Υπό καθεστώς κατάρρευσης βρίσκονται οι μεταφορές στον αστικό ιστό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όπου οι πολίτες κυριολεκτικά υποφέρουν για να μεταβούν στις εργασίες και στα σπίτια τους.
Σε ότι αφορά τα δίκτυα του μετρό στις δύο μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις:
Στην Αθήνα στην «Γραμμή 1» του ΗΣΑΠ (Ο Ηλεκτρικός), ανοίγουν από μόνες τους οι πόρτες των συρμών, εν κινήσει με κίνδυνο να βρεθούν οι επιβάτες στις ράγες!
Γιατί; Φυσικά λόγω παλαιότητας και όπως μάλιστα όπως ανακοίνωσε το Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ «Οι συρμοί αποσύρονται άμεσα, ελέγχονται και γνωρίζουμε όλοι ότι λόγω παλαιότητας πιθανότατα θα παρουσιάσουν εκ νέου κάποιο πρόβλημα»!
Σε ότι αφορά τις «κλασσικές» γραμμές του Μετρό Αθηνών, τις «Γραμμή 2» και «Γραμμή 3», αυτές είναι σε καλή κατάσταση ωστόσο υπάρχουν καθυστερήσεις στα δρομολόγια διότι απλούστατα όλα αυτά τα χρόνια δεν αγοράστηκαν νέοι συρμοί για να μειωθεί ο χρόνος αναμονής.
Οι επενδύσεις που έχουν γίνει είναι επιεικώς γελοίες και κυρίως εισπρακτικού χαρακτήρα, δηλαδή τρόπος άμεσης χρηματοδότησης των εργολάβων.
Για παράδειγμα, στην κατασκευή της «Γραμμής 4» δημιουργούνται σταθμοί οι οποίοι δεν έχουν αληθινό λόγο ύπαρξης όπως στο Κολωνάκι, όταν από εκείνο το σημείο ο σταθμός του Συντάγματος και ο σταθμός του Ευαγγελισμού απέχουν ο καθένας 5 λεπτά με τα πόδια!
Υπάρχουν άλλες περιοχές που χρειάζονται επειγόντως σταθμό μετρό, όπως το πυκνοκατοικημένο Παγκράτι (θέλει περισσότερους από έναν), η Γλυφάδα (ακόμα περιμένουν πότε θα δεηθεί το υπουργείο Μεταφορών να τελειώσει τις μελέτες για να προχωρήσει σε δημοπράτηση), περιοχές που «εξυπηρετούνται» από το άθλιο τραμ όπου κάποιος περπατώντας πηγαίνει γρηγορότερα.
Κάποιος από την Γλυφάδα για να φτάσει σο Σύνταγμα με το τραμ θέλει μία ώρα και βάλε…
Τι θετικό απέφερε η χρήση του τραμ αφού προκάλεσε περαιτέρω ασφυξία στις πυκνοκατοικημένες περιοχές των Αθηνών που υποτίθεται ότι τις εξυπηρετεί ενώ κόβει στα δύο και τον εμπορικό αστικό ιστό;
Δεν εξυπηρετεί κανέναν λόγω της χαμηλής ταχύτητας και του ελάχιστου αριθμού πολιτών που το χρησιμοποιεί και συνήθως πρόκειται για ανθρώπους που δεν βιάζονται να πάνε κάπου, δηλαδή για συνταξιούχους, για ανέργους και για παράνομους μετανάστες και αυτοί γιατί βαριούνται να περπατήσουν.
Αντίθετα, στις πόλεις της Ευρώπης όπου χρησιμοποιείται είναι αναπόσπαστο στοιχείο της μεταφορικής ικανότητας της ενδοαστικής κίνησης.
Το τραμ δεν έπρεπε να κατασκευαστεί ποτέ αλλά δημιουργήθηκε για εισπρακτικούς λόγους: Κάποιοι έπρεπε να πάρουν χρήματα.
