυσές λίρες που ο 40χρονος είχε εντοπίσει κατά τις προηγούμενες επισκέψεις του.
Ο εισαγγελέας έκλινε προς την εκδοχή ότι οι περισσότερες ευθύνες βάραιναν τον Α.Χ., ωστόσο τους παρέπεμψε όλους σε δίκη. Η φθορά που είχαν επιφέρει στο Τίμιο Ξύλο ήταν ανεπανόρθωτη, η κασετίνα που είχαν αποσυναρμολογήσει ήταν μεγάλης αξίας, τόσο υλικής όσο και ιστορικής, και συνολικά η ληστεία τους θεωρήθηκε ως η σοβαρότερη και πλέον «ανιστόρητη πράξη ιεροσυλίας στα χρονικά του Άγιου Όρους». Τον Ιούνιο του 1991, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης καταδίκασε τους τέσσερις σε 7 με 9 χρόνια κάθειρξης και τον Α.Χ. σε 11. Δύο χρόνια αργότερα, το Εφετείο επικύρωσε τις πρωτόδικες ποινές, δίχως να αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό….
Πηγή: mixanitouxronou.gr
