Η οδύσσεια της στέγασης «διώχνει» τους γιατρούς μέσα στην τουριστική περίοδο

Κοινοποίηση:
ΓΙΑΤΡΟΙ

Τα ακριβά ενοίκια είναι η αιτία που οι γιατροί του ΕΣΥ διστάζουν να καλύψουν τα κενά της νησιωτικής χώρας για τους επόμενους έναν ή δύο μήνες, την ώρα που η τουριστική κίνηση κορυφώνεται.

Δεν είναι τυχαίο πως σε αρκετές αιτήσεις ενδιαφέροντος οι λειτουργοί του Ιπποκράτη θέτουν ως βασική προϋπόθεση τη διάθεση δωρεάν στέγης, αρνούμενοι να θυσιάσουν το οικονομικό τους μπόνους στον… βωμό του υψηλού κόστους διαμονής.

Τα στοιχεία αφορούν τη 2η Υγειονομική Περιφέρεια Πειραιώς και Αιγαίου είναι αποκαλυπτικά. Για την Ιστορία, πρόκειται για την ΥΠΕ που διοικεί το μεγαλύτερο τμήμα των υγειονομικών μονάδων της νησιωτικής χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, για τους καλοκαιρινούς μήνες αναζήτησε τη συνδρομή 70 γιατρών και 30 νοσηλευτών.

Οι ανάγκες, δε, αφορούσαν τόσο τον Ιούλιο όσο και τον Αύγουστο, συνακόλουθα οι παραπάνω αριθμοί δύναται να διπλασιαστούν, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι δεν επιθυμούν – κατ’ επιλογή ή κατ’ ανάγκη – να καλύψουν το σύνολο του διαστήματος.

Ομολογουμένως, οι προσδοκίες ήταν υψηλές φέτος σχετικά με την άμεση κάλυψη των αναγκών, όταν εγκρίθηκαν στα μέσα του περασμένου μήνα οι μετακινήσεις γιατρών και νοσηλευτών για την κάλυψη των κενών του ΕΣΥ εν μέσω τουριστικής περιόδου. Και αυτό διότι πρόσφατα είχε θεσμοθετηθεί οικονομικό κίνητρο, ώστε να μπει οριστική τελεία στα «εντέλλεσθε». Πιο συγκεκριμένα, ο νομοθέτης έχει προβλέψει μπόνους 1.800 ευρώ μηνιαίως για τους γιατρούς και 1.200 ευρώ για τους νοσηλευτές, πλέον των αποδοχών τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πιο δελεαστικό πλαίσιο.

Εντούτοις, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στη 2η ΥΠΕ δήλωσαν ενδιαφέρον μόλις 49 γιατροί, εκ των οποίων αρκετοί δύνανται να καλύψουν τις έκτακτες ανάγκες μόνο για 30 ημέρες. Στην ίδια λίστα, όμως, προστίθενται και ακόμη 25-30 αιτήσεις γιατρών στις οποίες αναφέρεται ότι υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης μόνον εφόσον διασφαλιστεί δωρεάν στέγη.

Στην πράξη, εντούτοις, το αίτημά τους – παρότι αυτονόητο – συνιστά δυσεπίλυτη εξίσωση, καθώς σε κάποιες περιοχές οι τοπικές δημοτικές Αρχές και οι επαγγελματίες στον τομέα του τουρισμού δεν προσφέρουν λύση, είτε επειδή δεν είναι εφικτό είτε γιατί οι όποιες προσπάθειες… ναυαγούν.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: