ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ, ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΤΕ ΣΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΜΑΣ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΑ 12 Ν.Μ. ΚΑΙ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΟΖ ΜΑΣ – ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΧΟΡΤΑΓΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα κ. Μητσοτάκη: Θέλετε “διάλογο” με τον Τούρκο; Πάμε αύριο ως χώρα  στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. και στην ανακήρυξη της ΑΟΖ μας. Κι  ακολουθεί …ευχαρίστως ο διάλογος που θέλετε να μας πάτε εφ όλη της ύλης με τον αχόρταγο Ερντογάν. Κι αυτό που ζητάμε είναι αυτό που θα έπρεπε να απαιτήσει ως μινιμουμ κάθε πατριώτης και κάθε κόμμα που δηλώνει ότι είναι πατριωτικό!

Να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά;

Ο  Μητσοτάκης δεν πρόλαβε να γυρίσει από τη Λιθουανία έχοντας κάνει τη νέα προδοτικη συμφωνια με τον Ερντογάν και έβαλε όλους τους προπαγανδιστικούς και ακριβοπληρωμένους μηχανισμούς να πιάσουν αμέσως δουλειά. Έστησε μέσα σε λίγη ώρα και την συνέντευξη στον Σκαϊ όπου συνέταιρος του αλαφούζου είναι ο Τούρκος Ατζούν και ανέθεσε στην ανιψιά του Σία Κοσιώνη να κάνει την πόλη…δύσκολη ερώτηση για την ενδεχόμενη” απώλεια κυριαρχίας” με την προσφυγή στη Χάγη. Ήταν μία ερώτηση συνεννοημένη  ακριβώς για να βρει τη δυνατότητα ο Μητσοτάκης να μιλήσει για τις υποχωρήσεις που κατά αυτόν είναι φυσικό να γίνουν σε μία τέτοια περίπτωση. Στήθηκε δηλαδή όλο αυτό το σκηνικό μόνο και μόνο για να αρχίσει η προετοιμασία και ο νέος εκβιασμός της ελληνικής κοινωνίας να δεχτεί τις καινούργιες προδοσίες. Και έχοντας καλομάθει δυστυχώς ο Κούλης από την στάση του εκλογικού σώματος που με τα ψίχουλα και τα ψευτοεπιδόματα του έδωσε πάνω από 40% στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις ακολουθεί και τώρα την ίδια τακτική. Καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και εικονική πραγματικότητα ότι ανοίγει η περίοδος ηρεμίας και ειρήνης με την Τουρκία αρκεί εμείς να κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις. Και τα λέει αυτά για να ρίξει τον ζαλισμένο και αποκαμωμένο ελληνικό λαό στην παγίδα και να καλλιεργήσει για άλλη μία φορά την πλαστή εικόνα πως έχει τη συναίνεση και τη στήριξη της ευρύτερης κοινωνίας στα σχέδιά του.

Αφού λοιπόν το χειρίζεται έτσι, έχει τον τρόπο να αποδείξει ότι δεν προδίδει τα εθνικά συμφέροντα και τα δικαιώματα της πατρίδας με δύο απλές κινήσεις. Την  επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και την ανακήρυξη της ΑΟΖ. Εξάλλου αυτό δεν θα είναι μόνο μία πολιτική πράξη. Για να μπορέσει με βάση τους διεθνείς κανόνες να προχωρήσει η σύνταξη του περίφημου συνυποσχετικού για την προσφυγή στην Χάγη θα πρέπει να έχουν ρυθμιστεί προηγουμένως υποχρεωτικά τα θέματα των χωρικών μας υδάτων….

