Σε απόσταση μισής ώρας, περίπου 30 χλμ. από τα Ιωάννινα, η φυσική λίμνη Βηρού σχηματίζει μια κυκλική υδάτινη όαση από τις πηγές του ποταμού Λούρου.
Ο Αλέξανδρος Καχριμάνης, περιφερειάρχης Ηπείρου, εξηγεί ότι για να αλλάξει κάτι στην περιοχή από όπου πηγάζουν όλα τα ποτάμια θα πρέπει να πέσουν χιόνια.
Εάν επαναληφθεί το περυσινό φαινόμενο χωρίς χιονοπτώσεις τότε η κατάσταση θα φτάσει στο απροχώρητο και θα υπάρξει ερήμωση όχι μόνο του τοπίου, αλλά και της οικονομίας της περιφέρειας. Αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι οι πρώτοι που υφίστανται τις συνέπειες. Ο ιχθυογεννητικός σταθμός δεν θα έχει πλέον νερό από τις πηγές για να εκθρέψει τον γόνο που παράγεται. Το οικοσύστημα με την πλούσια υδρόβια χλωρίδα, θα καταρρεύσει. Τα άλλοτε καταγάλανα νερά εξελίσσονται σε μαύρα από την τύρφη, που προέρχεται από την αποσύνθεση των δέντρων και των φυτών στον βυθό.
Σε απόσταση 10 χλμ., κοντά στο παλιό ρωμαϊκό υδραγωγείο είναι εμφανής η επίπτωση της κλιματικής κρίσεως, καθώς το νερό δεν ξεπερνά τα δέκα εκατοστά. Είναι η αρχή της επικείμενης αλλαγής στον γεωγραφικό χάρτη.
Όταν οι ελπίδες εναποτίθενται σε αμφιλεγόμενες προγνώσεις γίνεται κατανοητή η απελπισία εκείνων που βιώνουν την νέα πρόκληση. Σύμφωνα με τα μερομήνια οι κάτοικοι παρηγορούνται ότι από τον Δεκέμβριο θα αρχίσουν οι χιονοπτώσεις και το νερό θα αρχίσει να τρέχει και πάλι. Μακάρι να επαληθευτούν.
Με την κλιματική αλλαγή το νερό που πέφτει δεν μπορεί να αποθηκευτεί, αλλά προκαλεί ζημίες. Όπως θυμάται ο κ. Καχριμάνης, όταν ήταν μαθητής στο δημοτικό πήγαιναν βόλτα στην λίμνη και οι μεγάλες πέστροφες ήταν το σήμα κατατεθέν της περιοχής.
Σήμερα η μεταφορά νερού σε κτηνοτρόφους και σε χωριά, όπου στέρεψαν οι πηγές γίνεται με βυτιοφόρα, αλλά αυτό δεν είναι λύση, καθώς όλοι οι νομοί Πρέβεζα, Άρτα, ακόμη και η Λευκάδα, εξαρτώνται από το ποτάμι στο σημείο όπου βρίσκεται το ρωμαϊκό υδραγωγείο.
Με περίμετρο γύρω στα 300 μέτρα, μέχρι πρότινος το βάθος της λίμνης Βυρού υπολογιζόταν στα 10,2 μέτρα. Αυτά προ λειψυδρίας και ανομβρίας. Εάν μέσα σε τόσο μικρό διάστημα έχασε τόσο υδάτινο όγκο, με τις επικρατούσες συνθήκες σύντομα, ίσως και σε διάστημα λίγων ετών θα έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη.
Τα γλυκά νερά χάνονται. Άλλοτε από την ανθρώπινη ανοησία όπως συνέβη με την λίμνη ή μάλλον θάλασσα Αράλη από την εποχή της υπερεκμετάλλευσης επί σοβιετικής ένωσης και μέχρι πρόσφατα, άλλοτε λόγω των κλιματικών συνθηκών όπως έγινε στην λίμνη Ποοπό στην Βολιβία και στην λίμνη Μιντ στο φράγμα του ποταμού Κολοράντο στις ΗΠΑ.
