Ο Θάνος Λέκκας μίλησε για τον ρόλο του στη σειρά «Το Ναυάγιο» και αποκάλυψε την αδυναμία του σε πράγματα που βρίσκει στα σκουπίδια.

Αποκάλυψε πιο συγκεκριμένα στο «Night Out» ότι: «Δεν πετάω πράγματα. Αν το πετάξεις το βλέπω σαν ασέβεια. Δένομαι πολύ με τα αντικείμενα. Είμαι ρακοσυλλέκτης, έτσι κόλλησα και κοριούς! Έχω μια πολυθρόνα που τη βρήκα όντως στα σκουπίδια και την μεταποίησα» ενώ στη συνέχεια, αποκάλυψε ότι «έχει φάει από τα σκουπίδια».

Αναφερόμενος στον εαυτό του, είπε: «Θέλω να πιστεύω ότι είμαι κουλ άτομο και βολικό. Έχω αρκετά πρέπει, “δουλειά πριν από την χαρά”. Μου αρέσει πολύ το σινεμά, το θέατρο, οι βόλτες, φαγητό με φίλους. Δεν πίνω αλκοόλ».

Για την απόφαση να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού, ο Θάνος Λέκκας δήλωσε: «Η Βιολογία ήταν ένας μεγάλος έρωτας αλλά παρόλα αυτά η Τέχνη του να παρατηρείς τη ζωή, να την κάνεις κομματάκια, να την ξαναφτιάξεις με ενδιέφερε πάρα πολύ. Ένιωθα ζωντανός όταν δεν ήμουν εγώ. Την απόφαση την πήρα στο 5o έτος της Βιολογίας και ένιωθα ότι αν πεθάνω δεν θα έφευγα χαρούμενος».

Αναφορικά με την προσωπική του ζωή, σχολίασε: «Έχω βάλει σε δεύτερη μοίρα τα προσωπικά μου. Όταν ερωτεύομαι, ερωτεύομαι χρόνια! Ψάχνεις αυτό που σου λείπει και όταν το βρεις, το θες. Αν έχεις φτάσει σε ένα σημείο το να έχεις τον έρωτα δίπλα σου και τον άνθρωπό σου, είναι ευτυχία. Δεν έχει νόημα να κοροϊδευόμαστε, είναι πολύτιμος ο χρόνος που έχουμε», τόνισε παρακάτω και αναφέρθηκε στο bullying που δέχθηκε μικρός.

Συνέχισε, μιλώντας για το «Ναυάγιο» και το πώς έγιναν τα γυρίσματα. «Είχαν ντύσει όλη την προβλήτα με μαύρα πανιά, είχαν φέρει φως με γερανό για να κάνει το φεγγάρι και τις αστραπές. Είχαν φέρει σκάφη για να κάνουν τα κύματα, ανεμιστήρες, ειδικό συνεργείο από Νότια Αφρική για να κάνει υποβρύχιες λήψεις. Μας πήγαν σε κολυμβητήριο για να δουν αν ξέρουμε ότι κολυμπάμε και με ρούχα. Αφού βεβαιώθηκαν ότι μπορούμε είχαμε και δύτες. Και μέσα εκεί έπρεπε να κάνεις ότι χάνεις τον κόσμο, αν μπορείς να πάρεις την επόμενη ανάσα», είπε ο Θάνος Λέκκας και πρόσθεσε:

«Ευτυχώς το νερό που μπαίνει στο στόμα, ο ήχος, το κύμα σε φέρνουν σε ένα σημείο να τιμήσεις ανθρώπους που έχουν βιώσει τον θάνατο. Δεν ξέρεις τίποτα! Εκεί είσαι στη θάλασσα που σου λέει δεν έπρεπε να είσαι εκεί. Είμαστε όλοι στο όριο».