Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του εμβληματικού έργου “Ικέτιδες” του Αισχύλου στην Επίδαυρο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης-Καρόλου Κουν, επαναφέρει αυτό το κλασικό έργο στη σκηνή.
Η σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη προσφέρει μια ποιητική και ταυτόχρονα πολιτική διάσταση στο έργο, εστιάζοντας στις σύγχρονες προκλήσεις που σχετίζονται με την έννοια του ασύλου σε μια δημοκρατική κοινωνία. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην κατάσταση των γυναικών ως διωκόμενων, αναδεικνύοντας τη σημασία της προστασίας τους.
Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στη Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα στο Θέατρο Δάσους, με δύο προγραμματισμένες ημερομηνίες: την Τετάρτη 28 και την Πέμπτη 29 Αυγούστου, στις 21.00. Αυτή η παραγωγή αποτελεί μια σπουδαία ευκαιρία για το κοινό να επαναστατήσει ενάντια στις σύγχρονες κοινωνικές αδικίες μέσω της τέχνης.
Στο έργο (που είναι το πρώτο και το μοναδικό που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες») πρωταγωνιστεί ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο: ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων που, μαζί με τον πατέρα τους Δαναό εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους. Σαν την προγόνισσά τους την Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ανελέητα στέλνοντάς της μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να την βασανίζει, οι Δαναΐδες πασχίζουν τώρα να ξεφύγουν από τους πενήντα γιους του Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.
Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων». Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.
Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, μέσα από έναν εντυπωσιακό Χορό δεκαπέντε νέων γυναικών, με προεξάρχουσες στο λόγο την Λένα Παπαληγούρα και την Λουκία Μιχαλοπούλου (στους ρόλους της Υπερμνήστρας και της Αμυμώνης αντίστοιχα) . Τον Χορό απαρτίζουν μέλη της γυναικείας χορωδίας Chóres, νέες ηθοποιοί- σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και χορεύτριες- ακροβάτισσες της ομάδας «Και όμως κινείται» (με κορυφαία την Χριστίνα Σουγιουλτζή). Στον ανδρικό ρόλο του Πελασγού, βασιλιά του προελληνικού πελασγικού φύλου-που πιστεύεται ότι υπήρξε μητρογραμμικό- η Λυδία Κονιόρδου. Τις δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας ενσαρκώνουν ο Άκης Σακελλαρίου και ο Γιάννης Τσορτέκης.
Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση Ιωάννης Γρυπάρης
Επεξεργασία κειμένου και δραματουργίας – Σκηνοθεσία Μαριάννα Κάλμπαρη
κηνικά – Κοστούμια Χριστίνα Κάλμπαρη
Μουσική σύνθεση Χαράλαμπος Γωγιός
Χορογραφία Χριστίνα Σουγιουλτζή
Σχεδιασμός φωτισμών Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτιδας Μαριλένα Μόσχου
Παίζουν (αλφαβητικά): Λυδία Κονιόρδου (Πελασγός), Λουκία Μιχαλοπούλου (Αμυμώνη), Λένα Παπαληγούρα (Υπερμνήστρα), Άκης Σακελλαρίου (Δαναός), Γιάννης Τσορτέκης (Αιγύπτιος Κήρυκας)
Κορυφαία χορεύτρια Χριστίνα Σουγιουλτζή
Κορυφαίες CHÓRES (αλφαβητικά) Ελένη Βασιλάκη, Κωνσταντίνα Γιαννοπούλου, Γιώτα Δημητρακοπούλου, Φανή Λύκου, Ιόνυ Μοσχοβάκου, Δάφνη Παγουλάτου, Ελένη Πούλιου, Ελίνα Σταμοπούλου, Δανάη Στεργίου, Νικολάια Τριανταφύλλου
Κορυφαίες Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης (αλφαβητικά) Νεφέλη Δοδοπούλου, Μυρτώ Καπώλη, Ρένια Κρητικού, Άννα Μωρόγιαννη
