Θλίψη στην οικογένεια του ΠΑΟΚ: Συμπληρώνονται 22 χρόνια από την τραγωδία στα Τέμπη (ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ)

Ξημερώματα 4ης Οκτωβρίου του 1999, ο χρόνος σταματούσε. Το ρολόι έδειχνε 4:15 το πρωί. Ο ΠΑΟΚ θρηνούσε. Έξι νεαρά παιδιά πλήρωναν με το ίδιο τους το αίμα, την ίδια τους τη ζωή, την αγάπη τους για το άσπρο και το μαύρο. Για τον ΠΑΟΚ. Για το ποδόσφαιρο. Για τις εκδρομές. Για την παρέα.

22 χρόνια χωρίς τα αετόπουλα. 4 Οκτωβρίου 1999. Η μέρα που η οικογένεια του ΠΑΟΚ βυθίστηκε στο πένθος, όταν έξι οπαδοί της ομάδας έχασαν τη ζωή τους σε τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

«Δικέφαλέ μου κάποτε για σένα 6 παιδιά φύγαν απ’ την ζωή, τους πήρε η αγάπη τους για σένα, μα πάντα θα ‘ναι ζωντανοί, αδέρφια μας εκεί ψηλά που ζείτε, παρέα μας φωνάξτε δυνατά, να ξέρετε εσείς μας οδηγείτε από το ’99». Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ τραγουδούν συχνά το συγκεκριμένο σύνθημα σύνθημα για τα αδικοχαμένα αδέρφιά τους.

Ήταν 4 Οκτωβρίου του 1999 όταν έξι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο…

Το ξημέρωμα της Δευτέρας 4 Οκτωβρίου έχει μείνει για πάντα χαραγμένο στις ΠΑΟΚτσίδηκες καρδιές. Ήταν τότε που στην κοιλάδα των Τεμπών ένα λεωφορείο που μετέφερε 77 οπαδούς του ΠΑΟΚ, έπειτα από αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, συγκρούστηκε με φορτηγό και κατέληξε σε χαράδρα.

Οι οπαδοί ήταν στην πλειονότητα από τον σύνδεσμο του Κορδελιού. Ο οδηγός επιχείρησε προσπέραση, όμως, μπήκε στο αντίθετο ρεύμα με τραγικές συνέπειες. Το όχημα ανατράπηκε κι έτσι εκτός από τους τραυματίες υπήρξαν έξι νεκροί στο πούλμαν, ενώ τη ζωή του έχασε και ο οδηγός του φορτηγού που συγκρούστηκε με το πούλμαν που μετέφερε τους οπαδούς. Στην εθνική οδό στο ύψος των Τεμπών, υπάρχει πάντα το μνημείο που θυμίζει το τραγικό περιστατικό, το οποίο είχε συμβεί στις 4.15 τα ξημερώματα.

Οι έξι νεκροί οπαδοί του ΠΑΟΚ: Χαράλαμπος Ζαπουνάκης, ετών 20, Δημήτριος Ανδρεαδάκης, ετών 25, Χριστίνα Τζιόβα, ετών 18, Αναστάσιος Θέμελης, ετών 22, Γεώργιος Γκανάτσιος, ετών 17, Κυριάκος Λαζαρίδης, ετών 17.

ΠΑΕ ΠΑΟΚ: Ο χρόνος δεν προσπερνά, σταματά
Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έκανε μία ανάρτηση με αφορμή την μαύρη επέτειο από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Έχουν περάσει 22 χρόνια από εκείνη την αποφράδα μέρα. Κι όμως μοιάζει σαν χθες. Η μνήμη δεν είναι απλά νωπή. Είναι πιο δυνατή από ποτέ. Τα έξι αδέρφια μας που τόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή είναι πλέον ο οδηγός μας στην πορεία μας στην ιστορία. Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε…
Κανείς από την οικογένεια του ΠΑΟΚ, 22 χρόνια τώρα, δεν έχει αφήσει έξι ονόματα να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου…

Χαράλαμπε, Δημήτρη, Χριστίνα, Αναστάσιε, Γιώργο, Κυριάκο η αγάπη σας για τον ΠΑΟΚ σας έφερε εδώ, σας άφησε εδώ, συνέχισε παραπέρα και αποτέλεσε παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης στα τέσσερα γράμματα για όσους κάθονται δίπλα στις θέσεις σας, θυμούνται τις εκδρομές σας και δακρύζουν όταν γυρίζουν σ΄εκείνο το δύσκολο βράδυ του Οκτωβρίου του ‘99.

Η αγαπημένη συνήθεια, ο εθισμός στην λατρεία του Δικεφάλου, σας οδήγησε να ανεβείτε τις σκάλες του διώροφου πούλμαν που θα σας πήγαινε στο ΟΑΚΑ για το ματς με τον Παναθηναϊκό στις 3 Οκτωβρίου. Και πήγατε, φωνάξατε, πανηγυρίσατε το γκολ του Νάγκμπε για το 1-1 και βολευτήκατε στις θέσεις σας για το ταξίδι της επιστροφής.

Τα ξημερώματα το λεωφορείο είχε πια ησυχάσει, η κούραση ήταν μεγάλη, όπως κάθε φορά που «καταπίνατε» εκατοντάδες χιλιόμετρα σε μια μέρα, μόνο και μόνο για να είστε εκεί, δίπλα στον ΠΑΟΚ, να τού δείχνετε τι θα πει αφοσίωση, να «εκπαιδεύετε» με την αυταπάρνησή σας όποιον νέο έμπαινε στην οικογένειά μας…

Η αλλαγή του οδηγού δεν έγινε αντιληπτή, ήταν όμως μοιραία… Σε μια αδέξια προσπέραση δύο μόλις χιλιόμετρα από τα διόδια των Τεμπών, ο έλεγχος χάθηκε και το λεωφορείο του συνδέσμου Κορδελιού βρέθηκε στο κενό…

Έχουν διατυπωθεί χιλιάδες «γιατί», έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες αναμνήσεων από όσους γλίτωσαν από το τρομερό δυστύχημα στα Τέμπη.
Για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ εξάλλου η μνήμη είναι βασικό συστατικό της διατήρησης του χαρακτήρα και των αξιών που ένωσαν τόσες χιλιάδες ψυχών να φωνάζουν τα ίδια συνθήματα, να χειροκροτούν το ίδιο έμβλημα, να θυσιάζουν και να θυσιάζονται…

Προστέθηκε άλλο ένα σύνθημα από τότε, παιδιά. Θα το τραγουδούσατε κι εσείς, αν δεν ήταν για εσάς: «Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε…».  Απερίγραπτο ρίγος… Να νιώθετε περήφανοι που εκείνη τη στιγμή γίνονται πραγματικά όλοι ένα…

Πόσο παρακαλέσαμε όλοι να γυρνούσε ο χρόνος πίσω. Όσο κι αν προσευχηθήκαμε δεν το καταφέραμε. Δεν παραιτηθήκαμε όμως. Ορκιστήκαμε ότι δεν θα αφήσουμε το χρόνο να σας προσπεράσει. Δεν σας θυμόμαστε μόνο αυτή τη μέρα. Σας θυμόμαστε και εμπνεόμαστε πάντα.

Ο χρόνος σταμάτησε στις 04.10.1999… Εκείνη τη μέρα ο ΠΑΟΚ ολόκληρος θρήνησε. Από εκείνη τη μέρα ολόκληρος ο ΠΑΟΚ είναι «λειψός». Όσα κι αν πετύχουμε, όσα κι αν σας αφιερώσουμε, πάντα θα προσευχόμαστε να μπορούσατε να είστε μαζί μας».