«Ο Γιάννης καταρχήν, μοιραία, τα έχει εντοπίσει! Αλλά, δεν γίνεται να σε βοηθήσει ο άλλος να τα εξαλείψεις – μόνος σου πρέπει να κάνεις αυτή τη δουλειά»

Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη η Κατερίνα Γερονικολού, η οποία μίλησε μεταξύ άλλων και για τον Γιάννη Τσιμιτσέλη.

Η ομορφιά, πιστεύεις, σε βοήθησε στη δουλειά σου;

Ναι, φυσικά. Μου άνοιξε πόρτες και γενικά νομίζω ότι η ομορφιά ή η όποια ιδιαιτερότητα, το κάθε τι που είμαστε, οπωσδήποτε και μετράει. Οτιδήποτε κάνω, είτε μιλάμε για τηλεόραση είτε για τον κινηματογράφο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εικόνα μου. Και τα δύο, άλλωστε, είναι μέσα που έχουν να κάνουν με την εικόνα, κατά κύριο λόγο. Για όλους ισχύουν αυτά. Όμως, δουλεύω πολύ για να μην είναι μόνο η εμφάνισή μου το κυρίαρχο στοιχείο που με επιλέγουν για τις δουλειές.

Έχεις το άγχος τού να πείσεις ότι δεν είσαι μόνο μία ωραία κοπέλα, αλλά και μία καλή ηθοποιός;

Αυτό το άγχος το είχα πολύ όταν πρωτοξεκινούσα. Στη ζωή μου οι συνεργασίες κάνουν κύκλους. Δουλεύω με ανθρώπους ξανά, που είχαμε συνεργαστεί κάποτε. Αυτό αποδεικνύει, για εκείνους που με επιλέγουν να είμαι κοντά τους, ότι δεν είμαι ακόμα μια που τους αρέσει εξωτερικά, αλλά ότι τους κάνω και στη δουλειά ως συνεργάτιδα και ως επαγγελματίας. Με τον Στράτο Μαρκίδη στη σειρά, συνεργάζομαι για τρίτη φορά, όπως και με τη Μιμή Ντενίση στο θέατρο, στο σίκουελ της «Σμύρνης». Όπως και με τον σκηνοθέτη, τον Γιάννη Παπαδάκο, δουλεύουμε για δεύτερη φορά.

Για τον εαυτό σου τι άποψη έχεις;

Δεν τα πηγαίναμε πάντα καλά, εγώ και η Κατερίνα. Στην εφηβεία, ήταν κάπως δύσκολα. Πολλές ανασφάλειες, πολλά άγχη, στο σχολείο οι πανελλήνιες… Υπήρχε πολλή πίεση και, όσο μεγαλώνω και απομακρύνομαι από εκείνη την περίοδο, όλο καλύτερα με γνωρίζω και με συμπαθώ πιο πολύ. Πλέον, με φροντίζω και με αγαπώ.

Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγαλύτερό σου μειονέκτημα;

Είμαι ξερόλας! Επίσης, είμαι λίγο απόλυτη κι όταν θέλω να περάσω την άποψή μου και τη γνώμη μου, δεν κάνω πίσω. Είμαι Παρθένος με Λέοντα! Τι άλλο θες; Έχω τον δυναμισμό της Παρθένου, αλλά έχω και την ξερολίαση. Αλλά η πυγμή και η τελειομανία, με έχουν βοηθήσει στη ζωή μου – έχω βελτιωθεί σε πολλά.

Ο Γιάννης σε έχει βοηθήσει να τα εξαλείψεις αυτά τα ελαττώματα;

Ο Γιάννης καταρχήν, μοιραία, τα έχει εντοπίσει! Αλλά, δεν γίνεται να σε βοηθήσει ο άλλος να τα εξαλείψεις – μόνος σου πρέπει να κάνεις αυτή τη δουλειά. Ναι, προσπαθώ να το κάνω. Ξέρω όλα μου τα ελαττώματα, είναι πολλά, απλά τα βασικά τα έχω λειάνει κι όταν τη σπάω στους άλλους, προσπαθώ να βρω τρόπους να με συγχωρήσουν.

