Λένε ότι το κορμί είναι σχεδόν αδύνατο να «καμουφλάρει» ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο για έναν παίκτη που βασίζεται στην ταχύτητα, τη δύναμη και την έκρηξη. Είναι εξαιρετικό σπάνιο να επιστρέψει ένας ποδοσφαιριστής με αυτά τα χαρακτηριστικά στο επίπεδο που βρισκόταν πριν προκληθεί το πλήγμα.
Η ρήξη χιαστών είναι η πιο διαδεδομένη «μάστιγα» στο ποδόσφαιρο, αφού με μίνιμουμ διάρκεια αποθεραπείας τους έξι μήνες τεστάρει εκτός από τις σωματικές και τις πνευματικές αντοχές.
Για τον 26χρονο Κάλουμ Γουίλσον, που αποτελεί το νέο μέλος της Εθνικής Αγγλίας στην τελευταία κλήση του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, τα πράγματα μοιάζουν να είναι λίγο διαφορετικά. Ο πιο παραγωγικός παίκτης της φετινής Πρέμιερ Λιγκ, με 6 γκολ και 5 ασίστ, παραμένει όσο ταχύς και δυνατός ήταν και πριν από τις δύο ρήξεις χιαστών, που υπέστη σε διάστημα 16 μηνών.
Η πρώτη ήταν το Σεπτέμβριο του 2015 στο δεξί γόνατο, που τον άφησε σχεδόν εννέα μήνες εκτός δράσης. Ακολούθησε, το Φλεβάρη του ’17, ο ίδιος τραυματισμός και η επέμβαση στο αριστερό πόδι. Ο επιθετικός της Μπόρνμουθ έμεινε συνολικά 450 ημέρες εκτός γηπέδων, παίζοντας στο μεσοδιάστημα σε μόλις 27 παιχνίδια.
Τον ένα τελευταίο χρόνο που είναι υγιής όμως, έχει καταφέρει να φτάσει σε ανώτερο επίπεδο απ’ ότι πριν. Είναι τόσο εντυπωσιακός, που στο κλαμπ των θαυμαστών του ανήκει πλέον και ο Μαουρίτσιο Σάρι.
Όχι φιλολογικά, αλλά με τρόπο που αναμένεται να προκαλέσει κρότο στο αγγλικό ποδόσφαιρο, καθώς σύμφωνα με τα βρετανικά δημοσιεύματα η Τσέλσι ετοιμάζει πρόταση 40 εκατ. ευρώ για την απόκτηση του τον ερχόμενο Ιανουάριο!
Το δεύτερο παράδοξο με την περίπτωση του είναι ότι η Κόβεντρι, από την οποία ξεκίνησε την καριέρα του, ήταν έτοιμη να τον παραχωρήσει αντί πινακίου φακής. Όταν εντάχθηκε στο φυτώριο του συλλόγου ως 12χρονος, παρουσίασε δυσκολίες προσαρμογής και λίγο καιρό αργότερα εγκατέλειψε τις Ακαδημίες, παίζοντας για μια τριετία μπάλα στους δρόμους και τις αλάνες της πόλης.
Σύχναζε όμως στις γειτονιές που έπαιζαν οι πιτσιρικάδες της Κόβεντρι και δεν έβρισκε κανένα ενδιαφέρον να αντιμετωπίζει συνομηλίκους του. Εκεί, στα αυτοσχέδια διπλά των δρόμων, έκανε το κομμάτι του απέναντι σε μεγαλύτερα παιδιά, ξεχωρίζοντας σαν τη μύγα μες το γάλα.
