Την ποινή της ισόβιας κάθειρξης και κάθειρξης έξι ετών σε δύο Γεωργιανούς για τη δολοφονία ενός οδηγού ταξί, το 2011 στην Κυψέλη, επικύρωσε το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου.
Συγκεκριμένα, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου επικύρωσε την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών με την οποία οι δύο Γεωργιανοί, ηλικίας 19 και 20 ετών, αλλά και ένας τρίτος που διαφεύγει της σύλληψης, καταδικάσθηκαν για την ανθρωποκτονία του οδηγού ταξί, με πρόθεση από κοινού και ληστεία από κοινού.
Το περιστατικό συνέβη τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου 2011, στη συμβολή των οδών Δράκου και Δοϊράνης, στην Κυψέλη. Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι δράστες αφού έφυγαν από το Γκάζι όπου διασκέδαζαν επιβιβάστηκαν σε ταξί που οδηγούσε το θύμα και ζήτησαν να τους μεταφέρει στον περιφερειακό της Κυψέλης. Όταν έφθασαν στη συμβολή των οδών Δράκου και Δοϊράνης επιτέθηκαν στον οδηγό του ταξί. Όταν εκείνος προέβαλε αντίσταση, οι δράστες τον χτύπησαν με αιχμηρό αντικείμενο και σφοδρότητα σε διάφορα σημεία του σώματός του. Στη συνέχεια, αφαίρεσαν τον κερματοδέκτη με τα χρήματα, τις εισπράξεις, το κινητό και τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και διέφυγαν με τα πόδια προς άγνωστη κατεύθυνση.
Ο οδηγός του ταξί, παρότι ήταν σοβαρά τραυματισμένος, βγήκε από το όχημα και έκανε κάποια βήματα αιμόφυρτος και με σκισμένα ρούχα, με αποτέλεσμα να τον δουν περαστικοί, που ειδοποίησαν ασθενοφόρο. Ο οδηγός διακομίστηκε στις 5:36 τα ξημερώματα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του από «εγκεφαλική βλάβη (υπαραχνοειδή αιμορραγία και εγκεφαλικές θλάσεις) τραυματικής αιτιολογίας».
Έπειτα από την καταδικαστική απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, οι δύο Γεωργιανοί άσκησαν αναίρεση κατά της εφετειακής απόφασης. Ωστόσο, ο Άρειος Πάγος απέρριψε ως αβάσιμους όλους του ισχυρισμούς τους, κρίνοντας ότι η εφετειακή απόφαση δεν στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά δεν έχει υποπέσει ούτε σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης.
Επιπρόσθετα, ο Άρειος Πάγος δεν αναγνώρισε στους δύο καταδικασθέντες το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, με το σκεπτικό ότι «από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι οι κατηγορούμενοι επηρεάστηκαν από την τυχόν ανωριμότητα της μετεφηβικής ηλικίας ούτε τα εγκλήματα αυτά ανάγονται σε παραβατική συμπεριφορά που χαρακτηρίζει νέους μετεφηβικής ηλικίας».
