Η υπόθεση Μπελέρη και το συνεχιζόμενο ξεπούλημα της Βορείου Ηπείρου

Στο ίδιο έργο θεατές… Η αναμενόμενη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου Κατά της Διαφθοράς (SPAK), που αρνήθηκε το αίτημα του Φρέντι Μπελέρη για ολιγόωρη άδεια, προκειμένου να μπορέσει να ορκιστεί ως εκλεγμένος Δήμαρχος της Χιμάρας, αποτυπώνει την πλήρη αποτυχία της «ελληνικής» εξωτερικής πολιτικής, η οποία αυτοπεριορίστηκε σε αυτό το «αίτημα», αλλά και της κεντρικής ευρωπαϊκής πολιτικής, που έχει αναγορεύσει την Αλβανία σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της για τα Βαλκάνια. Σημειωτέον, ότι η απορριπτική απόφαση εκδόθηκε κατόπιν της υποχρεωτικής ανάθεσης στο SPAK της υπόθεσης Μπελέρη – Κοκαβέση από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, ύστερα από δυο φορές που το πρώτο έκρινε τον εαυτό του αναρμόδιο να αποφασίσει.

Ακόμα όμως κι αν αφήσουμε άθικτο το «κερασάκι στην τούρτα» (δηλαδή, πως η Χιμάρα αποτελεί το μοναδικό «αγκάθι» και «ανάχωμα», στις Ελληνοαλβανικές σχέσεις, όπως αναφέρουν διαδοχικά οι δυο τελευταίοι υπουργοί εξωτερικών της Ελλάδος), τουτέστιν, αν αφήσουμε στην άκρη ένα πλήθος άλλων προβλημάτων που ταλανίζουν τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου τι θα διαπιστώσουμε; Ότι το ιστορικό των δημοτικών εκλογών στην Χιμάρα, όπου προωθείται η καταλήστευση των Ελληνικών περιουσιών, έχει ένα πλήθος επεμβάσεων από το αλβανικό κράτος σε όλη την μεταπολιτευτική «δημοκρατική» περίοδο: Ισχυρή παρουσία της Ασφάλειας και της Αστυνομίας, κακοποιήσεις Βορειοηπειρωτών, καταστολή και απαγόρευση εισόδου σε εκλογικά τμήματα, κλοπή καλπών, τρομοκρατία, νοθεία στις καταμετρήσεις…

Με άλλα λόγια, δεν αποτέλεσαν κεραυνό εν αιθρία οι παρεμβάσεις του Ράμα σε όλη την προεκλογική περίοδο του Μαΐου και οι ξεκάθαρες απειλές προς τον Φρέντι Μπελέρη, οι οποίες βεβαίως κορυφώθηκαν με την παράνομη σύλληψη και με το στήσιμο της σκευωρίας για εξαγορά ψήφων ύψους 300 ευρώ (με ψευδομάρτυρα που έπειτα παραδέχτηκε ότι πληρώθηκε από τον αλβανό αστυνομικό διοικητή!).

Είναι χαρακτηριστική εξάλλου η δημοσκόπηση που φανέρωσε ότι το SPAK το εμπιστεύεται μόλις το 26,1% των κατοίκων της Αλβανίας. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι, με το που εξαγγέλθηκαν τα Ελληνικά «βέτο» στις διαδικασίες ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ, αλβανοί αναλυτές και νομικοί εκτιμούσαν ότι η ΕΕ δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εμποδίσει αυτές τις διαδικασίες, πολλώ δε μάλλον να απαιτήσει την επιβολή κυρώσεων στα Τίρανα, υποσημειώνοντας ταυτόχρονα ότι τα «βέτο» δεν σημαίνουν αυτομάτως και διακοπή των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι των εκτιμήσεων αυτών, και με απόλυτο κυνισμό ο Γερμανός καγκελάριος Σόλτς έσπευσε να αδειάσει-ξευτιλίσει τον Μητσοτάκη, δηλώνοντας: «Δεν χρειάζεται κάθε απόφαση, όπως το άνοιγμα ή το κλείσιμο των κεφαλαίων των διαπραγματεύσεων, να εξαρτάται από κάθε χώρα μέλος. Εάν χώρες, όπως η Αλβανία, έχουν κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πληγεί όλη η διαδικασία ένταξης»! Δηλαδή, ήδη ψάχνουν τρόπους να παρακαμφθεί το Ελληνικό «βέτο». Ένα «όπλο» που έχει ήδη υπονομευθεί (και) από την ΝΔ, η οποία υπερψήφισε στην Ευρωβουλή το ψήφισμα υπέρ της κατάργησής του…

Ίσως κάποιοι να αναρωτιούνται από που άραγε αντλεί το θράσος του ο πρωθυπουργός Αλβανίας, ο οποίος «προέβλεψε» ότι το SPAK θα απορρίψει το αίτημα του Μπελέρη, ενώ -συν τοις άλλοις- δήλωσε πως «και να γυρίσει τούμπα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, εμείς δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα». Ο Ρἀμα το αντλεί, έχοντας εκτιμήσει τα ακόλουθα:

α) Ο ίδιος είναι το απόλυτο εργαλείο πολιτικής εξυπηρέτησης των ΗΠΑ – ΕΕ στα Βαλκάνια.

β) Υποστηρίζεται από τον νέο άξονα Γερμανίας – Ιταλίας, επικουρικά και από την Τουρκία.

γ) Το δικαίωμα της αρνησικυρίας («βέτο») βαίνει προς κατάργηση, με το σχετικό πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου να προετοιμάζει το κλίμα.

δ) Αυξάνονται συνεχώς οι πιέσεις προς την Ελλάδα να αποδεχτεί την άνευ όρων ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, καθώς η ευρωκρατία σιγουρεύεται ότι ούτως ή άλλως η Χώρα μας έχει ουσιαστικά αποποιηθεί εδώ και χρόνια την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Ο τρέχων εκβιασμός, για διακοπή του πακέτου Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0», είναι ανάλογος με τον εκβιασμό της διακοπής της μεταπολεμικής χρηματοδότησης του σχεδίου Μάρσαλ προκειμένου να μην διεκδικηθεί, τότε, η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα…

ε) Παράλληλες διαδικασίες με αυτήν του Βερολίνου, όπως η Ευρωπαϊκή Πολιτική Διαδικασία του Μακρόν, εντάσσουν όλες τις χώρες που δεν είναι ακόμη κράτη – μέλη της ΕΕ σε μια εναλλακτική ένωση.

στ) Τα ευρώ-λόμπι συζητούν, έτσι κι αλλιώς, για «ελάφρυνση» των κριτηρίων ένταξης στην ΕΕ, αφού πρωτίστως προέχει «η συστράτευση εναντίον της Ρωσίας».

Όπως αναφερθήκαμε και στην αρχή του κειμένου, στο ίδιο έργο θεατές…

Γιώργος Μάστορας