Ο Χρήστος Μενιδιάτης σε συνέντευξή του αναφέρθηκε στις δύσκολες ώρες που πέρασαν ως οικογένεια, όταν αρρώστησε ο πατέρας του.

«Έχω περάσει δύσκολες συγκυρίες, όπως όλοι οι άνθρωποι. Ήταν µια περίοδος πριν από αρκετά χρόνια που είχαν πέσει όλα µαζί. Και στον επαγγελµατικό τοµέα και στον προσωπικό υπήρχε µεγάλο πρόβληµα και είχε εµφανιστεί το πρόβληµα υγείας του πατέρα µου τότε», περιγράφει ο Χρήστος Μενιδιάτης.

«Είχε καρκίνο στον πνεύµονα και ξεκινήσαµε το “κακό” ταξίδι. Hταν πραγµατικά ένας µήνας µαύρος. Πολύ κακός. Εγώ το έµαθα τον ∆εκέµβριο του 2007, όταν ήµουν 34 ετών. Ήταν ξαφνικό. Μας είπε η µητέρα µας: “Παιδιά, κάτι βρήκαν στον µπαµπά. Πάµε να το πολεµήσουµε”. Το ταξίδι αυτό τράβηξε πέντε χρόνια, από το 2007 µέχρι το 2012», συνεχίζει ο τραγουδιστής.

«Από τη στιγµή που µπαίνει όλο αυτό το πράγµα στην οικογένειά µας -και σε κάθε οικογένεια, όχι µόνο στη δική µας- αλλάζουν όλα. Η ζωή κινείται γύρω από το συγκεκριµένο θέµα. Προς το τέλος του πατέρα µου, όταν οι δυνάµεις του τον εγκατέλειπαν, ήµασταν όλοι από πάνω του. Θυµάµαι, µου είχε πει: “Εγώ µικρός πήγα να πεθάνω επειδή δεν είχα να φάω. Tώρα που τα έχω όλα, δεν έχω όρεξη να φάω”.

Kάποια στιγµή προς το τέλος, θυµάµαι, είχε χαµηλώσει το κεφάλι του και µου έλεγε “θα πεθάνω” και του έλεγα: “Και τι σε στενοχωρεί; Τα έχεις κάνει όλα τέλεια στη ζωή σου. Μακάρι να έχω το τέλος σου και να δηµιουργήσω µέρος αυτών που έχεις δηµιουργήσει εσύ. Tα έκανες όλα όπως ήθελες. Και την οικογένεια αυτή που ήθελες”. Kαι µου απάντησε: “∆εν µε καταλαβαίνεις. ∆εν θέλω να ζήσω για µένα, θέλω για εσάς. Είναι τέτοια η εµπειρία µου που κάτι µπορεί να σας συµβεί. ∆εν έχω φυσικές δυνάµεις πια, αλλά το µυαλό µου το έχω στη θέση του”», αφηγείται ο Χρήστος Μενιδιάτης και τα λόγια του καθηλώνουν.

«Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε µια κοπέλα η οποία µου έδειχνε τον θαυµασµό της, τη συµπάθειά της και κάτι παραπάνω. Ερχόταν έξω στο πατρικό µου -εκεί ζούσα ακόµη πριν παντρευτώ- και έβαζε κάτι ωραία µπαλόνια καρδούλες. Αφού κατάλαβε η κοπέλα ότι δεν µπορεί να προχωρήσει αυτό το θέµα, το έληξα µε τον δικό µου τρόπο. Μετά όµως από περίπου έναν χρόνο, υπήρχε η ίδια µορφή θαυµασµού στο σπίτι µου, αλλά για τον αδελφό µου, τον Βαγγέλη, από το ίδιο άτοµο», ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Χρήστος Μενιδιάτης.