«Νομίζω ότι όλοι ζούμε ένα όνειρο. Η πόλη περίμενε 34 χρόνια για αυτή τη διάκριση. Το προηγούμενο πρωτάθλημα το κέρδισε ο ΠΑΟΚ όταν ήμουν στρατιώτης», δήλωσε ο ιερέας Χρήστος Μήτσιος, γνωστός ως «παπα-ΠΑΟΚ».
«Νομίζω όμως ότι τώρα ζούμε κάτι μοναδικό, διότι η πόλη έχει υποφέρει πάρα πολλά και αυτό το πρωτάθλημα ήταν τόσο καθαρό, τόσο όμορφο, τόσο τρελό», συμπλήρωσε ο παπα-Χρήστος μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ενθουσιασμένος για την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος από την αγαπημένη του ομάδα.
«Ζήσαμε τη φιέστα μέσα στην Τούμπα και το μεγαλείο εδώ στον Λευκό Πύργο και έχω την εντύπωση ότι Ιβάν Σαββίδης εκπλήρωσε όλες τις υποσχέσεις που έχει δώσει για την ομάδα του δικεφάλου», είπε ο «παπα-ΠΑΟΚ».
Και διευκρίνισε: «Χθες είχα την Ακολουθία για τον Νυμφίο, στη Σαρακήνα. Δεν ήμουν στο παιχνίδι, δεν θα μπορούσα άλλωστε τέτοια ημέρα που έρχεται η Μεγάλη Εβδομάδα να είμαι στο παιχνίδι. Μόλις όμως τελείωσα την Ακολουθία, ήρθα στο πανηγύρι, ανέβηκα στο βήμα επάνω, αγκάλιασα και αγκαλιάστηκα με όλους τους παίκτες και βγάλαμε φωτογραφίες. Αγκαλιαστήκαμε και με τον Ιβάν και τον γιο του τον Γιωργάκη και μετά το ξενυχτήσαμε στον Λευκό Πύργο, όμορφα, με την τρελή παρέα της Θεσσαλονίκης».
Ο «παπα-ΠΑΟΚ» τόνισε επίσης ότι όταν βρίσκεται στο γήπεδο δέχεται «την αγκαλιά και την αγάπη των οπαδών. Δέχομαι τα πάντα, όποιος δεν το έχει ζήσει αυτό που ζω, θα το σχολιάσει αρνητικά. Είναι μοναδικό να σε αγκαλιάζουν και παιδιά που για χίλιους λόγους τους έχουμε πετάξει στο περιθώριο, να νιώθεις την αγκαλιά τους και να βλέπεις τα μάτια τους, το πώς σε κοιτάνε. Σε αυτά τα παιδιά απλώνουμε το χέρι και είμαστε μαζί τους. Άλλωστε και στο συσσίτιο των αστέγων που κάνω τα περισσότερα παιδιά είναι αυτά που έχουμε παρατεταμένα. Στην ομάδα υπάρχουν τόσα παιδιά, τόσος κόσμος που πέφτει μέσα στην αγκαλιά μας και είμαστε εδώ για να τους βοηθήσουμε».
Μεγάλη Δευτέρα σήμερα και ο πατήρ Χρήστος καλεί όλους τους πιστούς «να ανοίξουμε την καρδιά τους στον Χριστό. Να απολαύσουμε όλοι αυτές τις ημέρες με αποκορύφωμα την αγάπη του Χριστού πάνω από τον Σταυρό και να έχουμε ελπίδα, διότι πάντα μετά τον Γολγοθά έρχεται η Ανάσταση. Όποιος ξέρει να ζει και μπορέσει να αγαπήσει και να υπομείνει τον Γολγοθά του, να είναι σίγουρος ότι θα έρθει και η Ανάσταση».
