Στις 11 Μαΐου του 1998 οι αξιωματικοί της ασφάλειας που σαρώνουν τη θέση Σέσι Γραμματικού εντοπίζουν κάτω από πέτρες να προεξέχει η άκρη μιας γραβάτας.
Πρόκειται για την τελευταία άκρη του νήματος στο θρίλερ εξαφάνισης του επιχειρηματία Γιώργου Νικολαΐδη και της φίλης του Σούλας Καλαθάκη, που επί 5,5 μήνες συγκλονίζει το πανελλήνιο. Κάτω από τις πέτρες, θαμμένο πρόχειρα σε ένα αυλάκι, βρίσκεται το πτώμα του 45χρονου επιχειρηματία. Τρεις μέρες νωρίτερα, στην ίδια περιοχή, ένας βοσκός είχε εντοπίσει το πτώμα και της 31χρονης κομμώτριας. Η γραβάτα που «πρόδωσε» τη θέση και του συντρόφου της δεν ήταν περασμένη στο λαιμό, αλλά με αυτήν οι δράστες είχαν δέσει τα χέρια του από τους καρπούς, ενώ το στόμα του ήταν φιμωμένο με ένα κομμάτι ύφασμα.
Ο κύριος μέτοχος της εταιρείας βιομηχανικών ειδών «Πετροχέμκα» και μανιώδης επενδυτής του χρηματιστηρίου, είχε απαχθεί στη βάση ενός σχεδίου εφάμιλλο με αυτό της «εταιρίας δολοφόνων». Η Σούλα Καλαθάκη ατύχησε να βρίσκεται το βράδυ της απαγωγής (28/11/97) μαζί του. Στόχος των απαγωγέων ήταν να τους καταστήσει διαχειριστές της μεγάλης περιουσίας του, ωστόσο δεν είχαν υπολογίσει την πεισματική άρνηση του. Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, οι απαγωγείς προτίμησαν να κλείσουν το στόμα των ομήρων τους. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν θα έκαναν το ίδιο και σε περίπτωση που αποσπούσαν αυτό που ήθελαν.
Tα λάθη των απαγωγέων και το «Φως στο Τούνελ»
Λίγες ημέρες μετά την απαγωγή, βρέθηκε το εγκαταλελειμμένο όχημα του Νικολαΐδη και από τα στοιχεία προέκυψε ως δεδομένο το ενδεχόμενο της απαγωγής και πολύ πιθανό αυτό της δολοφονίας. Επίσης το σπίτι του είχε διαρρηχθεί και από εκεί είχαν κλαπεί μετοχές της εταιρίας και επιταγές.
Ενώ οι έρευνες της αστυνομίας βρισκόταν σε εξέλιξη, κάποιοι άρχισαν να κάνουν αγορές μεγάλης αξίας με τις πιστωτικές κάρτες του επιχειρηματία και να εξαργυρώνονται οι επιταγές που είχαν αφαιρεθεί από το σπίτι του. Τέτοιες κινήσεις γίνονταν όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Από τα στοιχεία που συγκέντρωνε η Ασφάλεια προέκυπτε ότι κάποιος Παναγιώτης Κράμπης, φίλος του Νικολαϊδη, είχε πιθανότατα σχέση με την εξαφάνιση του ζευγαριού αλλά και με τις τραπεζικές συναλλαγές. Ο Κράμπης, έχοντας άγνοια κινδύνου, εμφανίστηκε δημόσια με τηλεφώνημά του στην εκπομπή «Φως στο Τουνελ», που ασχολήθηκε πολύ με την υπόθεση της εξαφάνισης, λέγοντας ότι ο Νικολαΐδης βρισκόταν στο Λονδίνο. Σε μεταγενέστερες δηλώσεις του σε δημοσιογράφους διέδιδε ότι «σκηνοθέτησε» ο ίδιος την εξαφάνισή του επειδή ήταν μπλεγμένος σε μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, ενώ ισχυριζόταν ακόμη ότι ο ίδιος μπορούσε να εντοπίσει το κρησφύγετό του.
