Στη διάρκεια μιας και μόνο γενιάς τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις κρατικής άμυνας έχουν αλλάξει στην Ελλάδα ριζικά.
Ενδεικτικό (συμβατικό) ορόσημο είναι η δικτατορία 1967-1974. Μέχρι τότε, η υπεράσπιση της «πατρίδας», της κρατικής ανεξαρτησίας, της ελληνικής ιδιαιτερότητας (των «παραδόσεων») ήταν κάτι κοινά αυτονόητο. Στη γενική επιστράτευση που κήρυξαν οι δικτάτορες το 1974, με αφορμή την πολεμική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, η ανταπόκριση του ελλαδικού πληθυσμού ήταν μουδιασμένη, αλλά αυτονόητα πάγκοινη. Αποκαλύφθηκε, βεβαίως, και το «μπάχαλο» (η οργανωτική διάλυση και παντοδαπή ασυναρτησία) του κρατικού μηχανισμού, όπως και η γελοιότητα της εθνικιστικής ρητορείας. Αλλά δεν εμπόδισαν και οι δυο αυτές παράμετροι να δηλωθεί εμφατικά η κοινωνική ετοιμότητα για υπεράσπιση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.
Είκοσι δύο, μόλις, χρόνια μετά, το 1996, με την κρίση στη βραχονησίδα των Υμίων, αποκαλύφθηκε η αλλαγή που είχε ραγδαία συντελεστεί στη νοο-τροπία και στον ψυχισμό των Ελλήνων: Ενας πρωθυπουργός της κομματικής χαρτοκοπτικής, κρεμασμένος ολονυχτίς στο τηλέφωνο και εκλιπαρώντας αμερικανική παρέμβαση, χάρισε στους Τούρκους το πρόσχημα να μιλάνε για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και να συμπεριφέρονται, σε καθημερινή βάση, σαν αφεντικά. Ναι μεν ασελγούν οι Τούρκοι συνεχώς στο Διεθνές Δίκαιο και σε κάθε κώδικα ανθρώπινων δικαιωμάτων, όμως τον βαρβαρικό τους ρόλο τον παίζουν σοβαρά, με πυγμή. Κατακτούν ηγεμονικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα, προμελετημένα και ευφυέστατα, βήμα προς βήμα. Εχουν σοβαρότητα, γιατί είναι έτοιμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την πατρίδα τους.
Οι Ελληνες είμαστε πιο εκσυγχρονισμένοι, προσαρμοσμένοι στο καινούργιο «παράδειγμα»: στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης. Εχουμε σιωπηρά αλλά φανερά αποδεχθεί τη συντελεσμένη ενοποίηση μαρξισμού και καπιταλισμού (των δύο όψεων του Ιστορικού Υλισμού) στο αμφίφυλο μάγμα της «προοδευτικής πρωτοπορίας». Σε μια «προοδευτική» συλλογικότητα δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, όλα τα επιλέγει το άτομο, κατά το γούστο του, κάθε ατομική επιλογή είναι νομικά κατοχυρωμένη – προτεραιότητα έχει το άτομο, όχι η κοινωνία των αναγκών, η εγωτική προτίμηση, όχι οι συλλογικές στοχεύσεις.
Για τον «προοδευτικό» ατομοκεντρισμό τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν μας ξεπερνάει ώστε να μας προσδιορίζει συλλογικά – ό,τι είναι και ό,τι κάνει ο καθένας, το επιλέγει: Επιλέγει το φύλο του, τον ή τη σύντροφό του ασχέτως φύλου, τη μόνιμη ή ευκαιριακή πατρίδα του, το να «εκφράζεται» ανεμπόδιστα με βανδαλισμούς και εγκληματικές αυθαιρεσίες, να επιβάλλει την αυθαιρεσία του εγώ βασανίζοντας συνανθρώπους του.
Αυτή η εκτρωματική «ελευθερία» του κτηνώδους «προοδευτικού» ατομοκεντρισμού δεν πολεμιέται. Και, αντίστοιχα, η αγάπη για την πατρίδα, η χαρά των σχέσεων κοινωνίας, ο σεβασμός της διαφοράς, η φιλία, ο έρωτας, δεν διδάσκονται, δεν επιβάλλονται με νουθεσίες και προτροπές. Μόνο γεννιώνται. Στόχος του σχολειού, στόχος της παιδείας, για την ελληνική τουλάχιστον εμπειρία και παράδοση, δεν είναι να «πληροφορήσει» – «ενημερώσει» – «πείσει» για το αξιοσέβαστο και προτιμητέο. Ο στόχος είναι να οδηγηθεί το παιδί («παιδαγωγηθεί») στην εμπειρία της χαράς που δίνει η αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά, η συμμετοχή, συμμέθεξη, σύμπραξη, η από κοινού στόχευση σε χαροποιές επιδιώξεις.