——————–

Το διαχρονικό θέμα των οριοθετήσεων (υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) και επεκτάσεων (χωρικών υδάτων) αναδύθηκε για μια ακόμη φορά μάλιστα στην επιφάνεια και μας έχει δώσει την αφορμή  όταν δύο υψηλόβαθμοι Τούρκοι αξιωματούχοι, ο μέχρι πρότινος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ, προειδοποίησαν με δηλώσεις τους ότι το τουρκικό casus belli (απειλή πολέμου), που υπάρχει από το 1995 για το Αιγαίο, επεκτείνεται και έναντι όποιας απόφασης επέκτασης των χωρικών υδάτων πέραν των 6 μιλίων στον νότο της Κρήτης!

Ολα τα ισχύοντα στη θάλασσα ήταν περίπου «στον αέρα» μέχρι να τεθεί σε ισχύ η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, τον Νοέμβριο του 1995. Μέχρι τότε δεν υπήρχε ρητά διατυπωμένο το δικαίωμα των κρατών να επεκτείνουν τα χωρικά ύδατα έως τα 12 μίλια. Αλλα κράτη είχαν χωρικά ύδατα 3 μιλίων, άλλα 6 και άλλα 9 – σπανίως 12. Από το 1994, όμως, η «επέκταση στα 12» κατέστη δικαίωμα που μπορεί να ασκηθεί μονομερώς. Και αυτό είναι τεράστιο όπλο που έχει τη δυνατότητα χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση να ασκήσει πλέον η Ελλάδα. Γιατί δεν το κάνει;

————————–

Επίσης  για την υλοποίηση του ελληνικού στρατηγικού σχεδιασμού πρέπει πρώτα να πραγματοποιηθεί η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι και αυτή  μια μονομερής πράξη και μετά να ακολουθήσει η οριοθέτηση της ήδη ανακηρυχθείσας ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι μια διμερής πράξη και πρέπει να γίνει ξεχωριστά με καθεμιά από τις έξι γειτονικές χώρες της Ελλάδος δηλαδή τις Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία.

Το νομοθετικό πλαίσιο για τις θαλάσσιες ζώνες του πλανήτη μας, δηλαδή  η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III) που είχε υπογραφεί στο Μοντέγκο Μπέι της Τζαμάικα το 1982, έχει ήδη ενσωματωθεί στην ελληνική έννομη τάξη με τον Ν. 2321/1995 και για την ακρίβεια στο ΦΕΚ Α’ 136/23.6.1995.

Ειδικότερα αναφέρεται ότι: «Για την εφαρμογή στην εσωτερική έννομη τάξη της διατάξεως αυτής και την εφαρμογή ή εκτέλεση των λοιπών διατάξεων που αφορούν την αιγιαλίτιδα ζώνη καθώς και την συνορεύουσα ζώνη, τα στενά διεθνούς ναυσιπλοΐας και την ερμηνευτική δήλωση που έκανε η χώρα μας σχετικά με αυτά, την υφαλοκρηπίδα, την θαλάσσια επιστημονική έρευνα, την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και κάθε άλλης διατάξεώς της με τον παρόντα νόμο κυρούμενης συμβάσεως, εκδίδονται προεδρικά διατάγματα μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου».

Δεδομένης της  διάταξης του Ν. 2321/1995 προκύπτει ότι αρκεί ένα Προεδρικό Διάταγμα για την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ «κατόπιν προτάσεως του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου» και η οποία όπως προαναφέρθηκε αποτελεί μια μονομερή πράξη της Ελλάδος και δε χρειάζεται οποιουδήποτε είδους συμφωνία με άλλη χώρα. Είναι σημαντικό να τονιστεί επίσης  ότι η ανακήρυξη και κατόπιν η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δεν είναι κρίσιμη μόνο για την εξόρυξη πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων αλλά και για την αλιεία, την εκμετάλλευση της κυματικής ενέργειας της θάλασσας, την προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας, τη διεξαγωγή θαλάσσιας επιστημονικής έρευνας και την προστασία της υποβρύχιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα κ. Μητσοτάκη για να μας αποδείξετε ότι δεν μας πάτε σε προδοσία!

Από: press fm