Όλοι μας γνωρίζουμε τη σκηνή όπου απεικονίζει τη «μάχη» του Kareem Abdul-Jabbar με τον Bruce Lee, έχουμε αναρωτηθεί όμως ποια είναι η αληθινή ιστορία πίσω από αυτή; Και μάλιστα οδήγησε σε μια φιλία άνευ όρων;
Η μεγάλη αλήθεια που παραδέχονται πολλοί φανς των ταινιών με πολεμικές τέχνες, είναι πως το Game of Death, η τελευταία ταινία του Bruce Lee που βγήκε στους κινηματογράφους 5 χρόνια μετά τον θάνατό του το 1978, θα μπορούσε να αποτελέσει την νούμερο ένα αποτυχημένη ταινία του. Το γεγονός ότι ο ιδρυτής του Jeet Kune Do δεν βρισκόταν στη ζωή, έκανε ακόμη πιο διάσημη την ταινία αν και αποτέλεσε την ταφόπλακα για την εταιρεία παραγωγής Golden Harvest που έχασε πολλά χρήματα στο λανσάρισμα της ταινίας.
Στο Game of Death ωστόσο εκτός από μελλοντικούς δασκάλους του πολεμικού στυλ όπως ο Dan Inosanto ή ο σταρ του hapkido Hwang In-shik, συμμετείχε και ένας από τους μεγαλύτερους καλαθοσφαιριστές εκείνης της περιόδου, που σήμερα το όνομά του έχει γίνει θρύλος. Η μονομαχία του με τον Bruce Lee στην ταινία συζητήθηκε όσο τίποτε άλλο και παραμένει το highlight του φιλμ μέχρι σήμερα. Ήταν η πρώτη φορά που ο Kareem Abdul-Jabbar θα συμμετείχε σε ταινία και θα έβαζε για πάντα την σφραγίδα του στην ποπ κουλτούρα. Παρότι δεν έπαιξε συνολικά σε αυτή, ούτε 20 λεπτά. Σε συνέντευξη του στην ιστορική εφημερίδα του Κάνσας, Lawrence Journal World, ο Jabbar είχε συζητήσει όλη την εμπλοκή του με την ταινία.
«Με τον Bruce κάναμε παρέα. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει πως απλά έψαχναν έναν ψηλό τύπο για τον ρόλο του Hakeem. Δεν ήταν όμως καθόλου έτσι. Ήμασταν φίλοι με τον Bruce πολύ πριν τα γυρίσματα του Game of Death. Όταν ακόμα ξεκίνησε να αναπτύσσει το στυλ του, ήμουν ένας από τους πρώτους μαθητές του. Σήμερα, μπορώ να πω πως οι πολεμικές τέχνες μου έδωσαν μία διαφορετική σκοπιά τόσο για το μπάσκετ που έπαιζα επαγγελματικά, όσο και για την ίδια την ζωή».
Οι άνθρωποι της Golden Harvest έπαθαν σοκ όταν αντίκρισαν τον πανύψηλο Jabbar. «Σε μία από τις συζητήσεις που ήμουν παρών, αναρωτιόντουσαν αν θα καταφέρω να χωρέσω μέσα στο σετ χωρίς να χτυπήσω το κεφάλι μου. Ο Bruce όμως είχε στο μυαλό του την ιστορία με τον Δαβίδ και τον Γολιάθ και ήθελε την σκηνή πάση θυσία. Και έτσι ξεκινήσαμε». Η χορογραφία των κινήσεων δεν ήταν δύσκολη για τον Jabbar που είχε ήδη ξεκινήσει τα μαθήματα. «Οι περισσότεροι περίμεναν να δουν κάτι σε παραδοσιακό kung fu. Ο Bruce έλεγε πάντα πως το να κλωτσάς σωστά και να χτυπάς σωστά, είναι η αρχή, η μέση και το τέλος μίας μάχης. Φρόντιζα οι κινήσεις που θα κάνω να είναι σωστές χωρίς να εντυπωσιάσω». Η μάχη ανάμεσα στον ‘‘Billy Lo’’ και στον ‘‘Hakim’’ είναι σήμερα η διασημότερη μαζί με εκείνη του Chuck Norris από τις ταινίες του Bruce Lee.
«Πιστεύω πως αν ο Bruce ζούσε σήμερα θα έκανε ακόμη ταινίες. Ο κινηματογράφος ήταν το πάθος του και δεν το άφησε ποτέ. Ήταν μία ευγενική φυσιογνωμία, ένας καλός οικογενειάρχης και ήταν πιστός στους φίλους του. Μαζί μιλούσαμε για πολλά περισσότερα πράγματα από τις πολεμικές τέχνες. Αντάλλαζα τις γνώσεις μου μαζί του για το κοινωνικό κίνημα και την αποικιοκρατία. Παρότι μεγάλωσε στο Χονγκ-Κονγκ, δεν γνώριζε ακριβώς τα εγκλήματα που έκαναν οι Άγγλοι στη φυλή του. Απορροφούσε την κάθε λέξη σαν σφουγγάρι. Αυτός ήταν ο Bruce. Τόσο καλός δάσκαλος όσο και μαθητής».
Μέχρι και σήμερα, ο Jabbar, αναφέρει πως ο Bruce Lee ήταν ένας από τους πιο ιδιαίτερους και φιλοσοφημένους ανθρώπους που γνώρισε στη ζωή του.