Το σχολείο, η κοινότητα ή γειτονιά ή ενορία, η γιορτή, το τραγούδι, ο χορός, οι εθιμικές παραδόσεις, η ιστορική πληροφόρηση, η οικογενειακή οικειότητα, τα θησαυρίσματα της γλώσσας – αυτά όλα γεννάνε την αγάπη για την πατρίδα, χωρίς νοητικές αναλύσεις, διδαχές, ηθικές προστακτικές. Στους αντίποδες της φιλοπατρίας είναι ο διεθνισμός: του προλεταριάτου ή του κεφαλαίου (αποδείχθηκε περίτρανα η κοινή τους ρίζα και οι καρποί πανομοιότυπης απανθρωπίας). Αποδείχθηκε η συμφυΐα και ομοιοκαρπία και στην περίπτωση των υπουργών Παιδείας: Σε τι διέφεραν οι «αριστεροί» υπουργοί (Φίλης, Γαβρόγλου, Αρσένης ή Βερυβάκης) από τους «δεξιούς» της συμπλεγματικής απομίμησης των αριστερών της «προόδου» (Κεραμέως, Γιαννάκου, Σπηλιωτόπουλος ή Αρβανιτόπουλος);
Οπως και σε όλες τις μετα-αποικιακές κοινωνίες, έτσι και στην Ελλάδα, η ανάγκη που ενστικτωδώς αξιολογείται πρωτεύουσα είναι ο διεθνισμός, η απατρία. Γεννάει αυτή την ανάγκη η απαιδευσία, η χρηστική εκδοχή της μάθησης, η βαρβαρική ωφελιμοθηρία και ηδονοθηρία που τη βαφτίσαμε «πρόοδο». Νέμονται τον μεθοδευμένο παλιμβαρβαρισμό, αδίστακτοι, οι εξουσιολάγνοι επαγγελματίες της πολιτικής.
Γελοιοποίησαν τη στρατιωτική θητεία σε βραχύτατη «παρένθεση» στην ανεργία ή στον χαβαλέ, εγκατέλειψαν κάθε στοιχειώδη έγνοια εξοπλισμού της χώρας. Θεωρούμε πια αυτονόητο ότι τον πόλεμο τον αναλαμβάνουν καλοπληρωμένοι μισθοφόροι – ή και άθλια μισθοδοτούμενοι αναγκεμένοι σαν τους αστυφύλακες που καίγονται κάθε βράδυ για το κέφι των κανακάρηδων της πλουτοκρατίας. Τώρα περιμένουμε μοιρολατρικά το όποιο «θερμό επεισόδιο» σκαρφιστεί ο Ερντογάν, για να προσθέσει στις κατακτήσεις του άγνωστο αριθμό νησιών στο πανάρχαια ελληνικό Αιγαίο.
Ο εξευτελιστικός αφελληνισμός μας απαιτεί, να επαναληφθούν τα αμήχανα αλλά αυτάρεσκα γλυκοχαμόγελα τύπου Νίκου Κοτζιά, όταν ξεπούλαγε στο ΝΑΤΟ τη Μακεδονία – συνεπής κατάληξη μιας, εκτρωματικής ιστορικά, πολιτικής χαμέρπειας. Οι άνθρωποι πολεμάνε, όταν θέλουν να μη χάσουν κάτι, που χωρίς αυτό η ζωή τους δεν έχει νόημα. Σήμερα αυτό το «κάτι» είναι μόνο το χρήμα. Γι’ αυτό και οι πόλεμοι μόνο για μισθοφόρους.
Εγω νομιζω οτι εαν-επι τελους- καταλυθει αυτη η ψευτοδημοκρατια των 50 εδρων bonus και ερθει μια εθνικιστικη κυβερνηση , με το πρωτο εμβατηριο που θα ακουστει στο ραδιοφωνο η πλειοψηφεια των Ελληνων θα ειναι ετοιμη για οποιαδηποτε συγκρουση/ αναμετρηση. Δειλοι ,μαυραγοριτες και προδοτες παντα υπηρχαν και θα υπαρχουν. Εαν ομως βρεθει καποιος να μας εμπνευσει ,να ξυπνησει μεσα μας το Ελληνικο DNA τοτε να ειστε βεβαιοι οτι το 70-80% του λαου θα ανταποκριθει.
Αυτοι τωρα οι γονοι των πλουσιων οικγενειων και της πολιτικης κληρονομικοτητας δεν εχουν ουτε οραμα ουτε καμμια σχεση με το λαικο φρονημα.
Ο κοσμος δεν εμπνεεται απο τα σαλονια και οταν δεν υπαρχει καποιος να σε ταρακουνησει,συνεχιζεις να λαγοκοιμασαι. Αλλοιμονο εαν περιμενουμε απο την παιδεια ( μετα απο 2 γεννεες) να επανακτησουμε το φρονημα μας.
