Οι επίμονες πολυετείς ξηρασίες γίνονται όλο και πιο συχνές από το 1980 και θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται με την αύξηση της θερμοκρασίας, όπως προειδοποιεί μελέτη του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Έρευνας Δασών, Χιονιού και Τοπίου που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science.
Ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η αύξηση της θερμοκρασίας προκαλεί πολυετείς ξηρασίες και οξείες κρίσεις υδάτινων αποθεμάτων σε ευάλωτες περιοχές παγκοσμίως είναι η Χιλή, όπου 15 χρόνια επίμονης και καταστροφικής ξηρασίας, της μεγαλύτερης σε διάρκεια των τελευταίων 1.000 ετών, έχουν σχεδόν αποξηράνει τα υδάτινα αποθέματα της χώρας.
Οι ερευνητές του ελβετικού ινστιτούτου σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Αυστρίας ανέλυσαν παγκόσμια μετεωρολογικά δεδομένα και μοντελοποίησαν τις ξηρασίες κατά την περίοδο 1980-2018. Κατέδειξαν μια ανησυχητική αύξηση των πολυετών ξηρασιών που έγιναν μεγαλύτερες, συχνότερες και πιο ακραίες καλύπτοντας περισσότερες εκτάσεις. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο οι πληγείσες από την ξηρασία περιοχές εξαπλώνονται κατά μέσο όρο κατά επιπλέον 50.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κάτι που αντιστοιχεί περίπου στην έκταση της Σλοβακίας και η εξάπλωση αυτή προκαλεί τεράστιες ζημιές στα οικοσυστήματα, τη γεωργία και την παραγωγή ενέργειας.
Μέσα από την έρευνα χαρτογραφήθηκαν όχι μόνο καλά τεκμηριωμένες ξηρασίες, αλλά και λιγότερο γνωστά ακραία συμβάντα, όπως η ξηρασία που επηρέασε το τροπικό δάσος του Κονγκό από το 2010 ως το 2018. «Ενώ τα εύκρατα λιβάδια έχουν πληγεί περισσότερο τα τελευταία 40 χρόνια, τα βόρεια και τροπικά δάση φάνηκε να αντέχουν αποτελεσματικότερα στην ξηρασία και μάλιστα εμφάνισαν παράδοξα αποτελέσματα κατά την έναρξη της ξηρασίας», σημειώνει ο ανώτερος ερευνητής του ελβετικού Ινστιτούτου και συγγραφέας της μελέτης, Ντερκ Κάργκερ.
Μέσα από τον δημόσια διαθέσιμο κατάλογο των ξηρασιών που δημοσιεύεται στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας «ελπίζουμε ότι θα βοηθήσουμε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να προσανατολιστούν σε πιο ρεαλιστικά μέτρα προετοιμασίας και πρόληψης», υπογραμμίζει η καθηγήτρια του Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Αυστρίας, Φραντσέσκα Πελιτσιότι, παρατηρώντας ότι «επί του παρόντος οι στρατηγικές θεωρούν σε μεγάλο βαθμό τις ξηρασίες ως ετήσια ή εποχιακά γεγονότα και αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις μεγαλύτερες και σοβαρότερες μεγάλες ξηρασίες που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον».
Η λέξη επιδημία πανδημία φοβοδημία δεν βγήκαν τυχαία. Είναι τακτικές του ψεύδους για να κρατάνε τον κόσμο φοβισμένο. Έχει γίνει γνωστό πλέον πως η κλιματική αλλαγή έχει δύο παιδιά τον Δόλο και την Απάτη. Η κλιματική αλλαγή υπήρχε πάντα αλλά δεν οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οφείλεται στο Ήλιο και στο ταξίδι του ηλιακού συστήματος μέσα στο γαλαξία. Όπως τα κύτταρα του οργανισμού έχουν μια ηλεκτρομαγνητική σχέση μεταξύ τους το ίδιο συμβαίνει και παρά έξω. Μικρογραφίες είμαστε σε μια αέναη εξελικτική πορεία. Τα πάντα αλλάζουν συνεχώς και εξελίσσονται
Αντίδοτο η βλάστησις. Διά λόγους ψευδαισθήσεων “καθαριότητος” και απομακρύνσεως “ζιζανίων” στην Φωτογραφία, φαίνεται με απόλυτη σαφήνεια ότι αντί βλαστήσεως επετεύχθη πλήρης ξηρότης και σωληνοκρατία η οποία δεν μπορεί να αντικαταστήσει διατήρηση υγρασίας και διεργασιών που η διατήρηση της επιφέρει στην επιφάνεια του εδάφους και στην δημιουργία συστατικών αναγκάιων για τα φυτά. Παντελής έλλειψις προστασίας του εδάφους και των φυτών, έλλειψις αρωματικών φυτών που προσελκύουν χρήσιμα έντομα, απομακρύνουν βλαβερά ζωϋφια. Παντελής αποκλεισμός διατηρήσεως πρωϊνής δρόσου. Απουσία ικανότητος συγκρατήσεως και απορροφήσεως του όγκου των ομβρίων, αλλά και δημιουργίας συνθηκών όμβρου. Αλήθεια, ο παραγωγός έχει την ψευδαίσθηση ότι ο Αγρός υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί να αποδόσει κάτι; Πλαστικοί σωλήνες που θα βρουν νερό όταν αυτό απομακρύνεται χειμαρωδώς; Εάν φυτεύει παράλληλα τριφύλλι, αρακά, αρωματικά φυτά ζωντανέυει ο Αγρός; Ξεραϊλα δημιούργησε,και εισπράτει. Αναγκαία επιμόρφωσις. Κλιματική απερισκεψία.