Σε συνέχεια του χθεσινού δημοσιεύματος για τα όσα απίστευτα συμβαίνουν στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Περάματος, και ενόψει της έγγραφης καταγγελίας/αναφοράς/αιτήματος που θα υποβληθεί την Δευτέρα το πρωί στο γραφείο της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιά από σαράντα και πλέον τρομοκρατημένους γονείς, σήμερα ενημερώνω το κοινό και τις αδιάφορες έως αυτή την ώρα αρχές, για τις σημερινές συνταρακτικές εξελίξεις.
Οι γονείς ήταν από το πρωί έξω από το σχολείο και δεν πήγαν τα παιδιά τους στο σχολείο απαιτώντας άμεση λύση.
Είναι σε απόγνωση.
Και τι μαθαίνουν;
Ότι ο ανάδοχος πατέρας του 12χρονου που φοιτά στην 4η Τάξη με τα 9χρονα, απείλησε την διευθύντρια ότι θα έρθει με το όπλο του στο σχολείο να το γαζώσει!
Ο νταής αυτός ανάδοχος, της τρίτης στη σειρά οικογένειας που πήρε τον 12χρονο, γιατί οι άλλες δύο το γύρισαν πίσω στο ίδρυμα της Κέρκυρας, που όπως φαίνεται θέλει να το “ξεφορτωθεί” και οι κοινωνικοί λειτουργοί του διαβεβαίωναν το σχολείο ότι δεν χρειάζεται πια την αγωγή που λάμβανε “γιατί τώρα είναι καλά”. Ενώ το παιδί αυτό απειλεί με αιχμηρά αντικείμενα να καρφώσει τους μαθητές, γράφει στον πίνακα “όπως πέθανα εγώ, θα πεθάνετε όλοι”, κάνει ζωγραφιές με αυτόν να μαχαιρώνει μαθητή, ρίχνει παιδιά από τις σκάλες, χτυπάει άλλα στο κεφάλι, ενώ πριν λίγες μέρες είχε προειδοποιήσει μαθητές και εκπαιδευτικούς ότι θα έρθει ο πατέρας του με το όπλο του στο σχολείο.
Σήμερα είχαμε την ίδια απειλή από τον ίδιο τον πατέρα, και μέχρι τελικά η διευθύντρια να καταγγείλει το γεγονός στο τοπικό αστυνομικό τμήμα έπρεπε να περάσουν ώρες, αφού η ίδια αρχικά αρνείτο να το κάνει, και αφού εν συνεχεία η διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της …απαγόρευσε να πάει στην αστυνομία εντός του ωραρίου! Για την ακρίβεια την υποχρέωσε να γυρίσει πίσω όταν ήταν στο δρόμο σε αυτοκίνητο γονέα!
Η καταγγελία τελικά υποβλήθηκε, όπως έχουν καταγραφεί και όλα τα περιστατικά στα πρακτικά του σχολείου και στο αστυνομικό τμήμα, το πρόβλημα όμως δεν θα λυθεί και οι γονείς δεν θα κοιμούνται τα βράδια, εάν δεν υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση από τις αρχές, οι οποίες ενώ είναι ενήμερες, αδιαφορούν.
Και εδώ είναι ο δικός μου ρόλος.
Γιατί ένα από αυτά τα παιδιά που κινδυνεύουν, θα μπορούσε να είναι και το δικό μου το παιδί…
