Η κατάθλιψη είναι μια σημαντική διαταραχή ψυχικής υγείας. Η ακριβής διάγνωση διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι λαμβάνουν την καθοδήγηση και τη βοήθεια που χρειάζονται για να διαχειριστούν την κατάθλιψή τους. Η διάγνωση ενός ατόμου με κατάθλιψη περιλαμβάνει την εξέταση διαφόρων αλλαγών συμπεριφοράς που υποδηλώνουν κατάθλιψη. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο BMC Psychiatry διερεύνησε πώς η εξέταση των μοτίβων ομιλίας μπορεί να είναι χρήσιμη στον εντοπισμό ατόμων με κατάθλιψη που δεν έχουν λάβει ακόμη διάγνωση. Οι μέθοδοι που μελετήθηκαν μπορεί να βοηθήσουν στην ανίχνευση πρώιμων προειδοποιητικών σημείων κατάθλιψης.
Εξασφάλιση ακριβούς διάγνωσης της κατάθλιψης
Η αξιόπιστη πηγή μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, που ονομάζεται επίσης κατάθλιψη, είναι μια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει τη διάθεση και τον τρόπο που ενεργούν οι άνθρωποι. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα κενού ή απελπισίας, έλλειψη ενέργειας και απώλεια ευχαρίστησης σε δραστηριότητες που συνήθιζε να βρίσκει ευχάριστες. Όταν οι άνθρωποι έχουν κατάθλιψη, παρουσιάζουν επίμονα συμπτώματα για τουλάχιστον δύο εβδομάδες ή περισσότερο.
Για να διαγνώσουν με ακρίβεια την κατάθλιψη, οι γιατροί θα εξετάσουν το ιστορικό ενός ατόμου, θα κάνουν ερωτήσεις, θα αξιολογήσουν τα συμπτώματα και θα εργαστούν για να αποκλείσουν τυχόν υποκείμενες φυσικές αιτίες για τα συμπτώματα. Ο Δρ. Jhilam Biswas, διευθυντής του Προγράμματος Ψυχιατρικής, Νόμου και Κοινωνίας στο Brigham and Women’s Hospital της Βοστώνης της Μασαχουσέτης, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, εξήγησε τις προκλήσεις στη διάγνωση της κατάθλιψης. «Η διάγνωση της κατάθλιψης απαιτεί πλήρη κλινική αξιολόγηση με λήψη ιστορικού, πληροφορίες ιστορικού, ανασκόπηση συστημάτων οργάνων και στοχευμένη λίστα συμπτωμάτων», είπε.
Η σχέση των προτύπων ομιλίας με την κατάθλιψη
Αυτή η μελέτη εξέτασε συγκεκριμένα δείκτες κατάθλιψης και μοτίβα ομιλίας σε ένα μη κλινικό δείγμα. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι ήθελαν «να ελέγξουν εάν θα υπήρχε συσχέτιση μεταξύ ανεπαίσθητων ενδείξεων κατάθλιψης και χαρακτηριστικών ομιλίας σε έναν μη κλινικό πληθυσμό (δηλαδή σε υγιείς νεαρούς ενήλικες). Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν 118 νεαρούς ενήλικες στην ανάλυσή τους. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν περίπου 24 έτη. Κάθε συμμετέχων συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο που μετρούσε τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Μια υψηλότερη βαθμολογία έδειξε μεγαλύτερη πιθανότητα κατάθλιψης.
Οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν επίσης ένα συγκεκριμένο τεστ που ονομάζεται δοκιμασία δημιουργίας μονοπατιών. Αυτό το τεστ μέτρησε την ικανότητα των συμμετεχόντων να εστιάζουν, να επεξεργάζονται πληροφορίες και να αλλάζουν εργασίες. Οι συμμετέχοντες που σημείωσαν υψηλότερη βαθμολογία για κλινικά σχετικά συμπτώματα κατάθλιψης χρειάστηκαν επίσης περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσουν ένα τμήμα της δοκιμής δημιουργίας ίχνους. Οι ερευνητές ανέλυσαν την ομιλία κάθε συμμετέχοντα ζητώντας τους να μιλήσουν για ένα αρνητικό και ένα θετικό γεγονός. Οι συμμετέχοντες μίλησαν για ένα λεπτό σε κάθε προτροπή και οι ερευνητές κατέγραψαν τις απαντήσεις τους.
Μετά την ανάλυση δεδομένων, 25 συμμετέχοντες σημείωσαν βαθμολογία πάνω από το όριο των σχετικών καταθλιπτικών συμπτωμάτων και 93 σημείωσαν χαμηλότερη βαθμολογία. Για τους συμμετέχοντες που σημείωσαν υψηλότερη βαθμολογία για την κατάθλιψη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ομάδα μιλούσε περισσότερο από εκείνους που σημείωσαν χαμηλότερη βαθμολογία για συμπτώματα κατάθλιψης. Οι ερευνητές ήταν επίσης σε θέση να προβλέψουν με ακρίβεια ποια ομάδα ήταν κάποιος στο 93% περίπου των περιπτώσεων.