Μπορει οι καφετεριες να ειναι γεματες με χαζοχαρουμενα που αυνανιζονται με το κινητο τους υπαρχουν ομως και οι ‘αλλοι’ που θα δωσουν και την ζωη τους για την Ελλαδα.
Το εαν ειναι αρκετοι , μελλει να φανει την κρισιμη στιγμη.
Ωραίος ο φίλος !
…ο τελευταίος ΕΛΛΗΝΑΣ φιλόσοφος..!!!!..και επειδή λέει αλήθειες ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΕΣ δεν θα τον δείτε στα βοθροκάναλα και στην αηδιαστική ΕΡΤ..!!!!!..
η ελλαδα παει ολοταχως για αφανισμο…ξερω οτι πολλοι κατοικοι της ελλαδας θα χαρουν γι αυτο, αλλους δεν τους νοιαζει, καθολου η ελαχιστα και τους λιγους που ασχολουνται με το θεμα, τους αποκαλουν φασιστες και τους εχουν στο περιθωριο …η χωρα αυτη λοιπον δεν σωζεται απο καμμια ανθρωπινη παρεμβαση, η μονη περιπτωση να σωθει, εξαρταται απο το τι σχεδια εχει ο Θεος γι αυτην..συνηθως σε τετοιες περιπτωσεις μια μεγαλη συμφορα (πολεμος, τρομερη φυσικη καταστροφη) μπορει να επαναφερει τους κατοικους στα λογικα τους , αλλα μπορει και να μη γινει ποτε ,
Ο αφελληνισμός συνεχίζεται δριμύτερος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στην Ιστορία της Γ΄Δημοτικού αφαιρείται ο κυκλαδικός, μινωικός και μυκηναικός πολιτισμός και εισάγεται από φέτος η … οικογενειακή ιστορία! Δεν υπάρχει ελπίδα!
Άγιος Κοσμάς Αιτωλός:: «τά άθεα γράμματα θά καταστρέψουν τήν ανθρωπότητα (ηθικώς, νοητικώς, πνευματικώς, νομικώς, θεσμικώς, δομικώς κλπ.) διότι εξ αυτών πηγάζουν δυσώδη καί εμπαθή απάνθρωπα κτήνη, τέρατα καί δαίμονες μεταμορφωμένοι (μέ ‘ή άνευ …….γραβάτας !!!!!!,ο νοών νοείτω),περικρύπτοντες τήν εσωτερική των κακεντρέχεια καί δυσώδη καί αντίχριστη ανηθικότητα όπισθεν ψευδοπτυχίων. Τοιαύτα σαπρά …… φρούτα!!!!! κυβερνούν καί ποδηγετούν, δυστυχώς, τήν Πατρίδα μου (προερχόμενοι καί εκλεγόμενοι, βεβαίως, εκ τού αφρωνέστατου καί αποστάτη λαού, ο οποίος έχει αγαπήσει τό σκότος κι’όχι τό Φώς Τού Κυρίου μου Ιησού Χριστού «Ιωαν.Γ’19’…..) οι οποίοι ηγούνται εις ολόκληρο τόν (ξεχαρβαλωμένο) κρατικό (ακριβέστερα ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ) μηχανισμό καί υπηρεσίας (αργόσχολων καί κηφήνων εις πολιτικό, δικαστικό, εκπαιδευτικό, στρατιωτικό, εκκλησιαστικό, οικονομικό, τεχνολογικό, δημοσιογραφικό, εφοριακό, επαγγελματικό κλπ.) επιδιδόμενοι μετά μανίας, ως τρωκτικά, τήν αποδόμηση καί εξ ολοκλήρου αφανισμό τού Ορθόδοξου Χριστιανισμού καί τής Ελλάδος γενικότερα. Εκπαραθύρωσαν Τόν Κύριόν μου καί Θεόν μου, Τόν Ιησού Χριστόν, αρνούμενοι τήν αποδοχή καί υπακοή εις τό Θείο Του Θέλημα, αντικαθιστώντας το μέ ό,τι υποκατάστατα καί σαβούρα ευρίσκουν εις τήν αντίχριστη πορεία των,εκ τών βοθρολυμάτων καί υπονόμων τής (γερμανόδουλης ευρώπης καί γενικότερα τής) δυτικής αθέου (ψευδο) μορφώσεως μέ προσχήματα ……(ψευδο) ανθρωπισμού!!!!!, επιστήμης, (καταστροφικής) τεχνολογίας καί εκβιομηχανοποιήσεως κλπ.