Έπρεπε να μπω στο χειρουργείο. Αν δεν έκανα την εγχείρηση θα έφτανα τα 2,57». Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά ο Γολγοθάς για τον Γιάννη Παπαδημητρίου, τον ύψους 2,24 μέτρων, τέταρτο ψηλότερο άνθρωπο στην Ευρώπη.
1990. Στο Μόναχο της Γερμανίας γεννιέται ένα ελληνόπουλο οικογένειας μεταναστών που έφυγαν από την Ελλάδα για να κυνηγήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην κεντρική Ευρώπη. Ο Γιάννης είχε καταλάβει πως πρόκειται να γίνει ένα πολύ ψηλό παιδί. «Μέχρι τα 17 μου, όμως, δεν πίστευα πως θα ψήλωνα τόσο» παραδέχεται ο ίδιος σήμερα.
1990. Στο Μόναχο της Γερμανίας γεννιέται ένα ελληνόπουλο οικογένειας μεταναστών που έφυγαν από την Ελλάδα για να κυνηγήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην κεντρική Ευρώπη. Ο Γιάννης είχε καταλάβει πως πρόκειται να γίνει ένα πολύ ψηλό παιδί. «Μέχρι τα 17 μου, όμως, δεν πίστευα πως θα ψήλωνα τόσο» παραδέχεται ο ίδιος σήμερα.
Όλα ξεκινούν μια καλοκαιρινή μέρα στη Λάρισα, την οποία ο Γιάννης συνηθίζει να επισκέπτεται μια φορά τον χρόνο για να βλέπει τη γιαγιά του, όταν τον παρατηρεί ένας μάνατζερ μπάσκετ και ενθουσιάζεται. Είναι 17 χρονών και έχει ήδη ύψος 2,07. «Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι να κάνεις. Εσύ πρέπει να παίξεις οπωσδήποτε μπάσκετ» του λέει και αυτός πείθεται.
Εκεί, λοιπόν, που υπολόγιζε να επιστρέψει στη Γερμανία, τα αφήνει όλα πίσω του και ξεκινά τις προπονήσεις για να γίνει μπασκετμπολίστας στη χώρα καταγωγής του, την Ελλάδα. Οι προτάσεις αρχίζουν να έρχονται η μία μετά την άλλη. ΑΕΛ, Ολύμπια και Φοίνικας Λάρισας τον προσεγγίζουν. Η φήμη του φτάνει μέχρι την Αθήνα, όταν καλείται να συμπεριληφθεί στην εφηβική ομάδα του Παναθηναϊκού. Κάπου εκεί, όμως, όλα παγώνουν.
Λίγο πριν υπογράψει συμβόλαιο, οι γιατροί της ομάδας τού κάνουν εξετάσεις. Τα αποτελέσματα δεν είναι καλά για τον Γιάννη. Διαγιγνώσκεται με γιγαντισμό και του αποκαλύπτουν πως αν δεν κάνει εγχείρηση, ενδέχεται να ψηλώνει μέχρι τα 35 του και να φτάσει τα 2,57 μέτρα, κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή του.
Η περίπτωση να διαγνωστεί κάποιος με γιγαντισμό, όπως του αποκαλύπτουν αργότερα γιατροί στη Γερμανία, είναι μία στο ένα εκατομμύριο. Ο Γιάννης Παπαδημητρίου παίρνει άρον άρον το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέφει πίσω στη Γερμανία για να μπει στο χειρουργείο.
«Μου είχαν πει να κάνω την εγχείρηση και να πάω πίσω να το ξανασυζητήσουμε για να παίξω μπάσκετ» εξηγεί ο 28χρονος σήμερα Γιάννης, ο οποίος ζει μόνιμα στο Μόναχο και τρέχει μαζί με τη μητέρα του μια τοπική μπιραρία. Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για δύο χρόνια και στα 20 του, έχοντας φτάσει ήδη τα 2,20, μπαίνει στο χειρουργείο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια επέμβαση η οποία «κλείνει» την υπόφυση, έναν αδένα που βρίσκεται πάνω από τα μάτια και από τον οποίο εκλύονται μεταξύ άλλων όλες οι αυξητικές ορμόνες.
Υπό κανονικές συνθήκες, η υπόφυση σ’ έναν άνδρα «κλείνει» περίπου στα 20 με 21 του χρόνια. Στην περίπτωση του Γιάννη, όμως, ήταν ακόμη ανοιχτή με αποτέλεσμα να μη σταματά να «τραβά» κι άλλο ύψος. Η εγχείρηση πετυχαίνει, ωστόσο, ένα ιατρικό λάθος στον εγκέφαλο του Γιάννη μετά την εγχείρηση τον καθηλώνει σε κώμα για 2 μήνες.
«Όλο αυτό το διάστημα δεν ήξερα τι γίνονταν. Έβλεπα όνειρα και φαντασιώσεις. Είδα μέχρι και τον συγχωρεμένο τον μπαμπά μου» θυμάται σήμερα ο Γιάννης Παπαδημητρίου. «Είχα φανταστεί, μάλιστα, μέχρι και πως χτίσαμε δικό μας σπίτι στην Ελλάδα. Νόμιζα πως ήταν αλήθεια. Ξυπνάω και ρωτάω τη μάνα μου «πως πάει το σπίτι;»». Για 9 μήνες μένει στο νοσοκομείο, ενώ τα επόμενα 3 χρόνια κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Εξαιτίας εκείνου του ιατρικού λάθος, δεν μπορεί σήμερα να τρέξει ή να σταθεί για πολλή ώρα όρθιος, χωρίς όμως να του απαγορεύει να περπατά και να εργάζεται κανονικά.
Το ύψος του τελικά παγώνει στα 2,24, ωστόσο, το όνειρο του επαγγελματικού μπάσκετ χάνεται. Ο ίδιος, βέβαια, περνά καμιά φορά από το γηπεδάκι της γειτονιάς και σουτάρει μερικές βολές. «Κυνήγησα τους γιατρούς στα δικαστήρια όλα αυτά τα χρόνια αλλά τα παράτησα πριν από 6 μήνες γιατί δεν έβγαζα άκρη» παραδέχεται ο Γιάννης Παπαδημητρίου. «Αν δεν είχα τη μάνα μου στο πλευρό μου δε ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Η καημένη ανεβοκατέβαζε το καροτσάκι μου για 3 χρόνια από τον δεύτερο όροφο γιατί η πολυκατοικία δεν είχε ασανσέρ. Είναι άγιος άνθρωπος η κ. Βάγια».
