Αποστάσεις από την πολιτική που ακολουθεί το υπουργείο Εξωτερικών πήρε ο Νίκος Δένδιας, επιμένοντας για ακόμη μια φορά στην «υπαρκτή και ζώσα απειλή» της Τουρκίας, η οποία δεν συμβαδίζει με τη μόνιμη επωδό περί «ήρεμων νερών» με τη γειτονική χώρα. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας θύμισε τον διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους στο πέμπτο βιβλίο του Θουκυδίδη, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να επισημάνει τη διαφορά σε επίπεδο συσχετισμού δυνάμεως ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, με πολλούς να ερμηνεύουν τα λόγια του ως «καμπανάκι» για τις αναβαθμισμένες διαπραγματεύσεις με τη γείτονα.
«Στην εισήγηση μου για τις δαπάνες που εμπεριέχει ο προϋπολογισμός για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας πρέπει να απαντήσω σε βασικό ερώτημα που τέθηκε στην αίθουσα. Είναι μεγάλες οι δαπάνες;» είπε εισαγωγικά από το βήμα της Βουλής ο υπουργός και συνέχισε λέγοντας:
«Όποιος τοποθετείται για αυτό, θα πρέπει να εξηγήσει επί τη βάσει ποιων κριτηρίων τις σταθμιζει. Εγώ θα σας προτείνω το ένα και βασικό κριτήριο αφού κάνουμε μια κατ΄ αρχήν παραδοχή: Απειλείται η χώρα; Ναι ή όχι; Και από ποιον προέρχεται η βασική απειλή κατα της χώρας; Μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι η γειτονική χώρα έχει εκπεφρασμενο casus belli στην περιπτωση που ασκησουμε τα κυριαρχικα μας δικαιωματα; Προσπαθεί να επιβάλει το παράνομο και ανυπαρκτο τουρκολιβυκο μνημόνιο και δια της βίας; Αν ειναι αληθεια, τοτε σας καλω σε απλη συγκριση αριθμων: Ποιο το πόσο που χαλάει η Τουρκία για εξοπλιστικά το 2025; 26,8 δισ. ευρώ. 14 φορές απ΄ ό,τι δαπανά η Ελλάς. Ακούγονται εκτός μέτρου οι δαπάνες της χώρας κύριοι;».
Αφού παρέθεσε «τον τρόπο που αξιοποιείται το υστέρημα του έλληνα φορολογούμενου» για τις Ένοπλες Δυνάμεις με στόχο «να γεφυρωθεί το 1 προς 14» σε επίπεδο εξοπλιστικών δαπανών, το οποίο «έρχεται δίπλα σε ένα άλλο χάσμα, του 1 προς 10 πληθυσμιακά» με την Τουρκία, ο κ. Δένδιας επισήμανε πως «θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους μας -και με δεδομένο ότι ουδενός αμφισβητείται η πατριωτική αντίληψη- ότι η χώρα αντιμετωπίζει υπαρκτή και ζώσα απειλή».
Σε εκείνο το σημείο θύμισε τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων, όπως παρατίθεται στο πέμπτο βιβλίο του Θουκυδίδη, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να υπογραμμίσει τη διαφορά σε επίπεδο συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ της χώρας μας και των γειτόνων. «Είναι καλό να θυμηθούμε αυτό που εγώ διδάχτηκα στο κλασικό γυμνάσιο. Τον διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους στο πέμπτο βιβλίο του Θουκυδίδη» είπε και συμπλήρωσε:«Στην αρχή τίθεται σαφώς ότι το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του. Όταν δεν υπάρχει ισχύς, τότε οι μεν ισχυροί κάνουν όσα τους επιτρέπει η ισχύς τους. Οι δε αδύναμοι παραχωρούν όσα τους επιβάλει η αδυναμία τους».
Και κατέληξε με νόημα: «Δεν επιθυμώ η πατρίδα μου ξυγχωρεί…». Δηλαδή, «να παραχωρεί».