κλπ. διαμορφώνοντας δίποδα απάνθρωπα ανθρωποειδή, πλήρη δόλου, πανουργίας καί κακοηθείας όπως ακριβώς τά περιγράφει ο σοφός Πλάτων:: «πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής (ήτοι άνευ Χριστού) πανουργία,ου σοφία φαίνεται»(Πλατ.Μενεξένος 19 247Α). Καί ασφαλώς απείρως περισσότερο μέ τάς προτροπάς Τού Θεού Ο Οποίος παραγγέλλει καί υπαγορεύει λέγοντας:: «Αρχή ΣΟΦΙΑΣ φόβος Κυρίου,σύνεσις δέ αγαθή πάσι τοίς ποιούσιν αυτήν»(Ψαλμ.ΡΙ’10, Παροιμ.Α’7, ΙΕ’33, Σ.Σειρ.ΚΕ’10, Συμβ.Εγχειρ.205-206) καί «κ’άν γάρ τις ή τέλειος εν υιοίς ανθρώπων, Τής από Σού Σοφίας απούσης εις ουδέν λογισθήσεται» (Σ.Σολ.Θ’6, Εκκλης.Δ’13, Ιώβ Δ’21, Πρ.Ιερ.Η’8-9, Απανθ.136, 334, 343, π.Φιλ.Ζερβάκος 6, 26, 52, 87). Ως εκ τούτου, Ο Παντοκράτωρ Θεός, Ο Ιησούς Χριστός υπερτονίζει:: «ότι χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ΟΥΔΕΝ»(Ιωάν.ΙΕ’5). Επί τής άμμου …..κτίζει!!!!! η ανόητος καί αποστατημένη ανθρωπότης καί θά δρέψη ως πικρά «οψώνια»(Ρωμ.ΣΤ’16, ΣΤ’23, Ε’13, Ιακ.Α’15) τά ολέθρια συντρίμμια τών ματαίων έργων της (όπως προειδοποιεί Ο Θεός εις ΚΔ’κεφ. Πρ.Ησα·ί·α), προκύψαντα εκ τής άνευ Χριστού καί Θεοσεβείας ψευδομορφώσεώς της.Όσοι διαθέτουν εν ενεργεία (κι’όχι εν αχρηστείαν) νοημοσύνη,σκέπτονται καί εμβαθύνουν εις αυτά τά νοήματα καί καταστάσεις καί διαβιούν εν μετανοία καί εν τή υπακοή Τού Χριστού,ενατενίζοντες τά Ουράνια καί τήν ώρα τής αδεκάστου Κρίσεως. Αυτά καί παρόμοια τούτων θά έπρεπε νά τά τονίζει ο αγαπητός φίλος καί εν Χριστώ αδελφός,καθηγητής Γιανναράς.
Λίγο πριν τον τάφο, ένας συμπλεγματικός υπερσυντηρητικός “διανοούμενος” στις τελευταίες αναλαμπές βλακείας του. Καλό ψόφο!
ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΕ ΣΑΚΟΥΣΑ
Με όλο τον σεβασμό μου στον κ.Χρήστο Γιανναρά το 1974 η … “Χούντα” ήταν παρελθόν. Πρωθυπουργός στην επιστράτευση, αν δεν κάνω λάθος, ήταν ο κ. Ανδρουτσόπουλος. Η τουρκία δεν πάτησε πόδι στην Κύπρο από το 1967 μέχρι και το 1973, αλλά τον Ιούλιο του 1974 ! Μήπως υπάρχει απάντηση από τους “ειδικούς” ;
Καλά τα γράφει σε γενικές γραμμές αλλά να μην ξεχνάμε ότι η Κύπρος συνέπεσε εντελώς “τυχαία” με τον φυτευτό της Αμερικής Ιωαννίδη. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έγινε αυτοκρατορία με βασιλεία, είπε τα όχι της με κυβέρνηση πρώην στρατιωτικού, αναπτύχθηκε στη νεώτερη ιστορία της από κυβέρνηση στρατιωτικών (περίοδος διακυβέρνησης Γεωργίου Παπαδόπουλου) και από πολύ παλιότερα, έγινε παγκοσμίως γνωστή από Έλληνα στρατηλάτη, το Μέγα Αλέξανδρο. Όσο κοντόφθαλμος και κακοπροαίρετος να είναι κανείς, δε μπορεί νναην δει ότι η νεώτερη κυρίως ιστορία της Ελλάδας ήταν ένδοξη μόνο όταν δεν είχαμε δημοκρατία. Διότι η δημοκρατία έχει καταντήσει ασυδοσία η οποία εκτείνεται από την κεφαλή του κράτους έως και τον τελευταίο πολίτη. Επίσης να μην ξεχνάει ο γράφων, πρώτα έγινε επίθεση στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη των Ελλήνων. Μετά έγινε η αποδόμηση στην παιδεία κλπ.