Ακόμα και άτομα που γυμνάζονται τακτικά ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και καρδιοαγγειακού θανάτου, εάν περνούν δέκα ή περισσότερες ώρες καθημερινά σε καθιστική θέση. Αυτή η διαπίστωση προέρχεται από έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας JACC και παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από τη βρετανική τράπεζα δεδομένων υγείας UK Biobank, που περιλάμβαναν σχεδόν 90.000 άνδρες και γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας 62 ετών. Οι συμμετέχοντες παρείχαν πληροφορίες από ένα επιταχυνσιόμετρο που φορούσαν στον καρπό τους, το οποίο κατέγραφε την κίνησή τους για επτά ημέρες. Ο μέσος χρόνος καθιστικής δραστηριότητας ανά ημέρα ήταν 9,4 ώρες.
Μετά από μια μέση παρακολούθηση διάρκειας οκτώ ετών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η καθημερινή καθιστική συμπεριφορά που υπερβαίνει τις 10,6 ώρες σχετίζεται σημαντικά με τον κίνδυνο μελλοντικής καρδιακής ανεπάρκειας και καρδιοαγγειακού θανάτου. Αντίθετα, ο κίνδυνος εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής και εμφράγματος του μυοκαρδίου παρουσίασε σταθερή αύξηση με την πάροδο του χρόνου, χωρίς να παρατηρηθούν σημαντικές μεταβολές.
Για τους συμμετέχοντες στη μελέτη που τηρούσαν τα προτεινόμενα επίπεδα άσκησης των 150 λεπτών μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας ανά εβδομάδα, η επίδραση της καθιστικής συμπεριφοράς στους κινδύνους κολπικής μαρμαρυγής και εμφράγματος του μυοκαρδίου παρουσίασε σημαντική μείωση. Παρ’ όλα αυτά, και σε αυτή την ομάδα, οι επιδράσεις που σχετίζονται με τον αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και θνησιμότητας παρέμειναν εμφανείς.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η αντικατάσταση μόλις 30 λεπτών καθημερινής καθιστικής ζωής με οποιαδήποτε μορφή σωματικής δραστηριότητας μπορεί να συμβάλει στη μείωση των κινδύνων για την καρδιακή υγεία. Σύμφωνα με τη μελέτη, η προσθήκη μέτριας έως έντονης άσκησης οδήγησε σε μείωση του κινδύνου καρδιακής ανεπάρκειας κατά 15% και της καρδιοαγγειακής θνησιμότητας κατά 10%. Ακόμα και η ελαφριά σωματική δραστηριότητα είχε θετική επίδραση, μειώνοντας τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας κατά 6% και τη θνησιμότητα κατά 9%.
Οι ερευνητές αναφέρουν διάφορους περιορισμούς στη μελέτη, όπως το γεγονός ότι τα επιταχυνσιόμετρα που τοποθετούνται στον καρπό έχουν περιορισμένη ικανότητα στην ανίχνευση της στάσης του σώματος. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει πιθανότητα να κατατάξουν λανθασμένα τον χρόνο ορθοστασίας ως χρόνο καθαρής ζωής.