Φέτος, παίζετε μαζί με τον Γιάννη στην παράσταση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη». Μαζί στο σπίτι, αλλά και στη δουλειά. Λένε ότι το «πολύ μαζί σκοτώνει». Το πιστεύεις;

Αναλόγως την περίπτωση. Το καλοκαίρι περάσαμε με τον Γιάννη ένα τεστ. Όταν κάναμε την ταινία μας τον Ιούνιο, το «Για πάντα», ήμασταν επί ενάμιση μήνα 24 ώρες μαζί. Ήταν μία ωραία δοκιμασία για να δεις και πώς είναι ο άλλος στη δουλειά του, το πώς φέρεται. Τον βλέπεις από άλλη ματιά. Ήταν μία ωραία συνθήκη και δεν μας κούρασε. Το να είσαι, όμως, επί μονίμου βάσεως με τον άλλον συνέχεια μαζί, δεν νομίζω ότι είναι καλό. Φέτος, ο Γιάννης είναι στο «Έλα στη θέση μου», εγώ στο «Αν ήμουν πλούσιος» και θα βρισκόμαστε μετά από όλη την ημέρα στο θέατρο για τέσσερις ώρες. Μετά θα επιστρέφουμε σπίτι, κατάκοποι, «πτώματα» από μία εξαντλητική ημέρα και, τουλάχιστον, θα λέμε ότι «είδαμε ο ένας τον άλλον». Είναι βάλσαμο αυτό. Ακόμη και στο θέατρο, μπορείς να μιλήσεις με τον άλλον, να επικοινωνήσεις, να νιώσεις την επαφή.

Στο μέλλον πώς σας φαντάζεσαι; Υπάρχει το concept της οικογένειας και των παιδιών στο μυαλό σου;

Όχι, δεν έχω κάνει τέτοιες σκέψεις. Μου αρέσουν πολύ τα παιδιά, είμαι υπέρ της οικογένειας και χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους που προχωρούν σε κάτι τέτοιο, ειδικά όταν το θέλουν πολύ. Για μένα, αυτό που μπορώ να σου πω, είναι ότι πραγματικά είμαι χαρούμενη που όλα στη ζωή μου είναι τόσο ισορροπημένα και δεν θα ήθελα να τα αλλάξω. Αν είναι όνειρο ή στόχος, το να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν στη σχέση μου και στη ζωή μου, τότε ναι, αυτό θέλω. Ζούμε μία πολύ όμορφη περίοδο με τον Γιάννη, που δεν θεωρώ ότι έχει εξαντληθεί σαν μορφή για να πεις «και μετά;».

Προσέχεις να μην επαναλάβεις τα λάθη που έκανες σε προηγούμενες σχέσεις σου;

Ναι, όλο έτσι λέω, ότι «αυτό δεν θα το κάνω», αλλά, ασυναίσθητα, μπορεί να κάνεις κάτι, έστω σε πιο light μορφή. Γενικά, όταν έχεις στο δυναμικό σου τουλάχιστον μία αποτυχημένη σχέση, τότε προσέχεις και το έχεις πάντα στο μυαλό σου. Κι εκεί λες: «Στην επόμενή μου σχέση, δεν θα κάνω ποτέ το τάδε…». Το πιο σημαντικό από όλα στις ανθρώπινες σχέσεις, είναι το ταίριασμα. Αυτή η λέξη μου αρέσει πολύ και με απασχολεί τελευταία. Όταν δύο άνθρωποι ταιριάζουν, όλα κολλάνε μόνα τους. Όταν κάτι το ψειρίζεις και το αναλύεις, τότε σου φταίει η χημεία, το ένα, το άλλο, αλλά το τελικό συμπέρασμα είναι το «δεν ταιριάζουμε».