Στα 15 χρόνια του η Κόβεντρι του απηύθυνε πρόσκληση να επιστρέψει και η εξέλιξη του ήταν η προσδοκώμενη. Σε ηλικία 17 ετών έκανε ντεμπούτο με τη Κόβεντρι σε ένα ματς για το Λιγκ Καπ απέναντι στη Χάρτλπουλ, έκτοτε όμως ξεκίνησαν οι τραυματισμοί. Τη σεζόν 2011-12 δόθηκε δανεικός στα «χωριουδάκια» της 5ης Κατηγορίας (Κόνφερενς), Κέτερινγκ και Τάμγουορθ.
Τον Ιανουάριο του 2012, υπέστη μάλιστα, ως παίκτης της δεύτερης, κάταγμα στο πόδι και δεν ακούμπησε μπάλα έως το τέλος της σεζόν. Την επόμενη ο Γουίλσον επέστρεψε στην Κόβεντρι και τη League 1, αλλά ήταν «αόρατος», κάνοντας 12 συμμετοχές, οι 10 εκ των οποίων ως αναπληρωματικός.
Ήταν πια 21 ετών και θύμιζε την πορεία ακόμη ενός μεγάλου ταλέντου, που πήγε στράφι λόγω τραυματισμών και ανίσχυρης προσωπικότητας.
Κι όμως ήταν τότε που ο μεγαλύτερος μιας οικογένειας έξι παιδιών, εγκαταλελειμένης από πατέρα, σφυρηλατούσε τον ατσάλινο χαρακτήρα για τον οποίο μιλάει πλέον όλη η ποδοσφαιρική Βρετανία.
Ενόψει της σεζόν 2013-14 ο Γουίλσον είχε σκοράρει μόλις τρεις φορές σε 34 ματς, τα 20 εκ των οποίων σε «χωματερές» ερασιτεχνικών γηπέδων. Στο βιογραφικό του είχε υπερδιπλάσιες κίτρινες κάρτες (7) από γκολ.
Αρκούσε όμως να μείνει για συνεχόμενο καιρό υγιής προκειμένου να ξεδιπλώσει το σπάνιο ταλέντο του. Αυτό που ένα χρόνο αργότερα ανάγκασε τον Έντι Χάου της Μπόρνμουθ να ξοδέψει 3 εκατ. λίρες για την απόκτηση του. Ο Γουίλσον είχε ολοκληρώσει τη σεζόν στη League 1 ως ένας εκ των κορυφαίων επιθετικών της κατηγορίας, με 21 γκολ και 6 ασίστ σε 37 ματς.
Η προαγωγή στην Τσάμπιονσιπ δεν ήταν από αυτές που απαιτούν χρόνο προσαρμογής στο ανώτερο επίπεδο. Ο Γουίλσον είχε… γεννηθεί έτοιμος για αυτό το επίπεδο. Έκανε όργια με την Μπόρνμουθ τη σεζόν 2014/15, οδηγώντας την με 20 γκολ και 16 ασίστ στην Πρέμιερ Λιγκ!
Τον Αύγουστο του 2015 άνοιξε λογαριασμό στη μεγάλη κατηγορία και το έκανε σε «συσκευασία» χατ-τρικ απέναντι στη Γουέστ Χαμ. Ακολούθησαν ακόμη δύο γκολ στις επόμενες τρεις συμμετοχές του και τότε άνοιξε για πρώτη φορά η κουβέντα περί πιθανής κλήσης του στην Εθνική Αγγλίας.
Στον αγώνα της 7ης αγωνιστικής με τη Στόουκ παραμόνευε όμως η ατυχία. Ένα σκληρό μαρκάρισμα αντιπάλου σακάτεψε το γόνατό του και μπήκε μπρος η επίπονη περίοδος της αποθεραπείας. Όταν τον Γενάρη του 2017 έδωσε ξανά ραντεβού με την γκαντεμιά, του ήταν αδύνατο να το διαχειριστεί τις πρώτες ώρες μετά τα δυσάρεστα νέα.