Η μυστηριώδης σπείρα
Το κουβάρι του μυστηρίου άρχισε να ξετυλίγεται όταν η αστυνομία έφτασε στα ίχνη της αρραβωνιαστικιάς του Κράμπη, Μαρίας Χ. Φορώντας ένα πανάκριβο δαχτυλίδι και ένα δερμάτινο παλτό που της είχε αγοράσει ο Κράμπης, εντοπίστηκε στο αεροδρόμιο της Αθήνας με πτήση από το Λονδίνο και οδηγήθηκε για κατάθεση. Η κατάθεση της Μαρίας Χ. δεν άφηνε αμφιβολία για την εμπλοκή του συντρόφου της. Από τα στοιχεία που προέκυψαν, τεκμηριώθηκε η εμπλοκή στην υπόθεση ακόμα δύο ανδρών και προέκυψαν σοβαρές υποψίες για έναν ακόμα. Ο 33χρονος ιδιωτικός υπάλληλος Μάριος Ασημάκης συνελήφθη με την κατηγορία ότι είχε αναλάβει την έκδοση πλαστού διαβατηρίου στον Κράμπη για να διαφύγει στην Ιταλία μέσω Πάτρας μαζί με την αρραβωνιαστικιά του. Στο σπίτι του βρέθηκαν επιταγές του Νικολαΐδη.
Οι άλλοι δύο άνδρες όμως είχαν προλάβει να γίνουν… καπνός. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι αστυνομικοί. Τους συνέδεε μάλιστα κοινό παρελθόν. Αμφότεροι είχαν εκτίσει ποινή στις φυλακές Αλικαρνασσού και μάλιστα ο ένας είχε καταδικαστεί σε δις ισόβια. Επρόκειτο για τον 37χρονο τότε Ηλία Μαζαράκη, γνωστό και ως «Ιταλό» ή «γιατρό», διότι είχε σπουδάσει ιατρική στη γειτονική χώρα. Το Φεβρουάριο του 1985 ο Μαζαράκης είχε κατακρεούργησει με ένα μαχαίρι τον παππού του, Στέφανο Δούκα και τη θεία του, μέσα στο σπίτι του πρώτου, στην Κέρκυρα, λόγω κληρονομικών διαφορών. Ο Μαζαράκης συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε δις ισόβια. Ωστόσο μετά από 12 χρόνια παραμονής στη φυλακή, παραβίασε την πενθήμερη άδεια του και εξαφανίστηκε, το Σεπτέμβριο του 1997. Στις φυλακές Αλικαρνασσού είχε γνωριστεί με τον Θεόδωρο Κ., ο οποίος εξέτιε ποινή πολυετούς κάθειρξης για κλοπές και εκβιασμούς, αλλά κατόρθωσε να προχωρήσει σε διακοπή της ποινής του τον Αύγουστο του 1997.
Γνωστός στον κόσμο της νύχτας ως «νονός», ο Θεόδωρος Κ. είχε τραυματιστεί σοβαρά σε επιχείρηση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών έξω από νυχτερινό κέντρο στην Κηφισιά. Μετά την ανάρρωση του, εξαφανίστηκε και για τρία χρόνια ήταν ένας από τους πλέον καταζητούμενους από τις διωκτικές Αρχές, με ανάμειξη και της Ιντερπόλ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες των αρχών, σε αυτά τα τρία χρόνια έκανε το γύρο του κόσμου αναζητώντας κρησφύγετο. Από την Ιταλία, πήγε στο Ντουμπάι, έφθασε μέχρι την Αυστραλία, τις Φιλιππίνες και στη συνέχεια στο Λίβανο, μέχρι που αναζήτησε καταφύγιο στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.
Η ετυμηγορία και ο άφαντος «γιατρός»
Ο Παναγιώτης Κράμπης είχε διαφύγει στο Λονδίνο, αλλά μετά τα εντάλματα σύλληψης που εκδόθηκαν σε Ελλάδα κι εξωτερικό, η Ιντερπόλ ενημέρωσε την Ασφάλεια ότι συνελήφθη στην αγγλική πρωτεύουσα στις 16 Απριλίου 1999. Ακολούθως εκδόθηκε στην Ελλάδα και παραπέμφθηκε σε δίκη.