Αυτό που έπρεπε να γίνει στη θέση του ήταν μία επιπλέον γραμμή μετρό. Το έχουμε ξαναπεί η Αθήνα έπρεπε να έχει αυτή τη στιγμή πέντε γραμμές μετρό και πάνω από 110 σταθμούς και η Θεσσαλονίκη έπρεπε να έχει τρεις γραμμές μετρό και τουλάχιστον 50-55 σταθμούς.
Και αυτό δεν το λέμε γιατί έτσι το σκεφτήκαμε, αλλά επειδή η χώρα έχει λάβει πάνω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ, όλα αυτά τα χρόνια και θα έπρεπε να έχει ολοκληρωμένα έργα που να εξυπηρετούν όντως τους Έλληνες πολίτες.
Εδώ πρέπει να ειπωθούν κάποια πράγματα και για τον ΗΣΑΠ ο οποίος αποτελεί την ντροπή του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας καθώς τα βαγόνια του είναι «πνιγμένα» στα γκράφιτι σα να παίζουμε όλοι σε ταινίες «Mad Max».
Όσοι πραγματοποιούν τακτικά δρομολόγια με τον ΗΣΑΠ, κατά τις βραδινές ώρες σίγουρα έχουν πετύχει διακοπή της μετάβασης τους γιατί «έχουν μπει τα παιδιά με τα σπρέι και βάφουν».
Σε ότι αφορά το μετρό στη Θεσσαλονίκη, μέσα σε ένα μήνα λειτουργίας παρουσίασε πολλαπλές δυσλειτουργίες και πολλά σοβαρά προβλήματα.
Με τις πρώτες βροχές γέμισε νερά ενώ είδαμε μέχρι και συρμούς να σταματάνε στη μέση του πουθενά και οι επιβάτες να φτάνουν στον επόμενο σταθμό με τα πόδια!
Θα ήταν πιο έντιμο η κυβέρνηση να έκλεινε το Μετρό για ένα εξάμηνο να ζητούσε ειλικρινά συγνώμη από τους πολίτες και να δεσμεύονταν ότι θα άνοιγε χωρίς προβλήματα την ώρα που έπρεπε και φυσικά οι εργολάβοι θα πλήρωναν τις ρήτρες που θα έπρεπε να πληρώσουν.
Φυσικά από το χάλι των μεταφορών δεν λείπουν και τα αστικά λεωφορεία και των δύο μεγάλων πόλεων.
Προκαλούν θλίψη και δείχνουν την παρακμή της χώρας καθώς είναι άθλια, βρώμικα, κακοσυντηρημένα και ρυπαίνουν το περιβάλλον.
Για να μην μιλήσουμε για κάποια δρομολόγια που είναι κυριολεκτικά κακοεξυπηρετημένα και οι πολίτες περιμένουν με τις ώρες το «λεωφορείο της αμαρτίας» μήπως και κάποτε φτάσουν κάπως, κάπου…
Πάντως για να έχουν γνώση οι πολίτες του πότε μπορεί να αποκτήσουν ένα πλήρες δίκτυο μετρό για να φτάνουν στις δουλειές τους και στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη να γνωρίζουν ότι για να κριθεί η σκοπιμότητα ενός έργου προηγούνται μελέτες τουλάχιστον δύο ετών, μετά ακολουθεί διαγωνισμός δημοπράτησης, δηλαδή ποιος θα το κατασκευάσει, που διαρκεί συνήθως άλλα δύο χρόνια και στο τέλος πραγματοποιείται η φάση κατασκευής του η οποία πάντα δεν είναι ποτέ μικρότερη των πέντε ετών!
Με λίγα λόγια για να δει ένας Αθηναίος, ή ένας Θεσσαλονικιός ένα πλήρες δίκτυο μετρό θα περιμένει μέχρι το 2040 υπό ευνοϊκές συνθήκες.
Η ζωή είναι μικρή για να χάνεται στις διαδρομές.
