Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι μπορεί να υπάρχει μια ενδιάμεση κατάσταση πέρα από την ζωή και τον θάνατο.
Ως θάνατο η επιστήμη ορίζει τη στιγμή που ένας οργανισμός σταματά να λειτουργεί εντελώς και δεν μπορεί πια να επανέλθει.
Ωστόσο, μέσω της δωρεάς οργάνων οι ιστοί, τα κύτταρα και τα όργανα εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμη και μετά την παύση λειτουργίας του υπόλοιπου οργανισμού.
Τώρα, οι ερευνητές διερευνούν το ζήτημα μιας «τρίτης» κατάστασης, όπου ορισμένα κύτταρα μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν ακόμη και μετά το θάνατο του οργανισμού.
Σε μια νέα μελέτη, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων ανακάλυψε ότι με το σωστό είδος διέγερσης, ορισμένα κύτταρα μπορούν να «μεταμορφωθούν σε πολυκύτταρους οργανισμούς με νέες λειτουργίες μετά το θάνατο».
«Όταν σκεφτόμαστε τι σημαίνει στην πραγματικότητα η τρίτη κατάσταση, αμφισβητούμε όσα αρχικά αναγνωρίζαμε για τη συμπεριφορά των κυττάρων, σύμφωνα με τους επικεφαλής συντάκτες της μελέτης», Peter A. Noble και Alexander Pozhitkov.
Σε άρθρο τους στο The Conversation, εξηγούν: «Ενώ οι κάμπιες που μεταμορφώνονται σε πεταλούδες ή οι γυρίνοι που εξελίσσονται σε βατράχια μπορεί να είναι οικείες αναπτυξιακές μεταμορφώσεις, υπάρχουν λίγες περιπτώσεις όπου οι οργανισμοί αλλάζουν με τρόπους που δεν είναι προκαθορισμένοι».
Για παράδειγμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δερματικά κύτταρα που ελήφθησαν από νεκρά έμβρυα βατράχων μπορούσαν να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον και να αναδιοργανωθούν σε πολυκύτταρους οργανισμούς που ονομάζονται xenobots.
«Αυτοί οι οργανισμοί παρουσίασαν συμπεριφορές που εκτείνονται πολύ πέρα από τους αρχικούς βιολογικούς τους ρόλους», προσθέτουν οι Noble και Pozhitkov.
«Συγκεκριμένα, αυτά τα xenobots χρησιμοποιούν τις βλεφαρίδες τους – μικρές, τριχοειδείς δομές – για να πλοηγούνται και να κινούνται μέσα στο περιβάλλον τους, ενώ σε ένα ζωντανό έμβρυο βατράχου, οι βλεφαρίδες χρησιμοποιούνται συνήθως για τη μετακίνηση της βλέννας».
Αυτό που είναι ακόμη πιο συναρπαστικό είναι ότι τα xenobots μπορούν να αναπαράγουν τη δομή και τη λειτουργία τους χωρίς να χρειάζεται να αναπτυχθούν, κάτι που διαφέρει πολύ από τον συνήθη τρόπο με τον οποίο αναπαράγονται οι οργανισμοί.
Αποκαλύφθηκε επίσης ότι μεμονωμένα ανθρώπινα πνευμονικά κύτταρα μπορούν να αυτοσυναρμολογηθούν σε μικροσκοπικούς πολυκυτταρικούς οργανισμούς που μπορούν να κινούνται και να συμπεριφέρονται με νέους τρόπους. Αλλά όχι μόνο να μετακινούνται, αυτά τα κύτταρα μπορούν επίσης να αυτοεπιδιορθώνονται και ακόμη και να θεραπεύουν κοντινά νευρικά κύτταρα που είχαν τραυματιστεί.
Συνολικά, τα ευρήματα αυτά καταδεικνύουν την πλαστικότητα των κυτταρικών συστημάτων και αμφισβητούν την ιδέα ότι τα κύτταρα και οι οργανισμοί μπορούν να εξελίσσονται μόνο με προκαθορισμένους τρόπους», συνέχισε η ομάδα.
«Η τρίτη κατάσταση υποδηλώνει ότι ο θάνατος των οργανισμών μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο η ζωή μετασχηματίζεται με την πάροδο του χρόνου».
Ορισμένοι παράγοντες μπορούν να βοηθήσουν να καθοριστεί κατά πόσον συγκεκριμένα κύτταρα και ιστοί μπορούν να επιβιώσουν και να λειτουργήσουν πέραν της ζωής του οργανισμού, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών συνθηκών, της μεταβολικής δραστηριότητας και των τεχνικών συντήρησης.
«Η τρίτη κατάσταση δεν προσφέρει μόνο νέες γνώσεις σχετικά με την προσαρμοστικότητα των κυττάρων. Προσφέρει επίσης προοπτικές για νέες θεραπείες», κατέληξαν οι Noble και Pozhitkov.