«Όταν το έμαθα έχασα τα λόγια μου. Σκέφτηκα, δεν γίνεται “ξανά απ’ την αρχή”. Πήγα σπίτι ψυχολογικά ράκος. Ευτυχώς η γυναίκα μου έλειπε. Ξάπλωσα μήπως και ηρεμήσω, αλλά γέμισα δάκρυα. Δάκρυα για το πόσο θα διαρκούσε», έχει πει σε συνέντευξη του ο φορ της Μπόρνμουθ.
Μετά το αρχικό σοκ ακολούθησε η σκληρή δουλειά για τη νέα μεγάλη πρόκληση. Δεν έκανε ούτε μία μέρα διακοπές το καλοκαίρι του ’17, πεισμωμένος να επιστρέψει όσο το δυνατόν νωρίτερα. Τον πείσμωνε επιπλέον το ότι τον είχε ξεχάσει ακόμα και ο πεντάχρονος… γιος του.
«Όσο ήμουν τραυματίας φορούσε τη φανέλα οποιοδήποτε άλλου εκτός από τη δική μου! Αγαπημένος του ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Φορούσε ακόμα και τη φανέλα του συμπαίκτη μου, Νέιθαν Άκε. Μια μέρα μου ζήτησε και αυτή του επιθετικού μας, Τζόσουα Κινγκ»!
Στις πρώτες προπονήσεις του μετά την αποθεραπεία, ο Γουίλσον δεν ήταν ο ίδιος. Το καταλάβαινε κυρίως από την αδυναμία του να προλάβει πάσες των συμπαικτών του, που υπό φυσιολογικές συνθήκες προλάβαινε. Η εργατικότητα και οι ατελείωτες φυσιοθεραπείες που είχε κάνει όμως, έφεραν αποτελέσματα.
Μπήκε για πρώτη φορά στην αποστολή της Μπόρνμουθ στις 21 Οκτωβρίου του ’17. Τρεις μέρες αργότερα σκόραρε με πέναλτι σε αναμέτρηση του Λιγκ Καπ με τη Μίντλεσμπρο. Ενόψει του εντός έδρας αγώνα με τη Χάντερσφιλντ, στις αρχές Νοεμβρίου, είχε μια αποστολή να εκτελέσει.
Ο γιος του τού ζήτησε να βάλει τέσσερα γκολ. «Έβαλα τρία και είχα ευκαιρία για τέταρτο! Ήταν η ολική επαναφορά. Ήταν τότε που σκέφτηκα “ο Κάλουμ επέστρεψε”…»
Ο Γουίλσον ολοκλήρωσε το περσινό πρωτάθλημα με 8 γκολ και 2 ασίστ και φέτος έχει εκτοξευθεί. H κλήση στην Εθνική Αγγλίας, για το φιλικό με τις ΗΠΑ και το ματς του Nations League με την Κροατία, ήταν η ανταμοιβή που ήρθε με καθυστέρηση τριών χρόνων.
Το φυσιολογικό θα ήταν, μετά από δύο χιαστούς, να μην έρθει ποτέ. Ο τύπος αυτός όμως δεν είναι μια φυσιολογική περίπτωση. Θα μπορούσε να είναι η έμπνευση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, όταν έλεγε ότι «αντίθετα με τον απαισιόδοξο που βλέπει μια καταστροφή σε κάθε ευκαιρία, ο αισιόδοξος βλέπει μια ευκαιρία σε κάθε καταστροφή…»
Η ζωή μας καθορίζεται από ευκαιρίες, ακόμα και από αυτές που χάνουμε. Ο Κάλουμ Γουίλσον έχασε πολλές, αλλά η… γαϊδουρινή επιμονή του έχει το χούι να δημιουργεί συνεχώς καινούριες. Και δεν θα στοιχηματίζαμε ούτε ένα σεντ κόντρα στο ενδεχόμενο να αξιοποιήσει τη μεγαλύτερη της καριέρας του, τη στιγμή που θα προβάρει τη φανέλα με τα τρία λιοντάρια.
