Μόλις μέσα σε 23 γραμμές, σε ένα χειρόγραφο κείμενο ο serial killer της Κύπρου, εκφράζει την μεταμέλειά του και ζητά συγνώμη που έστειλε στον τάφο 7 αθώες ψυχές, αναμεσά τους και δύο παιδιά.
Ο 35χρονος Νικόλας Μεταξάς, στο χειρόγραφο κείμενο, που φέρνει στο φως το offsite.com.cy, ξεκινά με τη φράση «Έχω διαπράξει απεχθή εγκλήματα», και συνεχίζει γράφοντας πως «έχω μετανοήσει ειλικρινά για τις πράξεις μου, δεν μπορεί να αντιστρέψει τις τραγικές συνέπειες αυτών».
Οπως φαίνεται και στην φωτογραφία που ακολουθεί, ο κατηγορούμενος, γράφει για τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξε, με σχεδόν καλλιγραφικά γράμματα, συμμετρικά και σε ευθείες γραμμές.
Νωρίτερα, παραδέχθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν για το ότι εκ προμελέτης προκάλεσε βαριές κακώσεις στα θύματα, που επέφεραν το θάνατό τους, και τα απήγαγε με αυτό το σκοπό.
Τα θύματα είναι η 38χρονη Μαρί Ρόουζ, η 28χρονη Αριάν Παλάνας, η 30χρονη Κάχτα Ανού, η 36χρονη Λίβια Μπουνέα, η 8χρονη Έλενα Μπουνέα, η 29χρονη Μαρικάρ Βαλντέζ Αργκιολά και η 6χρονη Σιέρα.
Τα θύματα του Ν. Μεταξά
Αναλυτικά τι γράφει ο κατηγορούμενος:
«Έχω διαπράξει απεχθή εγκλήματα, για τα οποία αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη και αποδέχομαι τις συνέπειες. Αναγνωρίζω πως, το γεγονός ότι έχω μετανοήσει ειλικρινά για τις πράξεις μου, δεν μπορεί να αντιστρέψει τις τραγικές συνέπειες αυτών. Όσο και να το θέλω, δεν μπορώ να πάω πίσω στον χρόνο για να μην κάνω όσα έκανα. Αυτά που μπορώ να κάνω, πρώτο είναι να βοηθήσω στη διαλεύκανση των υποθέσεων, παρέχοντας ότι πληροφορίες μου ζητηθούν και παραδεχόμενος ενοχή, να μη ζημιώσω και άλλο την Κυπριακή Δημοκρατία μέσω μιας χρονοβόρας διαδικασίας. Δεύτερον, να εκφράσω μεταμέλεια και να απολογηθώ, πρώτα προς τις ψυχές των θυμάτων μου, τους συγγενείς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα για τον άδικο πόνο που προκάλεσα και να ελπίζω ότι η απονομή της δικαιοσύνης θα αποτελέσει ένα ελάχιστο βάλσαμο. Έπειτα, προς τα παιδιά μου, τους γονείς μου και την υπόλοιπη οικογένεια μου για την στεναχώρια που περνούν και θα περάσουν, χωρίς κανείς τους να έχει φταίξει ποτέ σε τίποτα. Τέλος, προς την κυπριακή κοινωνία, η οποία είμαι βέβαιος ότι διερωτάται γιατί και πώς ένας άνθρωπος, μέλος της, έφτασε σε αυτό το σημείο. Το ίδιο ερώτημα βασανίζει και εμένα, όμως δεν έχω βρει ακόμη την απάντηση. Γνωρίζω, ότι αυτή βρίσκεται κάπου μέσα στο μυαλό μου, κομμάτια της τα αναγνωρίζω μέσα από οδυνηρές αναμνήσεις, τις οποίες προσπαθώ εδώ και δεκαετίες μάταια να ξεχάσω. Δεν έχω καταφέρει ακόμη μόνος μου να βρω μια ξεκάθαρη απάντηση. Οπότε, το τελευταίο που μπορώ να κάνω, είναι να ζητήσω και να θέσω τον εαυτό μου στη διάθεση μιας ενδελεχούς μελέτης, έτσι ώστε με τη βοήθεια επιστημόνων, να βρω το γιατί, αλλά σημαντικότερα, να βοηθήσω στην εξαγωγή συμπερασμάτων, τα οποία θα βοηθήσουν την κοινωνία μας να προλάβει τέτοιες τραγωδίες.»