Ο Θεόδωρος Κ. παραδόθηκε τελικά μόνος του, το Φεβρουάριο του 2001, ύστερα από ανθρωποκυνηγητό σε τρεις ηπείρους. Επέστρεψε από την Τζέντα όχι για να δηλώσει ένοχος, αλλά για να αρνηθεί κάθε κατηγορία, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε καμία σχέση με το αποτρόπαιο έγκλημα. Και πράγματι, το δικαστήριο πείστηκε ότι δεν υπήρξε δική του άμεση εμπλοκή. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών μηνών, μόνο για απλή συνέργεια σε πλαστογραφία.
Στις 8 Ιουλίου του 2002 ο Παναγιώτης Κράμπης καταδικάστηκε σε δις ισόβια και 25 χρόνια από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο για ηθική αυτουργία στην ανθρωποκτονία και σωρεία άλλων αδικημάτων, μεταξύ των οποίων αυτά της αρπαγής, εκβιασμού, απάτης και πλαστογραφίας. Δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό. Ο Μάριος Ασημάκης καταδικάστηκε σε κάθειρξη 25 ετών για άμεση συνέργεια στις δύο ανθρωποκτονίες, ενώ η Μαρία Χ. και άλλοι τέσσερις κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες, καθώς σύμφωνα με το δικαστήριο, δεν στοιχειοθετήθηκαν κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.
Εκείνος που δεν συνελήφθη ποτέ (και δικάστηκε ερήμην) ήταν ο Ηλίας Μαζαράκης, οποίος είχε υποδειχτεί από τους κατηγορούμενους ως ο φυσικός αυτουργός της διπλής άγριας δολοφονίας. Στις διωκτικές αρχές είχαν περιέλθει πληροφορίες ότι τεχνηέντως άλλα μέλη της σπείρας «μετέθεσαν» την ευθύνη και εμφάνισαν τον «γιατρό» ως μοναδικό φυσικό αυτουργό, βοηθώντας τον παράλληλα, λίγες εβδομάδες μετά το έγκλημα, να διαφύγει από τη χώρα έτσι ώστε να μην μπορεί να απαντήσει στις κατηγορίες. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Μαζαράκης έχει αναχωρήσει για Ολλανδία και ακολούθως για Νότιο Αμερική, πιθανώς στο Καράκας της Βενεζουέλας.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ίσχυε τελικά. Το απίθανο με την περίπτωση του Μαραζάκη, το όνομα του οποίου βρισκόταν για πάνω από δύο δεκαετίες στις λίστες της Ιντερπόλ, είναι ότι τουλάχιστον επί σειρά ετών ζούσε στην Ελλάδα. Αυτό το έμαθε εντελώς τυχαία η αστυνομία, μετά… θάνατον. Κυριολεκτικά δηλαδή κάτω από τη μύτη των εγχώριων διωκτικών αρχών. Μια τυπική δακτυλοσκόπηση σε μία σωρό στο νεκροτομείο το Δεκέμβριο του 2020 αποκάλυψε την ιστορία ενός δραπέτη της… διπλανής πόρτας, ο οποίος πιθανόν δεν εγκατέλειψε ποτέ την Ελλάδα και τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του διέμενε στη Νέα Σμύρνη ως «Απόστολος Φιλίππου»! Στις 22 Δεκεμβρίου, ο διαβόητος «γιατρός» μεταφέρθηκε από τη Νέα Σμύρνη στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Μετά από λίγες ώρες εξέπνευσε λόγω προχωρημένης κίρρωσης του ήπατος. Στο νοσοκομείο ο 59χρονος είχε εμφανιστεί με το πλαστό επώνυμο «Τασιούλας» και από την περαιτέρω έρευνα έχει προκύψει ως πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση του ένα σύστημα υπόθαλψης του, το οποίο ερευνάται έως σήμερα.
