Oι άνθρωποι συζητούν την “υπόθεση του σκοτεινού δάσους”, μια πιθανή λύση στο παράδοξο του Φέρμι, για το αν υπάρχουν εξωγήινοι, θεωρώντας την είτε ωραία, είτε τρομακτική, είτε ξεκαρδιστική.
Αν δεν έχετε ακούσει για το παράδοξο του Φέρμι, αυτή είναι η απλή εκδοχή του: Mε όλα τα αστέρια, με το διάστημα και με τον χρόνο στο σύμπαν να επιτρέπουν την πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής, πώς γίνεται να μην έχουμε βρει κανένα σημάδι της; Αν υπάρχει νοήμων ζωή εκεί έξω, γιατί κανείς δεν έχει έρθει σε επαφή μαζί της;
Οι απαντήσεις κυμαίνονται από απογοητευτικές (η συμφόρηση οξυγόνου θα μπορούσε να κρατήσει τους εξωγήινους παγιδευμένους στη λίθινη εποχή) έως τρομακτικές (τι γίνεται αν δεν υπάρχει κανένα παράδοξο;).
Η υπόθεση του σκοτεινού δάσους, ένα κομμάτι των εικασιών σχετικά με το θέμα που περιγράφεται στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «The Dark Forest» του Liu Cixin, πλησιάζει περισσότερο στο πιο ανατριχιαστικό άκρο του φάσματος. Στο βιβλίο, το δεύτερο της σειράς Three Body Problem (επίσης γνωστό ως Remembrance of Earth’s Past), λαμβάνουν χώρα συνομιλίες μεταξύ ενός καθηγητή κοινωνιολογίας και ενός πρώην αστρονόμου και της μητέρας του νεκρού φίλου τους.
Ο καθηγητής δηλώνει ότι η ζωή θα προσπαθεί πάντα να παραμείνει ζωντανή και ότι δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε τις προθέσεις άλλων εξωγήινων ειδών. Κάποια είδη μπορεί να είναι καλοπροαίρετα, κάποια άλλα μπορεί να είναι εχθρικά. Ακόμη και αν η ζωή εκεί έξω δεν είναι εχθρική, θα συνεχίσει να επεκτείνεται σε ένα σύμπαν με περιορισμένους πόρους, αυξάνοντας την πιθανότητα σύγκρουσης με άλλους που χρειάζονται τους ίδιους πόρους.
Πώς μένει ασφαλής η πορεία της ζωής
Δεδομένων αυτών των παραγόντων, το βιβλίο προτείνει, ότι κάθε νοήμων ζωή έχει την ασφαλέστερη πορεία δράσης: να εξαλείψει κάθε άλλη μορφή ζωής πριν εκείνη μπορέσει να κάνει το ίδιο σε αυτές.
“Το σύμπαν είναι ένα σκοτεινό δάσος. Κάθε πολιτισμός είναι ένας οπλισμένος κυνηγός που παραμονεύει μέσα στα δέντρα σαν φάντασμα, παραμερίζοντας απαλά τα κλαδιά που εμποδίζουν το μονοπάτι και προσπαθώντας να βαδίσει χωρίς θόρυβο. Ακόμα και η αναπνοή γίνεται με προσοχή. Ο κυνηγός πρέπει να είναι προσεκτικός, γιατί παντού στο δάσος υπάρχουν κρυφοί κυνηγοί σαν κι αυτόν. Αν βρει άλλη ζωή – έναν άλλο κυνηγό, έναν άγγελο ή έναν δαίμονα, ένα ντελικάτο βρέφος ή έναν παραπαίοντα γέροντα, μια νεράιδα ή έναν ημίθεο – υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορεί να κάνει: να ανοίξει πυρ και να τους εξοντώσει”, αναφέρεται σε ένα βασικό απόσπασμα του βιβλίου.
“Σε αυτό το δάσος, η κόλαση είναι οι άλλοι άνθρωποι. Μια αιώνια απειλή ότι κάθε ζωή που εκθέτει τη δική της ύπαρξη θα εξαλειφθεί γρήγορα. Αυτή είναι η εικόνα του κοσμικού πολιτισμού. Είναι η εξήγηση για το παράδοξο του Φέρμι”.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ακούσει για άλλα είδη, επειδή όλα έχουν εξαλειφθεί, υποστηρίζει το βιβλίο. Αν έστω και ένα είδος εκεί έξω συμπεριφέρεται έτσι, καταστρέφοντας άλλα για πόρους ή για σπορ, είναι λογικό όλα τα άλλα να σιωπούν και να μην διαφημίζουν την ύπαρξή τους σε άλλους. Το οποίο, όπως επισημαίνουν οι άνθρωποι, δεν είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι.
Όπως το έθεσε ο Greg Bear στο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας The Forge of God όταν βρίσκονται δολοφονικοί ανιχνευτές: “Καθόμαστε στο δέντρο μας και κελαηδούσαμε σαν ανόητα πουλιά για πάνω από έναν αιώνα τώρα, αναρωτώμενοι γιατί κανένα άλλο πουλί δεν απάντησε. Ο γαλαξιακός ουρανός είναι γεμάτος γεράκια, γι’ αυτό”.
Υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι
Ωστόσο, υπάρχει ένας παράγοντας στον οποίο το βιβλίο επεκτείνεται – ότι, αν και το να εξοντώνεις τους άλλους προτού κάνουν το ίδιο σε σένα είναι η πιο λογική ενέργεια, οι εξωγήινοι μπορεί να μην το κάνουν για πρακτικούς λόγους. Ας πούμε ότι στέλνετε έναν στόλο αντιτορπιλικών σε ένα άλλο αστρικό σύστημα. Μέχρι να φτάσει εκεί, ο στόλος σας θα παραμείνει στο ίδιο τεχνολογικό επίπεδο που τον στείλατε, ενώ οι άνθρωποι στους οποίους επιτίθεστε θα έχουν εξελιχθεί κατά αιώνες ή και χιλιετίες.
Όπως το έθεσε ο Greg Bear στο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας The Forge of God: “Καθόμαστε στο δέντρο μας και κελαηδούσαμε σαν ανόητα πουλιά για πάνω από έναν αιώνα τώρα, αναρωτώμενοι γιατί κανένα άλλο πουλί δεν απάντησε. Ο γαλαξιακός ουρανός είναι γεμάτος γεράκια, γι’ αυτό”.
Ωστόσο, υπάρχει ένας παράγοντας στον οποίο το βιβλίο επεκτείνεται – ότι, αν και το να εξοντώνεις τους άλλους προτού κάνουν το ίδιο σε σένα είναι η πιο λογική ενέργεια, οι εξωγήινοι μπορεί να μην το κάνουν για πρακτικούς λόγους. Ας πούμε ότι στέλνετε έναν στόλο αντιτορπιλικών σε ένα άλλο αστρικό σύστημα. Μέχρι να φτάσει εκεί, ο στόλος σας θα παραμείνει στο ίδιο τεχνολογικό επίπεδο που τον στείλατε, ενώ οι άνθρωποι στους οποίους επιτίθεστε θα έχουν εξελιχθεί κατά αιώνες ή και χιλιετίες.
Ως εκ τούτου, μπορεί να είναι επωφελές για τους περισσότερους πολιτισμούς να κάτσουν απλώς εκεί έξω, όπως πολλές άλλες μορφές καλοπροαίρετων μορφών ζωής, που κρύβονται όλες στο δάσος από φόβο.
Και μετα… τρελλαινεσαι
ΑΡΧΙΔΙΑ